فرادید نوشت؛ یک گنج باستانی حاوی ۱.۵ تن سکه از سلسله‌های تانگ (۹۰۷-۶۱۸) و سانگ (۱۲۷۹-۹۶۰) در استان جیانگسو در شرق چین کشف شده است. سکه‌ها با طناب‌هایی از جنس کاه به سختی به هم چسبیده شده و در دسته‌های مرتبی قرار گرفته بودند.
این کشفیات زیرزمینی در روستای شوآنگدون، شهرستان جیانهو در یانچنگ کشف شده است. دهانه‌ی گودال این گنجینه، مربعی است با ۱.۶۳ متر طول، ۱.۵۸ متر عرض و ۰.۵ متر عمق. سکه‌های برنزی با طناب‌های کاهی، ریسه‌وار بهم متصل هستند و به صورت منظم لایه‌بندی شده و صاف درون گودال قرار داشتند. بیشتر این سکه‌ها متعلق به سلسله‌ی سانگ است. سکه‌های کشف‌شده سالم مانده‌اند و بر روی بیشتر آن‌ها کنده‌کاری‌های خوانایی وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی ارزشِ قابل‌توجه آن‌ها برای مطالعات بیشتر است.
به گفته‌ی محققان، در چین باستان، چنین گنجینه‌هایی را معمولاً زیر زمین دفن می‌کردند تا چینی‌های باارزش، سکه‌ها، ابزار فلزی و دیگر اشیاء باارزش را از فاسد شدن حفظ کنند. در اطراف گنجینه‌ی سکه‌ها هفتاد چاه هم پیدا شد که نزدیک خطوط مقدم قشون سانگ و جین است و محققان را در این شگفتی غرق کرده است که شاید این سایت باستان‌شناسی متعلق به یک اردوگاه جنگی بوده است.
بیشتر سکه‌های این گنجینه واحد پول سلسله‌ی سانگ هستند. سکه‌های برنز پول رایج آن زمان بودند تا زمانی که کمبود شدید مس، سلسه‌ی سانگ جنوبی (۱۱۲۷-۱۲۷۹) را واداشت تا سکه‌هایی تولید کند که کیفیت و ارزش پایین‌تری داشتند. سکه زدن با آهن سخت بود و وقتی به گردش می‌افتاد به سرعت زنگ می‌زد. دولت به واسطه‌ی کمبود سکه‌های برنزی به ناچار دستمزد‌های ارتش را در سال ۱۱۶۱ به نصف کاهش داد تا اینکه پول کاغذی اختراع شد و از سال ۱۱۷۰، دولت فرمان داد نیمی از تمام مالیات‌ها با پول کاغذی Huizi پرداخت شود.
