همشهری آنلاین نوشت؛ دارالفنون روز یکشنبه ششم دی ماه ۱۲۳۰ هجری شمسی برابر با پنجم ربیع‌الاول ۱۲۶۸ قمری، درست ۱۳ روز قبل از قتل امیرکبیر و با حضور ناصرالدین شاه، آقاخان نوری صدراعظم جدید و گروهی از دانشمندان و معلمان ایرانی و اروپایی با ۳۰ نفر شاگرد رسما شروع به‌کار کرد که تعدادی از آنها دانشجویان رشته پزشکی بودند. در مدت ۴۴ سال که این مدرسه در زمان ناصرالدین شاه دایر بود، تنها ۱۲ دوره شاگرد از آن فارغ‌التحصیل شد.
از ۱۰۰ نفر ۲۰ نفر دانشجوی پزشکی بودند
مدرسه دارالفنون در خیابان معروف به ناصریه_ ناصرخسرو_واقع شده و به گواه تاریخ اولین مرکز آموزش علوم و فنون جدید در ایران بوده که شاخه پزشکی نوین درآن تدریس شده و درحقیقت نخستین دانشگاه مدرن در تاریخ ایران به شمار می‌آید. مجموع فارغ‌التحصیل‌ها تا ۱۳۰۹ قمری قریب یک هزار و یکصد نفر در رشته‌های مختلف بوده است. در دوره‌های بعد ١٠٠ نفر شاگرد پذیرفته شدند که بیست نفر از آنها مربوط به رشته طب بودند.
در این باره باید گفت که هرچند فعالیت حکیمان در عرصه طب در ایران، قرن‌ها سابقه داشته، اما در اواخر دوره قاجار وضعیت بحرانی شده بود؛ پزشکان خارجی طب جدید می‌دانستند و حکیم‌های ایرانی طب سنتی و میان این علوم جدید و قدیم مرافعه، رقابت و تناقض‌های بسیار وجود داشت. تا اینکه به‌همت امیرکبیر، دارالفنون تاسیس شد و ۲ پزشک اروپایی به آموزش طب نوین به دانشجویان ایرانی پرداختند.
دروس عملی پزشکی در خانه بیماران
شاگردان رشته طب در مدرسه دارالفنون، قسمت‌های عملی را در مطب پزشکان معروف و معلمان مدرسه می‌دیدند و با آنها به عیادت بیماران می‌رفتند. به علاوه بعضی از دستگاه‌های‌آزمایشگاهی، نقشه‌های طبی و تشریحی و اسکلت انسانی و مجسمه‌های مختلف از اروپا برای شاگردان تهیه شده بود. از نامه‌های به‌جا مانده از امیرکبیر و مندرجات روزنامه وقایع اتفاقیه و اسناد دیگر برمی‌آید در آغاز نام خاصی برای این واحد آموزشی در دست ساخت در نظر نگرفته بودند و از این بنا با عناوین «مدرسه، مدرسه جدید، مکتبخانه پادشاهی، تعلیم خانه، معلم خانه و مدرسه نظامیه» یاد شده است.
عکس دیگری از نخستین دانشجویان پزشکی دارالفنون
