راهنماتو- نورهای عجیب‌وغریب خیلی بیش‌تر از آنچه مردم فکر می‌کنند در آسمان ظاهر می‌شوند. تصاویر این نمایش‌های نورانی عجیب‌وغریب اغلب با حدس‌های بی‌پایه و اساس مردم درباره علت آن‌ها، که اغلب به بیگانگان یا سلاح‌های نظامی سری نسبت داده می‌شوند، همراه می‌شود.
به گزارش راهنماتو، اما با کمال تأسف برای نظریه‌پردازان توطئه، بیش‌تر این نمایش‌های درخشان توضیحات علمی این‌جهانی دارند. در این مقاله با راهنماتو همراه باشید تا به 10 مورد از نمایش‌های نورانی جوی، از حلقه‌های شبیه به اشیاء پرنده ناشناخته گرفته تا قوس‌هایی به رنگ خون، اشاره کنیم:
حلقه‌های پرنده ناشناخته
به نظر می‌رسد که این صفحه نورانی قرمز‌رنگ به شکل چشمک‌زن بر فراز شهر پوساگنو در شمال ایتالیا ظاهر شد و پیش از آنکه در چشم برهم‌زدنی ناپدید شود، به مدت چندهزارم ثانیه در آسمان معلق ماند.
این بشقاب پرنده نورانی به نام «انتشار نور و پریشیدگی با فرکانس بسیار پایین ناشی از منابع پالس الکترومغناطیسی» یا اِلف شناخته می‌شود که یک آشفتگی جوی است که بر اثر برخورد یک پالس الکترومغناطیسی تولید‌شده توسط رعد‌وبرق با یونوسفر زمین ایجاد می‌شود. یونوسفر بخش یونیزه جو بالایی زمین است که بین 80 تا 650کیلومتر در بالای سطح زمین گسترش یافته است.
این هاله نورانی در زمان یک طوفان شدید در فاصله 280کیلومتری جنوب شرقی پوساگنو ظاهر شد. اما تکنیکی در عکاسی به نام فورس پرسپکتیو یا پرسپکتیو تحمیل‌شده باعث شد به نظر برسد که این حلقه بزرگ با قطر 360کیلومتر در بالای شهر معلق مانده است.
کمان‌های نور و هاله‌ها
این تصویر که توسط یک منجم در دانشگاه کویین بلفاست در شمال ایرلند ثبت شده است مجموعه‌ای تماشایی از کمان‌ها و هاله‌های نورانی است که گرد خورشید می‌درخشند.
نورهای اثیری مانند این زمانی تولید می‌شوند که نور خورشید از میان میلیون‌ها کریستال یخ ریز که در جو بالایی زمین مستقر شده‌اند، می‌تابد. این کریستال‌های مینیاتوری شش‌ضلعی درست مثل منشور باعث شکست نور می‌شوند و وقتی بادهای قوی آن‌ها را در یک مسیر مشابه قرار می‌دهد، نورهای آن‌ها با هم ترکیب می‌شود و خطوطی از نور را شکل می‌دهد.
این تصویر حداقل سه پدیده نوری متفاوت را همزمان نشان می‌دهد: یک هاله 22درجه که حلقه بزرگی است که خورشید را احاطه کرده است؛ یک جفت خورشید مجازی یا سانداگ که دو نقطه درخشان هستند که در دو طرف هاله 22درجه قرار گرفته‌اند و یک حلقه کامل پراخورشیدی ـ همان خطی که دایره را به دو قسمت تقسیم کرده است ـ که یکی از نادرترین نمونه‌ها در نوع خود است. این تصویر همچنین ممکن است شامل ویژگی‌هایی از یک هاله محیطی و قوس فوق جانبی باشد که شکل یک «پلک چشم» را در بالا و پایین هاله 22درجه ایجاد کرده است.
همه این پدیده‌ها به صورت مجزا مدام رخ می‌دهند اما ترکیب همه آن‌ها به صورت همزمان پدیده نادری است.
لکه‌های حبابی آبی‌رنگ
یک فضانورد در ایستگاه بین‌المللی فضایی (آی.اس.اس) تصاویر این دو لکه آبی عجیب و درخشان را روی جو سیاره ثبت کرد. جالب اینجاست که این دو لکه کاملا بی‌ربط به هم هستند و تصادفی همزمان رخ داده‌اند. لکه آبی در پایین این تصویر، برخورد یک صاعقه بزرگ است که در کنار شکافی بزرگ و دایره‌ای در بالای ابرها رخ داده است. این امر باعث شده که صاعقه دیوارهای این ساختار مخروطی-شکل از ابر را روشن کند و حلقه‌های درخشان تولید کند.
