راهنماتو - انسان های امروزی از نسل انسان خردمند یا هوموساپین تکامل یافته اند. با این همه، برخی از ما درصد کمی از DNA نئاندرتال ها را با خود داریم که نشان از ارتباط ما با این گونه مشابه است. اما آیا می دانستید که گونه های بیشتری از انسان در دوران باستان وجود داشته است؟
به گزارش راهنماتو، گروهی از دیرینه شناسان اخیرا فسیل دختری را پیدا کرده اند که والدینش از دو گونه مجزا بودند؛ یکی نئاندرتال و دیگری انسان. دانشمندان می گویند این کشف درک ما از تکامل انسان را تغییر خواهد داد .
به لطف آزمایش‌های DNA مدرن، مردم می‌توانند ببینند که آیا بخشی ازوجود آنان نئاندرتال ها هستند یا خیر. نئاندرتال ها زیرگونه منقرض شده انسان هستند که 40 هزار سال پیش منقرض شدند. امروزه تنها 2 درصد از مردم اوراسیا دارای DNA نئاندرتال هستند .
اما گونه های بیشتری از انسان ها وجود دارند که هزاران سال پیش وجود داشته اند. چند اکتشاف اخیر، گونه سومی از انسان های باستانی را پیدا کرده اند که ممکن است در شکل گیری اجداد ما نقش داشته باشد. اما چگونه ممکن است و چه اتفاقی برای آنها افتاده است؟
در جنوب سیبری روسیه، غاری در نزدیکی کوه های آلتای وجود دارد که به آن غار دنیسوا می گویند. این نام از یک عزلت نشین قرن هجدهم که در آنجا زندگی می کرد گرفته شد. در سال 2008، باستان شناسان آکادمی علوم روسیه چندین قطعه استخوان را در آنجا کشف کردند .
دانشمندان قدمت قدیمی ترین استخوان ها را حداقل به 51000 سال پیش تعیین کردند. اما این استخوانها متعلق به یک نئاندرتال یا هومو ساپین نبود. پژوهشگران موسسه ماکس پلانک اعلام کردند که این گونه جدید انسان به نام Denisovans است . در سال 2012، باستان شناسان روسی بار دیگر غار دنیسوا را بررسی کردند. آنها چندین قطعه استخوان را کشف کردند، در نهایت باستان شناسان مجموعه ای از 2000 قطعه استخوان را جمع آوری کردند و به آزمایشگاه فرستادند .
این تکه های استخوانی برای چندین سال دست نخورده و بدون بررسی باقی ماندند. سپس، در سال 2016، یکی از دانشجویان دانشگاه آکسفورد متوجه شد که یکی از این قطعات استخوانی شبیه چیزی نیست که دانشمندان قبلاً دیده بودند.سامانتا براون، دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه آکسفورد، در حال تجزیه و تحلیل 2000 قطعه استخوان در سال 2016 بود. او در حال آزمایش DNA بود تا مشخص کند که هر استخوان به چه نوع حیوانی تعلق دارد. اما در کمال تعجب او، حداقل یک استخوان به استحوان انسان تبدیل شد .
براون کشف کرد که این قطعه انسانی نتیجه منحصر به فرد آمیزش نژادی است. این شخص بخشی از نئاندرتال و بخشی از دنیسووا بود. پس این اولین شواهد از تولید مثل نسل اول بین دو گونه انسانی بود . هیچ کس انتظار این یافته بسیار نادر را نداشتبا این حال، این آزمایش DNA تنها نوک کوه یخ بود. این انسان باستانی که بود؟ و چگونه این دو گونه در وهله اول جفت گیری کردند؟
با توجه به تاریخ گذاری رادیوکربن، این استخوان ها احتمالا متعلق به یک دختر 13 ساله بود که 90 هزار سال پیش مرده بود. برای کشف اصل و نسب دنی، محققان توانستند توالی های DNA را جدا کنند. آنها مشخص کردند که DNA میتوکندری از یک نئاندرتال آمده است . DNA میتوکندری از مادر می آید، به این معنی که مادرش یک نئاندرتال و پدرش یک دنیسووا بود .
این انسان باستانی نتیجه نسل اول آمیختگی بود، به این معنی که والدین آنها کاملاً نئاندرتال و کاملاً دنیسووا بودند. این یک یافته فوق العاده نادر است. حتی یک قطعه استخوان نسل اول نئاندرتال-هوموساپین هنوز کشف نشده است .
اگرچه آمیختگی ممکن است، اما اگر گونه ها دور از یکدیگر زندگی کنند، این اتفاق نمی افتد. یک احتمال این است که این دختر مرموز، یکی از بسیاری از افرادی بود که در یک مستعمره نئاندرتال-دنیسووا زندگی می کرد. این روایت توضیح می دهد که چرا باستان شناسان تعداد کمی استخوان دنیسووا را پیدا کرده اند.
برخی بررسی های دیگر نیز حدس می زنند که والدین این دختر اساسا دور از یکدیگر زندگی می کرده اند و او حاصل یک آمیختگی کاملا نادر و اتفاقی است. بر اساس توالی DNA او بیشتر با نئاندرتال های 55000 ساله در کرواسی مرتبط است تا با نئاندرتال های 33000 ساله در نزدیکی غار Denosiva .
به گفته کریس استرینگر دیرینه‌انتروپولوژیست، زوج‌های نئاندرتال-دنیسووا دارای مزایای تکاملی هستند. انسان هایی که تنوع ژنتیکی داشتند بهتر زنده می ماندند. اگر دنیسووان‌ها و نئاندرتال‌ها مکرراً با هم تولید مثل می کردند، چرا صدها هزار سال از هم دور مانده‌اند؟ شاید چون فرزندان دنیسووان-نئاندرتال ممکن است نابارور بوده باشند .
این فرضیه توضیح می دهد که چگونه دنیسووان ها منقرض شدند و چرا فرزندان نئاندرتال-هوموساپین زنده ماندند. متأسفانه، هیچ راهی برای تشخیص نابارور بودن بقایای یافته شده وجود ندارد.
