روزیاتو نوشت؛ استانداردهای زیبایی زنانه قرن ها است که وجود دارند، اما از کشوری به کشوری دیگر متفاوت اند. برای مثال، در حالی که در تایلند باریک بودن اندام را برای زنان ایده آل می دانند، در هند ترجیح به ساعت شنی بودن اندام زنان است.
آلمان
در آلمان زیبایی در ساده و طبیعی بودن است. در این کشور داشتن یک ظاهر «شاداب» با آرایش کم مُد است. پوست باید درخشان و سالم باشد و آرایش باید صرفاً در حدی باشد که ویژگی های چهره را برجسته کند.
داشتن اندام متناسب هم یک ویژگی پسندیده است، چرا که آلمانی ها ارزش زیادی برای سبک زندگی فعال قائل اند. آن ها دوست دارند ظاهر خوبی داشته باشند و قوی و پرانرژی به نظر برسند.
ترکیه
در ترکیه داشتن موهای بلند و پُر نشانه ی زیبایی است، هر چه بلندتر بهتر. زنان ترکیه ای همچنین دوست دارند آرایش کنند و مژه های بلند و پُری داشته باشند، به همین دلیل کاشت مژه در این کشور بسیار پرطرفدار است. یک ویژگی مهم دیگر ابروها است: آن ها باید آراسته و متقارن باشند، نه خیلی پهن و نه خیلی نازک.
ژاپن
در ژاپن زیبایی با داشتن پوست سفید، صورت کوچک، چشمان بزرگ و تیره، موهای سالم و آرایش کم تعریف می شود. پوست مهم ترین چیز است. ژاپنی ها همیشه از کرم ضد آفتاب و محصولات سفید کننده ی پوست استفاده می کنند و در روزهای آفتابی هم با خود چتر به همراه دارند تا از خود در برابر نور خورشید محافظت کنند.
اندام درشت برای زنان پسندیده نیست. زن ها باید باریک، ریز نقش با پاها و شکمی صاف باشند.
مکزیک
داشتن پوست برنزه در این کشور آفتابی نشانه ی زیبایی است، چرا که معنایش این است که آن شخص از آفتاب لذت می برد و سبک زندگی فعالی دارد. به همین دلیل داشتن اندام متناسب هم یکی دیگر از استانداردهای زیبایی این کشور است.
زیبایی مکزیکی با کمر باریک، موهای بلند و براق و لب های پُر هم تعریف می شود. آرایش باید طبیعی و حداقلی باشد، اما ابروها نقش مهمی دارند، چون قاب چهره هستند، به همین دلیل باید ضخیم و پررنگ باشند.
هند
هندی ها حالا کمتر از گذشته شیفته ی پوست روشن اند. آن ها صورت گرد و پُر، اندام ساعت شنی، لب های نرم و قرمز، بینی باریک و چشمان درشت و مژه های بلند را جذاب می دانند.
تایلند
در این کشور داشتن پوست سفید یک ویژگی بسیار پسندیده است، چرا که آن را نشانه ی تعلق داشتن به طبقات بالای جامعه می دانند. اندام باریک هم جذاب تلقی می شود.
مردم تایلند همچنین داشتن لب های پُر را تحسین برانگیز می دانند و دوست دارند آن را با رژلب های رنگ پوست برجسته سازند. یک ویژگی ظاهری مورد پسند دیگر داشتن چشمان پراحساس است، به همین دلیل لنزهای رنگی در این کشور بسیار پرطرفدارند.
پرتغال
اندام بلند و باریک با پاهای قدرتمند و لگن پهن، ایده آل زیبایی در کشور پرتغال است. مردم این کشور برای آراسته بودن و به خود رسیدن ارزش زیادی قائل اند. در پرتغال داشتن یک ظاهر «شاداب» مُد است: آرایش ملیح، موهای مرتب و مانیکور. همچون مکزیک، در اینجا هم ترجیح بر داشتن ابروهای پررنگ است.
ایتالیا
در ایتالیا داشتن زیبایی طبیعی و منحصر به فرد بودن را ارزش می دانند. از آرایش تنها برای برجسته کردن و بهبود ویژگی های چهره استفاده می شود، بخصوص چشم ها. پوست درخشان هم جذاب محسوب می شود، به همین دلیل ایتالیایی ها مراقبت ویژه ای از پوست خود دارند. داشتن لب های پُر و پررنگ و موهای درخشان هم جذاب تلقی می شود.
آرژانتین
این کشور استانداردهای زیبایی خیلی سختگیرانه ای ندارد و اصل بر داشتن یک زیبایی طبیعی است. مردم در اینجا سعی می کنند خود را همانگونه که هستند بپذیرند.
زنان آرژانتینی به ندرت آرایش می کنند، تنها در موقعیت های خاص. آن ها همچنین به ندرت موهای خود را رنگ می کنند. داشتن بینی باریک و چشمان آبی هم جذاب محسوب می شود.
جمهوری دومینیکن
استانداردهای زیبایی در این کشور بسیار سختگیرانه است و طبیعی بودن یک ارزش محسوب نمی شود. دومینیکنی ها شیفته ی اندام باریک با کمر باریک و لگن بسیار پهن اند. بسیاری از زنان برای دستیابی به این ویژگی ها خود را به تیغ جراحی می سپارند.
گرچه اغلب مردم به طور طبیعی موهای فر دارند اما در این کشور داشتن موهای بلند و صاف مُد است.
فرانسه
در فرانسه زنی جذاب محسوب می شود که گویی تازه از خواب بیدار شده و برایش مهم نیست دیگران درباره اش چه فکری می کنند. این بدان معنی است که در اینجا خبری از مدل موهای کار شده و مفصل نیست و آرایش نیز باید حداقلی باشد. اما این خود یک هنر است: باید غیر رسمی و طبیعی اما نه ساده باشید. این طبیعی بودن در حقیقت به تلاش زیادی نیاز دارد.
داشتن ویژگی های منحصر فرد در این کشور یک ارزش محسوب می شود، مثل کک و مک یا دندان های فاصله دار. فرانسوی ها زیبایی واقعی را در پذیرش فردیت خود می دانند.
