خلاقانه‌ترین راه‌هایی که بازی‌ها صفحه لودینشگون رو قایم کردن

راهنماتو- همیشه میگن آدم تو محدودیت‌ها به فکر راه چاره میفته و میشه گفت داشتن یک صفحه لودینگ هم توی بازی‌ای که دارین میسازین یک محدودیت بزرگ محسوب میشه، حالا شما حق انتخاب دارین که همینطوری تو بازیتون داشته باشیدشون یا با یک حرکت خلاقانه از شرشون خلاص شین.

به گزارش راهنماتو، با نسل کنسول‌های PS3 و Xbox 360 بود که استودیوهای بازی‌سازی شروع کردن که ترفندهایی رو برای مخفی کردن صفحه‌های لودینگ بازیشون به کار بگیرن. اونا متوجه شدن که یکی از دفعاتی که باعث میشه گیمر اون حس بازیش رو از دست بده، منتشر موندن بازی برای اینکه لودبشه هستش. بنابراین روش‌هایی رو ابداع کردن تا باهاشون این لودینگ هارو قایم کنن. البته همین صفحه‎‌های لودینگ دیگه به نظر دارن به آخرای راه خودشون میرسن، نه به این خاطر که سطح خلاقیت برای قایم کردنشون بیشتر شده، نه چونکه دیگه با کنسول های جدید و استفاده از SSD، بازی طی چند ثانیه لود میشه و دیگه جای نگرانی برای معطل شدن گیمر وجود نداره.

Resident Evil (1996)

در بازی اول Resident Evil که در سال 1996 منتشر شدش، هر بار که بازیکنا میخواستن از در وارد یک بخش دیگه از نقشه بازی بشن، یک انیمیشن کوتاه نمایش داده می‌شد که در اون یک در بزرگ باز می‌شد. این انیمیشن‌ها در واقعیت صفحه لودینگ بازی بودن که پروسه لود رو مخفی میکردش. همین قضیه در کنار دوربین ثابت این بازی تونست فوق‌العاده عمل کنه. بازیکنا تو بازی به سمت در میرن، در رو باز میکنن و یک در رو میبینن که براشون باز میشه. کل لود در همین چند قدم خلاصه میشد و برای چند لحظه به گیمرا فرصت نفس راحت کشیدن رو میداد.

Bloodborne (2015)

راستشو بخواین در واقع این قسمت شامل هر بازی Dark Souls هم میشه. درسته که شما برای تجربه بازیهای Souls Like باید یک تجربه یکدست و بدون توقف رو داشته باشین تا بتونین خیلی راحت از یک نقطه به یک نقطه دیگه در مپ بازی برین. برای همین هم به عنوان مثال در بازی بلادبورن مخصوصا در معدن‌های Chalice چونکه این بخش‌ها به صورت رندوم توسط بازی ساخته میشن باید بازی بتونه اونقدر برای خودش وقتش بخره تا بتونه برای هر کس که بازی میکنه یک فضای رندوم رو طراحی و لود کنه که برای همین هم توی این قسمت کلی آسانسور هستش که شمارو به قسمتهای مختلف میرسونه و همین هم برای پوشوندن اون بخشی هستش که بازی سعی میکنه بخش بعدی رو طراحی و لود کنه.

Assassin's Creed (2007)

راستش صفحه‌های لود سری بازی‌های Assassin's Creed هیچ وقت اونقدر خوب مخفی نشدن و همیشه گیمر متوجه لود شدن بازی هستش، ولی اینجا به جای اینکه بازی تلاش برای پوشوندنش کنه، سعی کرده که با داستان و در جهان بازی توجیهشون کنه. بازیکنا در واقعیت نه تنها یک منطقه جدید رو بارگذاری می‌کنن، بلکه شخصیت‌شون هم به منطقه جدیدی منتقل می‌شه. این به این دلیله که همه چیز در دنیای Assassin's Creed در Animus اتفاق می‌افته. بازیکنان به طور مستقیم در نقش Altair بازی نمیکنن، بلکه به عنوان Desmond Miles بازی می‌کنن که از طریق Animus به عنوان Altair ایفای نقش میکنه. به همین دلیل وقتی که صفحه‌های لودینگ ظاهر می‌شن و Altair (یا Ezio، یا Connor و غیره) در یک خلاء دیجیتالی هستن، با خاطر اینه که تجربه نه تنها توسط بازیکنا بلکه توسط شخصیتشون هم تجربه می‌شه.

