فرادید نوشت؛ حیوانات کوچکتر در مخفی شدن، دسترسی به فضاهای تنگ، بالا رفتن از ضعیف ترین شاخه ها و اشغال قلمروهای کوچک زیست محیطی که حیوانات بزرگتر به سادگی قادر به انجام آن نیستند، بهتر و منحصر به فرد عمل می کنند.
در دنیای حیات وحش، به نظر می رسد هرچه حیوان بزرگتر باشد بهتر است و در واقعیت این یعنی که بزرگ تر بودن اغلب به معنای قوی‌تر بودن است. حیوان غول پیکر در دفع دشمن با قدرت بیشتری که دارد بهتر عمل می کند، در تعیین قلمرو به خاطر قدرتی که دارد با مشکلی مواجه نمی شود. اما علیرغم مزیت های نسبی که برای حیوانات بزرگتر وجود دارد، همه ما می دانیم که آن ها برای زنده ماندن به منابع بیشتری نیاز دارند و در برخی موارد به دلیل جثه بزرگشان در شکار نامحسوس ناموفق هستند و شاید بتوان گفت که همیشه هم بزرگتر بودن خوب نیست.
حشره خوار اتروسی - حشره خوار کوتوله
حشره خوار اتروسی کوچکترین پستاندار جهان از نظر جرم است. وزن آن به طور متوسط کمتر از ۱۴ اونس و طول بدن آن حدود ۱.۵۷ اینچ است. با این حال، چنین حیوان کوچکی، اشتهای زیادی دارد و معمولاً هر روز حدود دو برابر وزن بدن خود غذا می خورد.
موش دوپا
این حیوان موش مانند با پاهای بلند و دم درازی دارد که کوچکترین جونده در جهان است. طول بدن آنها از دو تا سه اینچ شروع می شود و اندازه دم آنها تا سه اینچ می رسد.
با توجه به اندازه اشان، این پستانداران کوچک مطمئناً می توانند بپرند. پای این گونه از موش ها مانند پاهای کانگوروبه آنها اجازه می‌دهد تا مسافت‌هایی بسیار بیشتر از طول بدن خود را بپیمایند، سازگاری که به آنها کمک می‌کند تا به سرعت در بیابان‌های خشک و وسیع در شمال آفریقا و آسیا که آنها را خانه می‌نامند حرکت کنند.
خفاش پشمالو
خفاش پشمالو که به نام خفاش دماغ گرازی نیز شناخته می شود، کوچکترین خفاش جهان و پستانداری با کوچکترین اندازه جمجمه است. با وزن حدود 0.07 اونس (کمتر از یک پنی) و با طول 1.14 اینچ، آنقدر کوچک است که اگر در شب در کنار گوش شما وزوز کند، ممکن است آن را با زنبور عسل اشتباه بگیرید.
متأسفانه اندازه ظریف آن ها نیز نشان دهنده وضعیت بیولوژیکی آن است IUCN این جانور را به‌عنوان گونه تقریباً در معرض خطر فهرست می‌کند و تعداد کمی از جمعیت‌های در حال انقراض آن ها به دلیل فعالیت‌های انسانی در معرض خطر هستند.
لمور موشی
این موجودات کوچکترین پستانداران جهان هستند که طول آنها با احتساب دم آنها تا 11 اینچ می رسد. کوچکترین گونه لمور موشی «مادام برت» است که فقط حدود 3.5 تا 4.3 اینچ طول دارد و تنها حدود یک اونس وزن دارد.
آن ها غذایشان را عمدتاً با "عسلک" که ماده ای جانبی و قندی برای هضم حشرات است می خورند. با این حال، علیرغم اینکه همیشه در جستجوی غذا هستند، اما تقریباً نیمی از زمان را با سایر لمورهای موش می خوابند.
قاقم (راسوی کوچک- تانجی موش)
این راسوی کوچک و باهوش کوچکترین گونه از راسته گوشتخواران است که آن را به کوچکترین گوشتخوار واقعی در جهان تبدیل می کند. رشد قاقم های نر آمریکای شمالی تنها به هفت اینچ می رسد و ماده ها تا 5 اینچ رشد می کنند. وزن آن کمتر از 1.5 اونس است.
شاید تصور اینکه موجودی به این کوچکی یک شکارچی حیله گر باشد سخت باشد، اما قاقم بدترین کابوس برای جوندگان کوچکی است که با آن روبرو می شوند. ذات و طبیعت آن ها بسیار بزرگتر و وحشی تر از اندازه کوچکشان است و در برابر دشمن و شکار آن را از خود نشان می دهند.
صاریغ کوتوله
این کیسه‌داران کوچک با طولی بین دو تا چهار اینچ و اغلب وزنی بیش از 0.35 اونس در استرالیا و گینه نو به صورت وارونه روی درختان آویزان می شوند.
