راهنماتو- آیا زبان میتواند چگونهدیدن و تجربهکردنِ جهان توسطِ ما را شکل دهد؟ جبرِ زبانی میگوید که تفاوت بین زبانهای مختلف میتواند بر نحوه اندیشیدن ما اثر بگذارد و نتایج یک مطالعه تازه نشان میدهد که این تفاوتها بر احساسات ما نیز اثرگذار است.
به گزارش راهنماتو، این پژوهش نشان میدهد که واژگانِ عاطفی در زبان دوم واکنشهای جسمیِ کمتری را در مقایسه با زبانِ مادری برمیانگیزند.
تفسیرِ عاطفیِ زبان
مارسین نارانویکس و همکارانش از دانشگاه آدام میخینیک واکنشهای جسمانی 47 دانشجوی زن را که همگی زبان مادریشان لهستانی بود و انگلیسی را به عنوان زبان دوم به صورت حرفهای صحبت میکردند، بررسی کردند.
آنها به دو زبانِ لهستانی و انگلیسی فیلمهایی را برای مشارکتکنندگان پخش کردند که میتوانست خلق مثبت و منفی را در آنها تحریک کند و در همینحال، توسطِ الکترودهایی که به پوست مشارکتکنندگان وصل بود، رساناییِ پوست را که میتواند سطحِ برانگیختگیِ جسمانی را در واکنش به افکار و عواطف بازتاب دهد، اندازهگیری میکردند.
فیلمِ لهستانیای که احساسات منفی را در مشارکتکنندگان ایجاد کرده بود، میزانِ رساناییِ پوست آنها را نیز افزایش داده بود که افزایش میزان رساناییِ پوست، نشانهای از سطحِ بالای برانگیختگی آنها بود. همان فیلم را به زبان انگلیسی برای مشارکتکنندگان پخش کردند اما میزانِ رساناییِ پوست تغییری نکرد که دلیلش میتواند این باشد که پردازش یک زبان خارجی با انفصالِ عاطفی از آن زبان رخ میدهد.
بااینحال، فیلمهای انگلیسی، فارغ از خلقی که ایجاد کرده بودند، در مقایسه با فیلمهای لهستانی، بهطور میانگین سطحِ رسانایی پوست را بیشتر افزایش داده بودند که میتواند بیانگرِ این باشد که مشارکتکننده برای پردازش شناختی در زبان دوم باید تلاش بیشتری بکند.
این یافته با یافتههای پیشین که نشان داده بودند مطالعه در زبان مادری تجربههای عاطفی عمیقتری در مقایسه با مطالعه به زبان دوم فراهم میکند و دوزبانهها اغلب وقتی به زبان دوم مطالعه میکنند گزارههای منفی را نادیده میگیرند، همخوانی دارد.
بافتِ یادگیری زبان
اما نتایج به همین سرراستی نیستند. یکی از عوامل پیچیدهکننده بافتی است که مشارکتکننده زبان انگلیسی را در آن آموخته است. آیا همه این افراد زبان را در مدرسه یا هر بافتِ رسمیِ دیگری که معمولاً زبان را در زمینهای تهی از عاطفه تدریس میکنند، آموختهاند؟ درمقایسه با این شکل از تدریس، زبانی که در تعاملاتِ واقعی اجتماعی یاد گرفته میشود، طبیعیتر است.
علاوهبرآن، این مطالعه شاملِ 47مشارکتکننده بود و محققان فقط زنان را، پیرو نتایجِ مطالعات قبلی که نشان داده بودند خلق در پردازشِ زبانی در میانِ زنان نقش عمیقتری ایفا میکند، انتخاب کرده بودند.
محققان میگویند که نتایج اخیر برای پیامدهای آنچه دوزبانهدرمانی نامیده میشود، کاربرد دارد: اگر پردازش یک زبان خارجی نیازمندِ سطحی از جدایی و انفصال عاطفی از زبان است، پس استفاده از زبان دوم در درمان ممکن است به بیمار کمک کند تا خودش را از رویداد تروماتیک یا ضربهزننده جدا کند.