God Of War (2018)

در بازی God Of War 2018 بازی تونسته بود مثل یک فیلم پیوسته و بدون کات در کل بازی اجرا بشه و برای همین هم اگر صفحه‌لودینگی در بازی وجود داشت میتونست کل تلاشی که برای بدون کات بودن بازی شده بود رو از بین ببره. به جای این کار، Kratos و Atreus از طریق Yggdrasil، یا درخت جهان، بین نقاط مختلف بازی سفر می‌کنن. وقتی به یک دروازه باستانی مرموز برمی‌خورن، Kratos می‌تونه ازش برای سفر به هر دروازه دیگری در بعدهای دیگه استفاده کنه. این کار بازیکن رو به شاخه‌های Yggdrasil هدایت می‌کنه و در همین حین، بازی منطقه جدید رو بارگذاری می‌کنه، اما همه چیزی که میبینن اینه که دارن با دنبال کردن شاخه‌های مختلف درخت به بعد موردنظرشون میرسن.

The Last Of Us (2013)

بازی The Last Of Us یک بازی فوق‌العاده زیباست. بازی‌ای که تونسته از سال انتشارش 2013 تا الان با انواع ریمستر و ریمیک خودش رو برای طرفدارای این سری تازه نگه داره. حالا در کنار داستان و گیمپلی خوب بازی یک بخش دیگه از این بازی بود که به قشنگی تمام تونسته بود لودینگ‌های بازی رو مخفی کنه. معمولا در پایان یک قسمت از مرحله، یک در بزرگ وجود داشت که جوئل باید اونو بلند میکرد تا همراهاش بتونن از زیرش رد بشن و بعد خودش دنبالشون بره. همین ممکنه چیز خاصی به نظر نیاد، ولی در طی این زمان بازی، منطقه پیشین رو دیسپاون یا از بازی خارج میکرد و منطقه جدید رو بارگذاری می‌کرد. به همین خاطرم بود که بعد از این انیمیشن شما دیگه نمیتونستین به عقب برگردین.

Horizon: Zero Dawn (2017)

هممون میدونیم که چشم انسان تا یک زاویه‌ای رو میتونه ببینه و بیشتر ازون رو نمیتونه که فکر کنم 200 درجست یعنی شما 200 درجه جلوتون رو میبینین و برای بیشتر دیدن باید سرتون رو بچرخونین. حالا آلوی، شخصیت اصلی بازی Horizon: Zero Dawn هم به عنوان یک آدم از این قضیه مستثنی نیست. ولی خب اینجا این قضیه یک طور دیگه کار میکنه. حالا چطوری؟ الان میگم، وقتی شما توی بازی دارین به اطراف نگاه میکنین بازی به سرعت داره اون محیطی که زاویه دیدتون پوشش میده رو لود میکنه و به محض اینکه از دیدتون خارج میشه بالافاصله با اطلاعات جدید جایگزینشون میکنه. برای همین هست که حالا جدا از این بازی وقتی تو تنظیمات یک بازی زاویه دیدتون رو بیشتر میکنین بازی تقریبا با یک افت فریم کمی روبرو میشه که نشون میده بازی در حالی لود فضای بیشتری هستش تا بتونه طوری که تنظیمش کردین عمل کنه.

Tony Hawk's American Wasteland (2005)

Tony Hawk's American Wasteland بازی‌ای هستش که برای ما ایرانی‌ها شاید اونقدر شناخته شده نباشه ولی میشه گفت این اولین بازی در این سری هستش که هیچ صفحه لودینگی رو نداره. همچنین بازی از لحاظ گرافیکی جلوتر از بقیه بود. سازنده کمتر شناخته شده اون زمان این بازی یعنی Rocksteady Games برای این کار از چندتا ترفند استفاده کرد. یکیشون این بود که بیشتر منطقه بازی که در آن انجام می‌شه، از کریدورهای باریک و اتاق‌های کوچک تشکیل بشه که بارگذاری آنها وقت زیادی رو نگیره. وقتی هم که وارد بخش بعدی میشدین این راهروها نقش صفحه لودینگ رو اجرا میکردن بدون اینکه جلوی بازیتون رو بگیرن. همین قضیه بعدها تو سری بازی های Batman: Arkham جای خودش رو به تونل‌های هواکش داد که بتمن باید از توشون رد میشد.