راهنماتو- برای اینکه بفهمیم چرا بازی‌های ویدیویی امروزی خیلی خسته‌کننده شدن، باید به تغییراتی که در طول سال‌ها در بازی‌های ویدیویی رخ داده بپردازیم و به دوران "طلایی" بازی‌های ویدیویی در اواخر دهه 90 و اوایل تا میانه دهه 2000 نگاهی بندازیم. این دوران به عنوان دوران طلایی بازی‌های ویدیویی شناخته میشه و خیلی از بازی‌های کلاسیک تاریخی مثل سوپر ماریو 64، هیلو، ورلد آو وارکرافت، هَف-لايف و ... همگی در این دوره منتشر شدن.
به گزارش راهنماتو- این دوره بازی‌های ویدیویی با خاطرات مثبت زیادی همراهه و به یادآور زمانیه که میکروترانزکشن‌ها، DLC و بقیه مکانیزم‌های تبلیغی که در بازی‌های مدرن هستن، وجود نداشتن.
باید بدونید که در اون دوران، بازی‌های ویدیویی صرفا برای لذت بردن از بازی طراحی می‌شدن و جنبه هنری داشتن و همچنین راهی برای اتصال جامعه گیمرها به همدیگه بودن. اما بازی‌های مدرن خیلی تغییر کردن. امروزه هدف بازی‌های ویدیویی ماکسیمم کردن زمانیه که یک گیمر مشغول به بازی میشه و همچنین برای اینه که گیمر تا میتونه پولش رو خرج بازی کنه. بازی‌ها دیگه هدفشون تجربه یک ماجراجویی مجازی و جذاب نیست، بلکه هدفشون اینه که بازیکن رو جذب کنن و به او احساس کنجکاوی و عطش برای ادامه بازی بده. در کنارش هم شرکت‌های سازنده بازی‌ها دقیقاً باید کاری رو انجام بدن که گیمر رو درمونده و وابسته به اون بازی نگه دارن.
در همینجاست که در خیلی از بازی ها حس تداوم و یکنواختی خاصی احساس میشه. دیگه جوری نیست که بازی‌ها به سادگی برای بازی و تموم کردن مرحله‌ها ساخته بشن، چون در اون صورت شما وقتی بازی رو تموم میکنین به سراغ یک بازی دیگه میرید و همینجا شرکت‌ها بازار خودشون رو از دست میدن.
به جای اون، شرکت‌های بازی‌سازی شما رو مجبور میکنن تا کارهای خسته‌کننده‌ای رو انجام بدین تا به پاداش‌های بازی برسید صرفا جهت اینکه حس نکنید که پولتون رو دور ریختین. دیگه پاکی و سادگی بازی کردن یک بازی از اول تا آخر و تموم کردنش وجود نداره و به جای اون، بازی‌هارو مثل یک کار روزانه و تقریباً مثل داشتن یک شغل دوم در اختیار گیمرها میزارن.
آیا بازی‌ها واقعا دارن محبوبیتشونو از دست میدن؟
طراحای بازی‌ها بی شک فکر نمی‌کنن که بازی‌های ویدیویی در حال از دست دادن محبوبیتشون هستن. تعداد بازی‌های منتشرشده در Steam در دهه گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته؛ از 434 بازی در سال 2012 به 10،963 بازی در سال 2022، به این معنی که هر روز 30 بازی جدید منتشر میشه. و این تازه شامل عناوین انحصاری منتشرشده در سایر پلتفرم‌ها هم نمی‌شه.
حتی گیمرای حرفه‌ای هم نمی‌تونن تمامی این بازی‌های جدید رو تمام کنن، به خصوص اگر بازی‌های محبوب تری رو در نظر بگیریم که برای تمام شدنشون به 20 تا 30 ساعت نیاز دارن. شما حتی ممکنه این حس بهتون القه بشه که وقتی به لیست بازی‌های خودتون نگاه میکنین و نتونین تصمیم بگیرین که کدام بازی رو بازی کنین، حتی اگه بیش تر از صدتا بازی داشته باشی که هنوز امتحانشون نکردین. انتخاب بازی‌ای برای بازی کردن ممکنه گاهی اوقات بیشتر شبیه به یک انتخاب بی معنی و ضدحال باشه که کاملا در تضاد ذات بازی کردنه.
