راهنماتو- در سال 1914، دو مهره در رسوباتِ پی‌ریزِ زیگورات آشور در عراق پیدا شد که قدمت آن در حدود 1800 تا 1750قبل‌ازمیلاد بود. اکنون با کمکِ روش طیف‌سنجیِ تبدیل فوریه به فروسرخ که به اختصار FT-IR نامیده می‌شود، مشخص شده که این مهره‌ها کهربا هستند.
به گزارش راهنماتو، این مهره‌ها برخی از نخستین نمونه‌های کهربا در جنوب‌غربی آسیا و همینطور برخی از دورترین نمونه‌ها از منابع اصلیِ کهربا در منطقه بالتیک هستند.
آشور (با نامِ امروزیِ شرقات) در کرانه غربیِ دجله در عراق واقع شده و یکی از مهم‌ترین محوطه‌های باستانی در شمالِ بین‌النهرین است. آغاز این سکونتگاه به هزاره سوم قبل‌ازمیلاد باز می‌گردد. از اواخر قرن نوزدهم قبل‌ازمیلاد، این شهر به مرکزِ کشور سرزمینی آشور تبدیل شد.
موزه سلطنتی در برلین و انجمنِ شرقِ آلمان در بین سال‌های 1903 تا 1914 حفاری‌هایی را به هدایت والتر آندره در این مکان شروع کردند. یکی از اهداف این حفاری‌ها مطالعه زیگوراتِ بزرگ (برج-معبدِ پلکانی) بود. در آوریل 1914، کاشفان برای پیدا کردنِ پیِ معبد، تونلی که از قبل موجود بود را عریض کردند.
با انجام این کار، آن‌ها هزاران مهره ساخته شده از پوسته صدف، سنگ، شیشه و سفال را پیدا کردند که درست در زیر سنگ بستر در زیر نخستین لایه آجرهای گلی قرار گرفته بودند. براساس قرادادهایی که برای سهمِ یافتنِ اشیاء باستانی تنظیم شده بود، بخشی از این مجموعه راهیِ موزه Vorderasiatisches در برلین شد.
درمیان مهره‌های پیدا شده دو مهره دیسک-شکل بودند که از موادی متفاوت با سایر مهره‌ها ساخته شده بودند. این مهره‌ها اکنون دوباره توسطِ محققان آلمانی بررسی شده‌اند.
بخش‌هایی از این دو مهره در سال 2019 به کمکِ FT-IR بررسی شده بود. به‌رغم هوازدگی شدید، طیف‌ها به شکلی گسترده با کهرباهایی که در بالتیک (سوکسینیت) پیدا شده بودند، مطابقت داشتند که نشان می‌دهد این مهره‌ها راه درازی را از نواحی دریای شمال یا بالتیک تا زیگورات آشور در عراق پیموده بودند.
این مهره‌ها به 1800سال قبل‌ازمیلاد یا نیمه‌اول قرن هشتم قبل‌ازمیلاد تعلق دارند. این مهره‌ها یکی از نخستین نمونه‌های کهربا در جنوب‌غرب آسیا و همینطور دورترین‌ها از منبعِ اصلی‌شان در منطقه بالتیک هستند.
کمیابیِ کهربا در منطقه مدیترانه و خاور نزدیک تا قبل‌از حدود 1550قبل‌ازمیلاد و محدود بودنِ آن به بافت‌های بسیار عالی‌رتبه را می‌توان با این حقیقت توضیح داد که فرهنگِ Unetice در مرکزِ آلمان، که ثروت و اهمیتش را، برای مثال، می‌توان در مقبره‌های تجملاتیِ Leubingen, Helmsdorf, Bornhock و دیسکِ افلاکِ نِبرا مشاهده کرد، راه‌هایی را که از طریق آن کهربا به جنوب می‌رفت کنترل می‌کردند.
کهرباهای به‌شدت نادری که به به اوایل هزاره دوم قبل‌ازمیلاد تعلق دارند، احتمالاً هدایای شخصی از سمتِ مسافرانِ متمولی هستند که از مرکز یا غرب اروپا به دیدار مردمانی نخبه در جنوب می‌رفتند. بعد از افولِ فرهنگِ Unetice در آلمان در حدو 1550قبل‌ازمیلاد، این تصویر تغییر می‌کند و با گسترش تجارت، کهربا به مقدار زیاد در مدیترانه و خاورمیانه یافت می‌شود.
