راهنماتو- نمایشگر درمانی یا قرار دادن صفحه نمایش جلوی کودکان یک روش آزمایش شده و قابل اعتماد برای سرگرم کردن و ساکت نگه داشتن آنها است و برای بزرگسالان نیز بسیار خوب عمل می کند، اما طبق یک مطالعه جدید، استفاده از این روش، به عنوان یک تکنیک آرام بخش دائمی، ممکن است معایبی داشته باشد .
به گزارش راهنماتو، پژوهشگران، اخیرا، روش های استفاده از دستگاه های دیجیتال، برای آرام کردن کودکان ناراحت بین 3 تا 5 سال را بررسی کردهند. این مطالعه شامل 422 مادر و پدر و همین تعداد کودک بود و بین اوت 2018 تا ژانویه 2020، انجام شد.
چیزی که تیم پژوهشی دریافتند این بود که افزایش استفاده از دستگاه‌ها به‌عنوان مکانیسم‌های آرامش‌بخش با واکنش‌پذیری عاطفی یا بی‌نظمی بیشتر در کودکان در طول چند ماه مرتبط است: برای مثال، به تغییرات سریع بین خلق‌وخو و افزایش تکانشگری کودکان منجر می شود.
این ارتباط به ویژه در پسران کم سن و سال و در کودکانی که قبلاً علائم بیش فعالی، تکانشگری و خلق و خوی قوی داشتند قوی بود. به نظر می‌رسد که این ابزارها می‌توانند مانع از توسعه روش‌های تنظیم احساسات کودکان شوند .
دکجنی رادسکی، متخصص اطفال رفتاری رشدی، می‌گوید: «استفاده از دستگاههای تلفن همراه برای آرام کردن کودک خردسال ممکن است ابزاری بی‌خطر و موقت برای کاهش استرس در خانه به نظر برسد، اما اگر یک استراتژی آرام‌بخش منظم باشد، ممکن است عواقب طولانی‌مدت داشته باشد.» از دانشگاه میشیگان
نویسندگان این مطالعه مایلند تأکید کنند که استفاده از دستگاه های هوشمند در حد اعتدال می تواند مفید باشد و به راحتی نمی توان دستگاههای هوشمند را به طور کلی حذف کرد و البته در همین مطالعه هشدار داده می شود که نباید به عنوان یک راه اصلی یا مکرر برای آرام نگه داشتن کودکان استفاده شود .
این، موضوعی است که تازگی ندارد و در سالهای گذشته نیز والدین نگران مدت زمان استفاده کودکان خود از تلویزیون بودند، آن ها نگران بودند که ساعات طولانی استفاده فرزندانشان از تلویزیون چه تاثیری بر اخلاق و رفتارهای آنان خواهد داشت.
عادت به استفاده از وسایل مبتنی بر تکنولوژی برای مدیریت رفتارهای غلط کودکان، به مرور زمان تقویت می‌شود، زیرا تقاضاهای کودکان نیز تقویت می‌شود . پژوهشگران، گزینه های دیگری نیز، را برای آرام کردن کودکان ارائه کرده اند، از جمله تجربیات حسی (از گوش دادن به موسیقی گرفته تا پریدن روی ترامپولین) و صحبت کردن درباره تجربیات حسی ناخوشایند.
کدگذاری احساسات از طریق رنگ نیز می تواند به کودکان کمک کند تا یاد بگیرند، حالات خود را شناسایی کرده و درک کنند و به راحتی احساسات خود را با دوستانشان مطرح کنند. ارائه رفتارهای جایگزین، از جمله ضربه زدن به بالش، به جای ضربه زدن به خواهر یا برادر یا دوست، نیز می تواند کمک کننده باشد .
پژوهشگران، پیشنهاد می‌کنند که این گزینه‌ها را می‌توان در حالی که بچه‌ها آرام هستند، قبل از بروز هر گونه عصبانیت مطرح کرد و توضیح داد. استفاده از تایمرهای صفحه نمایش و محدودیت گذاری های دقیق در مورد استفاده از برنامه‌ها نیز ممکن است راه‌هایی برای کنترل استفاده از دستگاه باشند . البته تمامی روش ها، نیاز به حوصله والدین دارد و نمی توان با خشم و عصبانیت با کودکان درباره موضوعات مختلف صحبت کرد.
