خبرآنلاین نوشت: تحقیقات سال گذشته دانشمندان نتایج نگران کننده‌ای مبنی بر فروپاشی یکی از جریان‌های بزرگ اقیانوسی زمین یعنی اقیانوس اطلس داشت؛ متاسفانه تحقیقاتی که اخیرا انجام شده‌اند از این نتایج پشتیانی می‌کنند.
تغییرات آب و هوایی در از زمان حضور بشر غیرقابل انکار و غیرقابل توقف است؛ نگاه اجمالی به آینده می‌تواند ظرفیتی را برای جهان فراهم کند برای آنچه در آینده پیش خواهد آمد، آماده شود. با این حال، این یک چشم انداز وحشتناک است. یکی از مهم‌ترین بخش‌های مطالعه جدید، یک سیستم هشدار اولیه است که توسط اقیانوس شناس دانشگاه اوترخت و همکارانش شناسایی شده است. بر اساس گزارشات آنها توانستند یک سیگنال هشدار اولیه مبتنی بر فیزیک ایجاد کنیم که شامل حرکت آب شور در مرز جنوبی اقیانوس اطلس است.
گردش واژگونی نصف النهار اقیانوس اطلس (AMOC) یک سیستم بزرگ از جریان‌های اقیانوسی است که آب گرم شور را به شمال منتقل می‌کند. این آب در سفر پر پیچ و خم خود به سمت شمال خنک می‌شود و این سفر آن را متراکم‌تر می‌کند. با غرق شدن آب سرد، آب اقیانوس‌های دیگر به داخل کشیده می‌شود تا سطح را پر کند و سیستم گردش را دوباره به سمت جنوب هدایت می‌کند.
AMOC از اواسط دهه 1900 به طور چشمگیری کاهش یافته است. با افزایش سهم آب شیرین ناشی از ذوب یخچال‌ها و بارندگی بیشتر، غلظت نمک در آب دریا کاهش می‌یابد و آب شور کمتر متراکم می‌شود و روند را مختل می‌کند و کل چرخه را تضعیف می‌کند. اکنون، با مدل‌سازی این سیستم‌های اقیانوسی، این تیم راهی برای تشخیص نزدیک شدن به زمان نقطه اوج AMOC پیدا کرده‌اند، آنها متوجه شدند که در این زمان روند کاهش آب شور در جنوبی‌ترین مرز اقیانوس اطلس کند می‌شود.
بر اساس گفته دانشمندان AMOC اگر به اوج برسد احتمالا یک تا چهار دهه در آن حالت قرار خواهد داشت اما مسئله این است که فقط از سال 2004 به طور مستقیم نظارت شده است. بنابراین برای درک مسیر کامل، روند کند شدن فعلی به اندازه کافی طولانی نبوده است. در نتیجه، دانشمندان فعلا مجبورند از شاخص‌های غیرمستقیم برای یافتن پاسخ سوالات خود استفاده کنند.
بنابراین، این تیم هنوز نتوانسته تمام عوامل را برای پیش‌بینی دقیق زمان فروپاشی AMOC مطالعه کند، اما آنها معتقدند که لحظه فاجعه بسیار نزدیک‌تر از آن چیزی است که بسیاری از شبیه‌سازی‌های فعلی نشان می‌دهند. مدل‌سازی جدید به‌جای تلاش برای پیش‌بینی زمان‌بندی، نقطه اوج ناشی از آب شیرین را بررسی می‌کند. اما داده‌های به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که AMOC نسبت به تغییراتی که اکثر مدل‌های آب و هوایی به آن اشاره کرده‌اند بسیار حساس‌تر است. با این حال پژوهش‌های اکنون تحقیقات گذشته را تایید می‌کنند.