IUCN یک گونه به نام «صاریغ کوهی» را در معرض خطر انقراض فهرست کرده است. این گونه زیستگاه محدودی در نواحی کوهستانی استرالیا دارد. پیست های اسکی، جاده سازی و آتش سوزی های گسترده منجر به تخریب زیستگاه آن ها شده است. پروانه مهاجر بوگونگ بخش قابل توجهی از رژیم غذایی صاریغ را تشکیل می دهد که آرسنیک را از سموم دفع آفات موجود در مناطق زیستی به کوه می برد. دانشمندان معتقدند این ویژگی یکی از عوامل کاهش جمعیت آن ها است.
موش کوتوله آفریقایی
به طور کلی موش ها به خاطر جثه کوچکشان مشهورند، اما موش کوتوله آفریقایی این ویژگی را تا حد زیادی بیشتر و برجسته تر دارد. این موش با اندازه 1.2 تا 3.1 اینچ طول و وزنی به اندازه 0.11 اونس کوچکترین موش جهان است. این موش به قدری کوچک است که معمولاً با لیسیدن شبنم از سنگریزه های ریز که هوشمندانه در جلوی لانه خود قرار می دهد، آب بدنش را حفظ می کند.
برخی انسان ها این موش های کوتوله را به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می کنند. هرچند آنها فوق العاده شکننده هستند.
مارموست کوتوله (میمون قد کوتاه)
این حیوانات دوست داشتنی و کنجکاو بومی جنگل های آمازون هستند که گهگاه به آنها میمون جیبی نیز می گویند و کوچکترین میمون های جهان هستند. مارموست های کوتوله به ندرت طولی بیشتر از حدود 12/5 اینچ دارند و معمولاً 37/4 اونس وزن دارند.
رژیم غذایی آنها با توجه به اندازه شان منحصر به فرد است. آنها از دندان‌ها و ناخن‌های تیز خود برای سوراخ کردن درختان استفاده می‌کنند و شیره، صمغ و رزین موجود در آن را می‌خورند. آنها همچنین حشرات را به عنوان یک وعده غذایی شکار می کنند.
زیست‌شناسان تکاملی دانشگاه سالفورد در فوریه 2018 مطالعه‌ای را منتشر کردند که در آن اعلام کردند مارموست کوتوله در واقع دو گونه متفاوت دارد: یکی در ناحیه شمالی رودخانه آمازون و دیگری در جنوب زندگی می‌کند.
پلنیگیل دم دراز
پلنیگیل دم دراز که بومی استرالیا هستند، کوچکترین کیسه داران جهان هستند. وزن آنها کمتر از 0.15 اونس و طول آنها به طور متوسط 2.32 اینچ، با احتساب دم آن ها است.
اندازه کوچک و سر صافشان به آ ن ها اجازه می‌دهد تا به راحتی وارد شکاف‌ها شوند که این برای هر پستاندار دیگری غیرممکن است. این توانایی آنها را قادر می سازد تا به راحتی غذا پیدا کنند و ازدید شکارچیان پنهان شوند. کیسه های آنها به سمت عقب است تا در حین حرکت در این شکاف ها، آن را تمیز نگه دارند.
این گوشتخواران وحشی شبانه، حشرات و حتی پستانداران جوان که تقریباً اندازه خودشان است شکار می کنند.
موش کور امریکایی
کوچکترین گونه موش کور در جهان، موش کورآمریکایی است. طول این پستاندار کوچک 4.72 اینچ با احتساب دم، و وزن آن حدود 0.35 اونس است.
این ساکنان زیرزمینی که در شمال غربی ایالات متحده و بریتیش کلمبیای کانادا یافت می‌شوند، پنجه‌های جلویی کوچک‌تری نسبت به سایر موش های کور دارند.این موش ها در گروه های 11 تایی یا بیشتر باهم حرکت می کنند و زمان بیشتری را نسبت به سایر موش های کور در بالای زمین می گذرانند.
موش شبگرد درختی
کوچکترین موش درختی در جهان، موش شبگرد درختی است که وزن آن به 1.41 اونس می رسد و طول آن ها به سختی به بیش از 5 اینچ می رسد. آن ها به راسته نخستی ها یا حشره تعلق دارند.
رژیم غذایی اولیه آن ها شپشک درختی، الکل تخمیر شده از نخل برتام است. مقداری معادل 12 آبجو در روز مصرف می کند اما هرگز مست نمی شود. همچنین حشرات و گکوهای کوچک را نیز می خورد.
مزایای زیست محیطی کوچک بودن چیست؟
کوچک بودن می تواند یک موهبت باشد. در حالی که حیوانات بزرگتر باید انرژی بیشتر (به دلیل سرعت بالای متابولیسم)، همچنین سرعت بیشتر و قدرت مبارزه بیشتر در برابر شکارچیان داشته باشند، حیوانات کوچک بهتر در شکاف های کوچک فرو رفته و پنهان می شوند. آنها به منابع زیادی نیاز ندارند، بنابراین به اندازه نیاز شکار می کنند و خود را به زحمت نمی اندازند.
در برخی موارد، حیوانات کوچکتر بازده تولید مثلی بهتر و به تنوع بیشتری از غذا دسترسی دارند. یک مطالعه می گوید که گوشتخواران کوچک نسبت به همتایان بزرگتر خود در واکنش به "فوریت های محیطی" بهتر عمل می کنند.
