راهنماتو- بازی Starfield میشه گفت از زمان معرفیش که برمیگرده به سال 2018 تونسته بود خیلی‌هارو چشم انتظار خودش نگه داره و خبر خوب اینه که بالاخره این بازی حماسی-فضایی بالاخره عرضه شد و تونست دل عده زیادی که بیشترتشون طرفدارای پروباقرص بتسدائن رو شاد کنه.
به گزارش راهنماتو، یکی از نکات جالب در مورد Starfield اینه که اولین آیپی جدیدیه که بتسدا طی 25 سال اخیر عرضه کرده. تا قبل از این، تقریباً تمام بازی‌هاشون متمرکز روی سری‌های The Elder Scrolls و Fallout بودن. Starfield نشون میده که بتسدا حالا آماده به ورود به دنیای بازیهای نسل جدیده. این بازی نشون میده که بتسدا دیگه شهامت این رو داره که از سایه عناوین محبوبش بیاد بیرون و ابتکار عمل رو دوباره به دست بگیره و دیگه از دنبال کردن ایده‌های جدید نترسه.
همچنین باید بگم که اینکه بیتسدا با مایکروسافت پارتنر شده و بازی‌هاش رو از این به بعد روی Xbox Game Pass عرضه میکنه، که خودش یه تغییر مهم دیگه توی دنیای بازی‌سازیه. این شراکت نشون میده که این استودیو حالا بهتر بودجه‌بندی شده و پایدارتر از هر وقت دیگه‌ای هست. این به معنای این نیست که دیگه قرار نیست بازی‌ای منتشر کنه که از Skyrim بهتر باشه ولی نشون میده که آینده این استودیو تضمیت شدست.
یکی دیگه از نکات جالب در مورد Starfield، سیستم New Game+ اونه. این سیستم به بازیکن اجازه میده که داستان بازی رو از زوایای مختلف دوباره تجربه کنه، بدون اینکه نیاز به ساخت شخصیت جدیدی داشته باشه. این امکان به همراه تغییراتی که هر بار که وارد New Game+ می‌شید می‌تونه تجربه بازی رو جالب‌تر کنه.
همچنین در قالب امکانات جدیدی که Starfield در اختیار گیمرا داده، تغییراتی هستش که توی New Game+ اتفاق می‌افته شروع میشه و به بازیکن‌ها انعطاف بیشتری در انتخاب روش بازی میده. همچنین امکاناتی مثل ساخت محله، ساخت فضاپیما و دنبال کردن ماجراهای انجمن‌ها هم به بازی اضافه شده.
Starfield در قرن 24 اتفاق می‌افته و جهان اون به نظر میاد که در دنیای واقعی قرار داره (حتی اگه چند صد سال بعد از زمان ما باشه). در این فضا و اتمسفر جدید به طرز جالبی همه چیز حس آشنایی دارن و طوری هستش که انگار داریم توی آینده خودمون سیر میکنیم و همه چیز قابل باور هستش.
همچنین یکی از نکاتی که Starfield رو از بازیهای قبلی بتسدا متمایز میکنه، وجود مبارزات فضاییه. با توجه به تمرکز اصلی بازی بر فضا، این بازی دارای سیستم وسایل نقلیه‌ای خاصه. بازی به شما امکان میده که با انواع فضاپیماها با قابلیت‌ها و توانایی‌های مختلف به جنگ برید و با گروه‌های مختلف در فضا مبارزه کنین. همچنین در نقاط مختلف نقشه‌ی بازی بسته‌های تجهیزات نسبتا قدیمی‌ای نسب به بقیه بازی وجود داره که به نظر میتونن اشاره‌ای به بسته الحاقی بازی یا DLC اون در آینده باشن.
در کنار مبارزاتی که میتونین با سفینه‌ها در Starfield داشته باشین، قابلیت ساخت و تغییر کشتی‌ها در بازیه. این قابلیت به بازیکن امکان میده که تغییرات زیادی روی هر فضاپیما اعمال کنه و انتخاب‌های مختلفی رو در اختیار داشته باشه. این یعنی با گذشت زمان و عرضه‌ی بسته‌های الحاقی برای بازی، تنوع و انتخاب‌های بازیکنان به تدریج افزایش پیدا میکنه.
یکی دیگه از نکاتی که Starfield رو نسبت به بازیهای قدیمی بتسدا متمایز میکنه اینه که برعکس بازیهایی قبلی که فقط حداکثر تا یکسال بعد از عرضه پشتیبانی میشدن، این استودیو برنامه داره تا پشتیبانی بیشتری رو نسبت به این بازی داشته باشه. به نظر میاد که استارفیلد اولین بازی هستش که این رسم بتسدا رو قراره زیرپا بزاره و سنت شکنی کنه. همچنین به گفته‌ی Todd Howard، کارگردان بتسدا، برنامه دارن که Starfield رو برای مدت زمانی بیشتر از هر بازی دیگه‌ای که تا به حال عرضه کردن، به‌روزرسانی کنن. البته این تایید شده نیست ولی وجود سیستم New Game+ نشون میده که ممکنه عمر بازی تا 2030 ادامه داشته باشه.
یکی از چیزهایی که به محض بازی متوجه میشین اینه که چقدر بعضی از سیستم های بازی آشنا هستن که البته درسته چون بتسدا سعی کرده سیستم هایی از بازی های خودش مثل TES و Fallout رو وارد بازی کنه ولی این دفه یکسری بهبودهایی رو هم درشون اعمال کرده. این نشون میده که بتسدا از تجربیات موفق گذشته‌اش یاد می‌گیره و به‌دنبال بهبود و توسعه هست.
بازی Starfield نشون میده که بتسدا برای آینده‌ی خودش چه تصوری داره. البته بازی The Elder Scrolls VI هم الان در حال توسعه‌ست و بازی Starfield نشون میده که بتسدا به سمت استراتژی‌های مدرن بازی‌سازی در حال پیشرفته. به هر حال، با موفقیت Starfield، مشخص میشه که تیم توسعه‌دهنده این بازی سرگرم کار بوده و از تغییرات و ویژگی‌های جدیدی در بازی‌سازی استفاده کرده.
به عنوان کسایی که پیشرو بازیهای نقش‌آفرینی هستن، استودیو بتسدا وظیفه سنگینی روی دوششه تا بتونه با هر بازی این ژانر رو به جلو هل بده طوری که هر دفعه تبدیل به یک معیار برای سنجش بازی های نقش‌آفرینی شه.
