فرادید نوشت؛ دو جستجوگر فلزات عتیقه، سی سال مشغول زیر و رو کردن یک مزرعه بودند؛ آن چیزی که آن‌ها در نهایت پیدا کردند واقعا ارزش اینهمه جستجو را داشت.
در دهۀ ۱۹۸۰ میلادی در جزیرۀ جرزی (Jersey) انگلستان یک زن به دو جویندۀ فلزات عتیقه به نام‌های ریچارد مایلز و رِگ مید گفت که مزرعۀ پدرش احتمالا تعداد زیادی سکۀ قدیمی را در خودش پنهان کرده است. او که در هنگام بیرون کشیدن ریشۀ یک درخت از مزرعه‌اش تعدادی سکۀ نقره پیدا کرده بود، به آن دو نفر اجازه داد که در این مزرعه جستجو کنند.
(مید و مایلز، جویندگان گنجینه)
چهار هفته بعد، باستان‌شناسان دوباره محل را حفاری کردند. آن‌ها اصلا تصورش را نمی‌کردند که با چه یافتۀ عظیمی رو به رو هستند. در روز دوم حفاری بود که آن‌ها توانستند تمام ابعاد گنجینه را مشاهده کنند.
(گنجینۀ سکه‌ها قبل از بیرون آوردن از خاک و تمیزکاری)
باستان‌شناسان تصمیم گرفتند این مجموعه را به همان شکلی که در زمین قرار داشت بیرون بیاورند تا آسیبی به آن نرسد. این کار پر زحمتی بود که مدت زیادی به طول انجامید. اما سخت‌ترین کار این بود که بعد از بیرون آوردن گنجینه آن را از خاک و آلودگی که دو هزار سال روی آن را پوشانده بود پاک کنند. این کار بیش از دو سال طول کشید.
(مصنوعات طلایی در لابه‌لای سکه‌ها به چشم می‌خورند)
باستان‌شناسان برای تشخیص محتویات دقیق این گنجینه حتی از عکسبرداری اشعۀ ایکس نیز استفاده کردند؛ معلوم شد که به غیر از سکه‌های نقره‌ای و مسی، این مجموعه شامل اشیاء ارزشمند دیگری مثل گردنبندها و دستبندهای طلایی، مهره‌های شیشه‌ای و مصنوعات دیگری از این نوع نیز هست.
این یافتۀ حیرت‌انگیز تا به امروز بزرگترین گنجینۀ سکه‌های سلتیک است که در دنیا کشف شده. این گنجینه که در سال ۲۰۱۲ در یکی از جزایر بریتانیا از زیر خاک بیرون آمد، امسال بار دیگر در یک گالری جدید به نمایش عمومی درآمده است.
