راهنماتو -مرگ یک ژنرال بولیویایی به سرعت به تیتر یک اخبار بین المللی تبدیل شده، اما شاید برای شما سوال باشد که بین این همه ژنرال، چرا این ژنرال مشهور شده است.ماجرا به یک دستگیری قدیمی بر می گردد. این ژنرال به خاطر دستگیری ارنستو چه گوارا، چریک چپ‌گرای آرژانتینی به قهرمان حکومت نظامیان راست‌گرای این کشور تبدیل شده بود.
به گزارش راهنماتو درباره گری پرادو سالمون صحبت می کنیم که در سن ۸۴ سالگی درگذشته است.گری پرادو سالمون، در سال ۱۹۶۷ فرمانده عملیات سرکوب شورش شبه‌نظامیان کمونیست به رهبری چه گوارا در بولیوی بود. جالب است بدانید عملیاتی که پرادو در آن حضور داشت مورد حمایت سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، سی‌آی‌ای بود.
ژنرال پرادو که بود؟
در دهه ۱۹۶۰ رقابت سختی میان آمریکا و شوروی برای تسلط بر آمریکای لاتین در جریان بود و واشنگتن نگران فعالیت چریک‌های کمونیست مانند چه گوارا در کشورهای این منطقه بود. بالاخره هم این ژنرال پرادو بود که توانست چه گوارا و شورشیان همراهش را در یک جنگل دور افتاده در بولیوی محاصره و دستگیر کند. این دقیقا همان چیزی است که باعث شد این ژنرال مشهور شود تا حدی که حالا من برای شما درباره او می نویسم. در زمان بازداشت چه گوارا، از گروه ۱۲۰ نفری همراه او تنها ۲۲ نفر زنده بودند.
ژنرال پرادو در کتابی با عنوان «چگونه چه را دستگیر کردم» خاطراتش را از ماجرای دستگیری و مرگ چه گوارا تعریف کرده است.آقای پرادو در سال ۱۹۸۱ به طور تصادفی هدف یک گلوله قرار گرفت و به خاطر جراحت نخاع تا آخر عمرش فلج بود، گرچه پسر ژنرال پرادو معتقد است بازداشت چه گوارا مهم ترین دستاورد پدرش نبود.او معتقد است نقش پدرش در تبدیل ارتش بولیوی به یک نهاد دموکراتیک مطیع قانون مهم‌ترین میراث ژنرال پرادو است.
آقای پرادو در کتاب خود در گزارشی کاملاً مستند از چالش چریکی در بولیوی در سال 1967، وقایع منتهی به دستگیری، در طول و پس از شکست شورش را بازسازی می‌کند. در پس زمینه تلاش دهه 1960 برای گسترش نفوذ کوبا در سراسر آمریکای لاتین، این کتاب تحلیلی از روندهای سیاست بولیوی از 1952 تا 1967 ارائه می دهد.
ژنرال پرادو سپس موقعیت جغرافیایی شورش، آمادگی های چریکی، و واکنش بولیوی را ارزیابی می کند. پرادو خطاهای استراتژیک کلیدی را در کتاب خود معرفی می کند، از جمله شکست چه گوارا در جلب حمایت دهقانان، و تئوری های خود چه را تحلیل می کند. پرادو در کتاب خود از لحن حزبی اجتناب می کند و گزارشی متعادل از شورش چریکی 1967 در بولیوی ارائه می دهد.
ماجرای دستگیری و مرگ چه گوارا
قوای چریکی گوارا از حدود ۵۰ نفر تشکیل شده بود و تحت عنوان ارتش آزادی‌بخش ملی بولیوی فعالیت می‌کرد. در ۷ اکتبر ۱۹۶۷، یک خبرچین نیروهای ویژه بولیوی را از محل اردوی قوای چریکی گوارا در دره یورو مطلع کرد. صبح روز ۸ اکتبر، آن‌ها منطقه را با ۱۸۰ سرباز در دو گروه محاصره و به داخل دره پیشروی کردند. نبردی آغاز شد و در آن گوارا که به همراه سیمون کوبا سارابیا نیروها را فرمانده می‌کرد، مجروح و اسیر شد.
برناردینو هوانکا، از گروهبانان ارتش بولیوی، ماجرا را این چنین گزارش می‌کند: با نزدیک شدن تکاوران بولیوی، چه گوارا که دو مرتبه زخمی شده بود و اسلحه‌اش به کاری نمی‌آمد، سلاح‌های خود را به نشانه تسلیم انداخت و خطاب به سربازان فریاد کشید: «شلیک نکنید! من چه گوارا هستم و من زنده ارزش بیشتری برای شما دارم، تا مرده»
صبح ۹ اکتبر، رنه بارینتوس، رئیس‌جمهور بولیوی، دستور داد گوارا کشته شود. هر چند گفته می‌شود دولت ایالات متحده متمایل بود گوارا برای بازجویی بیشتر به پاناما برده شود. دولت بولیوی قصد داشت پس از کشتن گوارا به صورت رسمی اعلام کند او در جریان درگیری کشته شده‌است و نتیجتاً، به سر چه شلیک نکردند تا زخم‌های گلوله با روایت دولتی سازگار باشد.
فیدل کاسترو در ۱۵ اکتبر در هاوانا، به صورت عمومی مرگ گوارا را تأیید و ۳ روز عزای عمومی در سراسر کوبا اعلام کرد. هنگام دستگیری گوارا، یک دفتر خاطرات ۳۰٬۰۰۰ کلمه‌ای دست‌نویس، مجموعه اشعار شخصی او و داستان کوتاهی که نوشته بود (در مورد یک چریک جوان کمونیست که یادمی‌گیرد بر ترس‌هایش غلبه کند) به دست ارتش بولیوی افتاد. گوارا در این خاطرات وقایع مبارزات چریکی در بولیوی، از روز ورود در ۷ نوامبر ۱۹۶۶ تا ۷ اکتبر ۱۹۶۷، یک روز پیش از دستگیری، را مستند کرده بود.
ویدئوی تاریخی زیر، به نمایش گذاشتن جسد چه گوارا را خواهید دید.
هشدار این ویدئو ممکن برای برخی از افراد ناراحت کننده باشد.
