خبرآنلاین نوشت؛ در ماه ژوئن، سواحل جنوب شرقی تگزاس با ماهی های مرده فرش شدند. این ویرانی یکی از چندین مرگ جمعی اخیر بود که باعث نگرانی دانشمندان و دوستداران محیط زیست در مورد سلامت ماهی ها در رودخانه ها و اقیانوس ها در سراسر جهان شد.
از بین رفتن ماهی ها می تواند به طور طبیعی و به دنبال آب و هوای شدید مانند خشکسالی اتفاق بیفتد. اما کارشناسان می‌گویند که انسان‌ها با ایجاد اختلال در اکوسیستم‌هایی که معمولاً چنین مرگ‌هایی را کنترل می‌کنند، مرگ و میر را بدتر می‌کنند، به طور نامتناسبی بر ماهی‌های بومی تأثیر می‌گذارند، زیستگاه‌ها را از بین می‌برند و آب را مسموم می‌کنند.
تگزاس تنها جایی نیست که اخیرا شاهد مرگ و میر دسته جمعی ماهیان است. در ماه مارس، رودخانه دارلینگ-باکا در استرالیا رنگ نقره‌ای به خود گرفت. میلیون‌ها لاشه به قدری متراکم بودند که ناظران به سختی می‌توانستند آب را ببینند، آبی که از گوشتی که به سرعت در حال پوسیدن بود، سبز تیره شده بود.
هم در تگزاس و هم در دارلینگ-باکا، مانند بسیاری دیگر از تلفات، ماهی‌ها در یک خفگی دسته جمعی مرده بودند. کوئنتین گرافتون، مدیر مرکز اقتصاد آب، محیط زیست و سیاست دانشگاه ملی استرالیا می گوید: «در نهایت، مرگ ماهی به این دلیل بود که اکسیژن کافی در آب وجود نداشت.»
خفگی اغلب همه ماهی ها را به یک اندازه تحت تاثیر قرار نمی دهد. گرافتون می‌گوید:« ماهی‌های بومی زودتر از بین می‌روند» و گونه‌های مهاجم انعطاف‌پذیرتر جای آنها را می‌گیرند. در نتیجه، تلف شدن ماهی ها به بحران فزاینده تنوع زیستی کمک می کند. بر اساس گزارش 2021 سازمان جهانی محیط زیست، یک سوم گونه های ماهیان آب شیرین در معرض انقراض هستند.
در دارلینگ-باکا، بیشتر ماهی هایی که مرده اند شاه ماهی استخوانی، یک گونه بومی بودند. همانطور که آنها مرده و در حال مرگ در آب دراز کشیده بودند، کپور مهاجم بر روی بدن آنها جشن می گرفت.
اغلب، دلیل از دست رفتن اکسیژن رودخانه ها، دخالت انسان در اکوسیستم های اطراف است. بر اساس مطالعه اخیر گرافتون، مقدار آب در دارلینگ-باکا به سرعت کاهش یافته است، که بیشتر این کاهش ناشی از استخراج بیش از حد آب توسط مزارع بالادستی است که از آب رودخانه برای آبیاری استفاده می کنند.
به طور معمول، ماهی هایی که با آب کم اکسیژن مواجه می شوند، در جای دیگری شنا می کنند. فران شلدون، هیدرولوژیست در دانشگاه گریفیث، می گوید، اما بسیاری از ماهی‌های دارلینگ-باکا به دام افتاده بودند.
ریچارد کینگزفورد، بوم‌شناس رودخانه در دانشگاه نیو ساوت ولز، می‌گوید رودخانه‌هایی که تحت فشار مشابه ناشی از دخالت انسان در سایر نقاط جهان هستند نیز می‌توانند شاهد مرگ‌های بزرگ باشند. به عنوان نمونه ای از اکوسیستم در معرض خطر، او به رودخانه کلرادو اشاره می کند که در 23 سال گذشته تحت تأثیر خشکسالی شدید ناشی از تغییرات آب و هوایی و استخراج بیش از حد آب برای کشاورزی و آشامیدن قرار گرفته است.