حباب آبی‌رنگ بالا در گوشه سمت راست تصویر ناشی از نورهای تابیده‌شده از ماه است. مکان قرارگیری ماه در نسبت با ایستگاه فضایی باعث شده بود نوری که خورشید منعکس می‌کرد را از داخل جو سیاره عبور دهد و آن را به لکه‌ای آبی‌رنگ و درخشان با هاله‌ای مبهم تبدیل کند.
گردابی آن‌جهانی از نور
این گرداب نورانی اثیری آبی‌رنگ برای مدت کوتاهی در آسمان شب آلاسکا ظاهر شد و توانست به سرعت کانون توجه را از یک شفق قطبی جذاب به خود جلب کند. این شی عجیب و مارپیچ هیچ ارتباطی با نورهای قطبی رقصان نداشت.
این مارپیچ‌های درخشنده از سوخت منجمد موشک ساخته شده بود که در مرحله دوم پرتاب و چرخش سریع از یکی از موشک‌های فالکون 9 اسپیس ایکس به بیرون پرتاب شد. سوخت منجمد به دلیل ارتفاع بالایی که داشت نور خورشید را به سمت زمین منعکس کرد. نورهایی مانند این قبل از آنکه کریستال‌های سوخت منجمد پخش شوند، می‌توانند چندین دقیقه باقی بمانند.
یک مارپیچ مشابه نیز در آسمان شب هاوایی تشکیل و ناپدید شد. اخترشناسان نام این نور مارپیچ را «مارپیچ‌های اسپیس ایکس» گذاشته‌اند و عقیده دارند که با افزایش پرتاب‌های موشکی اسپیس ایکس تعداد این پدیده‌ها بیش‌تر می‌شود.
کمان خونین
بعد از آنکه یک طوفان قدرتمند خورشیدی با زمین برخورد کرد، ردی از نور به رنگ قرمز روشن در آسمان بخش‌هایی از اسکاندیناوی ظاهر شد. اما این نور قرمز شفق قطبی نبود، چیزی نادرتر از آن بود.
این پدیده غیرمعمول را به نام کمان قرمز شفق قطبی پایدار (سار) می‌شناسند. اما این پدیده، علی‌رغم نامش، نه شفق قطبی و نه پایدار است. برخلاف شفق‌های قطبی که زمانی پدیدار می‌شوند که پرتوهای خورشیدی مولکول‌های گاز در جو فوقانی را به جنبش درمی‌آورند، سارها زمانی شکل می‌گیرند که گاز اتمسفر توسط سیستم جریان حلقه زمین به شدت گرم می‌شود. سیستم جریان حلقه یک حلقه بزرگ از جریان الکتریکی است که سیاره ما را در بر گرفته است. تضعیف شدن مگنوسفر زمین به واسطه طوفان‌های خورشیدی احتمال وقوع هر دو پدیده را بیش‌تر می‌کند.
بنا به دلایلی که هنوز نامعلوم هستند، فقط اکسیژن در زمان سار گرم می‌شود که یعنی این پدیده‌ها همیشه سایه مشخصی از رنگ قرمز را تولید می‌کنند.
ابرهای رنگین‌کمانی
این ابرهای چندرنگ در حال درخشش در بالای قطب شمال مشاهده شدند. این ابرها که به نام ابرهای استراتوسفری قطبی شناخته می‌شوند، فقط در استراتوسفر که دومین لایه از اتمسفر زمین است در دمای منهای 81درجه سلسیوس شکل می‌گیرند. به طور طبیعی، استراتوسفر برای آنکه تولید ابر کند زیادی خشک است اما در دمای به شدت پایین، مولکول‌های آب با فواصل بسیار زیاد شروع به ادغام شدن و تبدیل شدن به کریستال‌های کوچک یخ می‌کنند و تبدیل به ابر می‌شوند.
وقتی نور خورشید از درون این ابرهای کریستالی عبور می‌کند، پخش شده و چندین طول موج متفاوت از نور را تولید می‌کند که باعث می‌شود ابرها رنگین‌کمانی شوند. با اینکه خورشید فراتر از خط افق قرار دارد، به دلیل ارتفاع بسیار زیاد ابرها، نور آن می‌تواند با کریستال‌ها برخورد کرده و در بالای سر مشاهده‌کننده پخش شود که درست زمانی است که این ابرها در درخشنده‌ترین حالت خود پدیدار می‌شوند.
خطوط لیزری به رنگ سبز درخشان
این تصویر که توسط یک تلسکوپ در موآنا کی، بلندترین قله هاوایی، گرفته شده است، خطوط لیزری سبز روشنی را در سراسر آسمان شب در حال چشمک‌زدن نشان می‌دهد. این خطوط که یکی پس‌از دیگری ظاهر شدند فقط چند ثانیه باقی ماندند. اما در فضای آنلاین آن‌ها را به «باران دیجیتالی» یا خطوط کدهای سبز کامپیوتری تشبیه کردند که در فیلم‌های ماتریکس به صورت عمودی از بالای صفحه نمایش به پایین حرکت می‌کنند.