چرا هر چی بزرگتر میشیم بازی‌ها جذابیشتونو از دست میدن؟
برای خیلی از ماها، که از بچگی بازی میکردیم؛ بازی‌ها برامون خاطرات شیرینی رو ایجاد کرده و خاطرات خوبی رو برامون رقم زدن. اما با پیرتر شدن، ممکنه اونا کمتر سرگرم‌کننده به نظر بیان و بیشتر شبیه به یک وظیفه به نظر می رسن.
دلایلی که باعث کاهش جذابیت بازی‌ها میشن:
خستگی از بازی کردن:
خستگی از بازی کردن ممکنه شامل خستگی عاطفی، جسمانی و ذهنی باشه که ناشی از بازی کردن باشه. اما میتونه شامل همچنین خستگی و بی‌مزه‌شدن بازی‌ها و از دست دادن انرژی و اشتیاقی که یک زمان داشتین باشه. بازی کردن تبدیل به فعالیتی شده که شما وقت زیادی رو پاش گذاشتین و اغلب، مخصوصا اگر به بازی کردن اعتیاد داشته باشین، ممکنه تنها فعالیتی باشه که انجام می‌دین.
ترسِ از دست دادن:
هر وقت یک بازی قدیمی رو اجرا میکنین یا یک بازی جدید می‌خرین، ممکنه احساس اضطراب کنین چون در حال فکر کردن به تمام بازی‌های دیگه‌ای هستین که باید بازیشون کنید. یا اگر یک بازی خاصی رو بازی می‌کنید، ممکنه نگران این باشین که نتونید اون رو تا قبل از انتشار بازی بعدی تموم کنین. همچنین ممکنه تجربه ترس از دست دادن (FOMO) داشته باشید وقتی که نمی‌تونید به دلیل کار، مدرسه یا مسئولیت‌های دیگری بازی کنید. ترس از از دست دادن ممکنه وضعیتی اضطراب‌آور باشه که شما رو به سمت چنین مسئله‌ای کشونده و باعث شه فکر کنین که از غافله عقب افتادین. مخصوصا اگر توسط دوستاتون فشار برای بازی بازیه جدیدی که تازه منتشر شده میارن.
فراوونی انتخاب:
یکی دیگه از علائمی که ممکنه باعث شه بازی‌های ویدیویی با پیرتر شدن کمتر سرگرم‌کننده به نظر بیان، اینه که انتخاب‌های زیادی برای بازی دارین. این وقتی رخ می‌ده که نتونید بازی کنید چرا چونکه گزینه‌های زیادی دارید. یک گیمر ساده ممکنه صدها نه بلکه ده‌ها بازی داشته باشه که حداقل نصفشون رو هنوز تموم نکرده و یا توی مرحله‌ای گیر کرده باشن، و هر وقت که سیستم یا کسنول بازی‌خودشون رو روشن میکنن تا بتونن بازی کنن؛ کلی انتخاب برای بازی دارن و این میتونه شما رو در وضعیتی از دوگانگی و اختلال قرار بده که منجر به تنش در مورد بازی کردن میشه.
نگرانیِ از دست دادن وقت:
خیلی وقتا شده که گیمرها به خودشون میان و از خودشون میپرسن که چقدر از وقت خودشون رو صرف بازی‌کردن میکنن. یک صدای خیلی ناخوشایند در سرشون شروع به صحبت و به شک انداختن خودشون میکنه که نکنه این وقتی که دارن بازی میکنن رو میتونستن صرف کار مفیدتری کنن. یا شاید شما متوجه بشین که کارهای مهم تری دارین که می‌تونید انجام بدین و یا سرگرمی‌های سالم‌تری که می‌توانید وقتتون رو باهاشون بگذرونید به جای اینکه بشینید به بازی‌کردن.
خلاصه که متاسفانه با بزرگ تر شدن شما بیشتر متوجه اطرافتون و اتفاق هایی که در حال افتادن هستن میوفتید و همین قضیه باعث میشه میل به کارهایی که یک زمانی فکر میکردین خوبن رو از دست بدین. باشه که با یک برنامه مناسب بتونین هم به کارهای روزمرتون بپردازین و هم در کنارش با کم کردن زمانی که مشغول به بازی هستین، اون عطشی که برای بازی کردن دارید رو کمتر بسوزونین.
