فرادید نوشت؛ اجساد کشف شده در کاوش‌های باستان‌شناسی در شهر کنستانسیا متعلق به اوایل قرن چهاردهم تا اواسط قرن نوزدهم هستند و شامل ۱۰۶ بزرگسال و ۴۵ کودک می‌شوند. اما یکی از آنها با دیگر اسکلت‌ها متفاوت است.
در مطالعه‌ای که ماه مارس در مجله‌ی بین‌المللی « دیرین آسیب شناسی » منتشر شد، انسان‌شناسان اسکلت یک زن بالغ را با رشد استخوانی عجیب و غریب مطالعه کردند.
ساندرا آسیس ، نویسنده اصلی این مقاله در ۱۱ آوریل به لایوسایِنس گفته است: «من هرگز چنین رشد استخوانی بزرگی را ندیده بودم. به همین دلیل واقعاً مجذوب ریخت‌شناسی آن شدم.» آسیس به لایو ساینس گفته است که حین تمیز کردن اسکلت این زن که همراه ۱۵۰ اسکلت دیگر حفاری شده، متوجه می‌شود چیزی از آن بیرون زده است.
در نقطه‌ای که عضله‌ی پکتینوس باید به استخوان ران متصل باشد، یک استخوان اضافی طناب‌مانند به طول ۳ اینچ رشد کرده است. این اسکلت نخستین مورد ثبت شده از رشد استخوان است که در این محل ناشی از ضربه بوده است.
بر اساس این مطالعه، استخوان‌سازی هتروتوپیک ، همان‌طور که در اسکلت این زن مشاهده شد، زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان‌ها خارج از سیستم اسکلتی عادی خود رشد کنند.
«این اتفاق در بافت‌های نرم می‌افتد؛ جایی که استخوان به طور معمول نه تشکیل می‌شود نه نیازی به آن است، مانند پوست، بافت زیر جلدی، ماهیچه‌های اسکلتی، فاسیا، رباط‌ها، تاندون‌ها و دیواره‌های رگ‌های خونی.»
به گفته مؤسسه ملی بهداشت، امروزه استخوان‌سازی هتروتوپیک می‌تواند یک عارضه‌ی جدی یا عارضه‌ی جانبی جراحی باشد، اما صدها سال پیش احتمالاً از ترومای شدید ایجاد شده است.
محققان نتیجه گرفتند رشد استخوان اضافی بین ۶ هفته تا یک سال رخ داده، بسیار دردناک بوده و حرکت زن را دشوار کرده است.
به گفته‌ی آسیس: «ظاهر استخوان فمورال نشان می‌دهد این رشد اضافی یک فرآیند طولانی مدت بوده است. ما پرونده پزشکی این زن را نداریم، اما با بررسی موارد بالینی مشابه می‌توانیم حدس بزنیم که این ضایعه‌ی استخوان ران کاملاً ناتوان‌کننده بوده است.»
این یافته نخستین مورد مستند رشد استخوان اضافی (myositis ossificans traumatic) ناشی از تروما در ناحیه عضله پکتینوس است.