اما این خطوط اسنادی از زیستن ما در یک ماتریکس نیستند. بلکه این خطوط از لیزرهایی ناشی شدند که توسط ماهواره آیس‌ست2 در ناسا که مقدار یخ موجود در کریاسوفر زمین را اندازه‌گیری می‌کند، شلیک شدند. کرایوسفر بخشی از زمین است که با بارش‌های جامدی مثل برف، یخ دریا و رودخانه، کوه یخ، یخچال‌ها، صفحات یخ و طاقچه‌های یخ پوشیده شده است.
استیو خیره‌کننده
این رگه نوری عجیب و شبیه به شفق قطبی که به نام استیو شناخته می‌شود، در اوایل سال 2023 در چندین ایالت آمریکا و به دنبال یک طوفان خورشیدی بزرگ مشاهده شد.
استیو یا «افزایش شدت انتشار حرارتی قوی»، پدیده‌ای نادر است که نواری از نور که می‌تواند یک‌ساعت در هوا معلق بماند را ایجاد می‌کند. این نوار توسط رودخانه‌ای از پلاسمای داغ یا گازهای یونیزه‌شده ایجاد می‌شود که در طی طوفان خورشیدی مگنوسفر زمین را می‌شکافد و از آن عبور می‌کند. جریان پلاسما یکدست و پیوسته است که یعنی یک گاز مشخص همیشه به جنبش درمی‌آید و همان نور همیشگی را مرتب ساطع می‌کند.
استیو در مقایسه با شفق‌های قطبی در فواصل دورتری از قطب‌های زمین ایجاد می‌شود اما دانشمندان علت آن را نمی‌دانند.
حلقه‌های رنگین‌کمانی درخشان
چیزی درهوا بود که این تصویر از حلقه‌های رنگین‌کمانی متحدالمرکز در فنلاند ظاهر و تصویر آن ثبت شد. و حالا مشخص شده آن چیز گرده بوده است. حلقه‌های چندرنگی مانند این، که به تاج‌های گرده‌ای معروفند، زمانی رخ می‌دهند که نور خورشید هزاران دانه گرده را در هوا پخش‌وپلا می‌کند. این امر باعث ایجاد یک الگوی پراش می‌شود که در آن طول موج‌های منفرد همدیگر را خنثی کرده و فقط اجازه می‌دهند رنگ‌های خاصی توسط ناظر دیده شوند. دانه‌های منفرد نیز درخشنده می‌شوند و به شکل نقطه‌های درخشان در این تصویر دیده می‌شوند.
گرده‌های این تصویر از درخت کاج ناشی شده‌اند که دارای کیسه‌های هوایی هستند که به آن‌ها کمک می‌کند در هوا معلق بمانند. تاج‌های گرده فقط زمانی ایجاد می‌شوند که غلظت گرده بسیار زیاد باشد و نتها زمانی که خورشید یا ماه کامل تا حدی تاریک باشند، می‌توان آن‌ها را مشاهده کرد.
آسمان درحال خونریزی
بعد از آنکه یکی از موشک‌های فالکون 9 اسپیس ایکس به چاله‌ای در یونوسفر زمین مشت کوبید، ردی از نور قرمز رنگ را در آسمان اریزونا بر جای گذاشت. چاله‌های یونوسفری وقتی ایجاد می‌شوند که موشک در مرحله دوم پرتاب در 200 تا 300کیلومتری بالای سطح زمین سوخت می‌سوزاند. در این ارتفاع، کربن دی‌اکسید و بخار آبی که از اگزوز موشک خارج می‌شود باعث می‌شود اتم‌های اکسیژن یونیزه شده و دوباره با هم ترکیب شوند یا دوباره به مولکول‌های دو اتمی اکسیژن تغییر شکل دهند که باعث می‌شود در پلاسما شکاف ایجاد شود. این امر همچنین باعث می‌شود که مولکول‌ها به جنبش درآمده و انرژی خودشان را در شکل نور ساطع کنند.
دانشمندان از دیرباز دباره چاله‌های یونوسفری اطلاعات داشتند اما این پدیده‌ها با افزایش تعداد موشک‌هایی که به فضا پرتاب می‌شوند، بیش‌تر شده‌اند. این چاله‌ها برای مردمی که روی سطح کره زمین زندگی می‌کنند تهدیدی محسوب نمی‌شوند و با یونیزه‌شدن مجدد ترکیبات گازی، ظرف چند ساعت خودشان بسته می‌شوند.
