راهنماتو- احتمالاً شما هم تاکنون داستان ها و افسانه های مختلفی درباره انسان های هم سان شنیده باشید و شاید هم تجربه دیدن افرادی بسیار شبیه به خودتان یا نزدیکانتان را داشته اید اما جدای از این داستان ها اکنون یک دستاورد علمی تجزیه و تحلیل DNA نشان می دهد که چهره های بسیار مشابه احتمالاً DNA مشابه نیز دارند.
مانل استلر، نویسنده ارشد موسسه تحقیقات لوسمی جوزپ کارراس در بارسلونا، اسپانیا میگوید: «مطالعه ما با نشان دادن اینکه افرادی که چهرههای بسیار شبیه به هم دارند، ژنوتیپهای مشترکی دارند، در حالی که در سطوح اپی ژنوم و میکروبیوم ناسازگار هستند، بینشی نادر در مورد شباهت انسان ارائه میکند.»
با گسترش شبکه جهانی وب و امکان تبادل تصاویر انسان ها در سرتاسر سیاره، تعداد افرادی که به صورت آنلاین به عنوان دوقلو یا دوقلوهای مجازی شناسایی شده اند اما از نظر ژنتیکی به هم مرتبط نیستند، افزایش یافته است. در مطالعه جدید، استلر و تیم تحقیقاتی او تصمیم گرفتند تا در سطح مولکولی، انسان های را که به طور عینی ویژگی های صورت مشترک دارند، به صورت تصادفی بررسی کنند.
برای انجام این کار، آنها از عکاس مشهور فرانسوا برونل کمک گرفتند. او یک هنرمند کانادایی است که از سال 1999 در سراسر جهان تصاویری از شباهتهای انسان ها گرفته است. دانشمندان با استفاده از سه الگوریتم مختلف تشخیص چهره، یک معیار عینی از شباهت را برای این افراد تعیین کردند.
تیم تحقیقاتی سپس این برخی از این همسان ها را پیدا کرد تا یک پرسشنامه جامع بیومتریک و سبک زندگی را تکمیل کنند و در ادامه DNA بزاق آنها را برای تجزیه و تحلیل مولتیومیک بررسی کردند. استلر میگوید: «این مجموعه منحصربهفرد از نمونهها به ما این امکان را میدهد تا بررسی کنیم که چگونه ژنومیک، اپی ژنومیک و میکروبیومیک میتوانند به شباهت انسان کمک کنند».
به طور کلی، نتایج نشان داد که این افراد ژنوتیپ های مشابهی دارند، اما در متیلاسیون DNA و مناظر میکروبیوم متفاوت هستند. نیمی از جفتهای شبیه به هم توسط هر سه الگوریتم خوشهبندی شدند. تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان داد که 9 مورد از این 16 جفت بر اساس 19277 پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی مشترک در کنار هم قرار گرفتند.
علاوه بر این، ویژگیهای فیزیکی مانند وزن و قد، و همچنین ویژگیهای رفتاری مانند سیگار کشیدن و تحصیلات، در جفتهای شبیه به هم مشابه بودند. در مجموع، یافتهها نشان میدهند که تنوع ژنتیکی مشترک نه تنها به ظاهر فیزیکی مشابه مربوط میشود، بلکه ممکن است بر عادات و رفتار مشترک نیز تأثیر بگذارد.
استلر می گوید: «ما بینشی منحصر به فرد از ویژگی های مولکولی ارائه کردیم که به طور بالقوه بر ساختار چهره انسان تأثیر می گذارد. ما معتقدیم که این عوامل تعیین کننده با هر دو ویژگی فیزیکی و رفتاری که انسان را تشکیل می دهند، مرتبط باشد.» این یافتهها ممکن است پایهای مولکولی برای کاربردهای آینده در زمینههای مختلف مانند زیست پزشکی، تکامل و پزشکی قانونی ارائه دهند. استلر میگوید: «این نتایج می تواند در پزشکی قانونی منجر به بازسازی چهره مجرم از روی DNA شود و در تشخیص ژنتیکی نیز تنها با استفاده از عکس چهره بیمار، به سرنخهایی در مورد اینکه چه ژنومی دارد، برسیم».
