گجت نیوز نوشت: دارپا اخیرا قراردادی جهت ساخت راه آهن در کره ماه با شرکت نورثروپ گرامن بسته است. اما آمریکایی‌ها چطور می‌خواهند در کره ماه راه آهن بسازند؟
سازمان پروژه‌های پیشرفته دفاعی آمریکا یا به اختصار، دارپا (DARPA) همیشه با پروژه‌های خاص و خلاقانه‌اش در حوزه‌های علمی، فضایی و نظامی شناخته می‌شود. این سازمان این‌بار در اقدامی جدید، قراردادی جهت احداث خط آهن در کره ماه با کمپانی نورثروپ گرامن منعقد کرده است.
ایده احداث راه آهن در ماه، شاید کمی دور از ذهن و عجیب به‌نظر برسد؛ اما این پروژه به‌عنوان بخشی از فرآیند توسعه یک اقامتگاه دائمی برای بشریت روی کره ماه و بخشی از مطالعه 10 ساله LunA-10 تعریف شده است. این یعنی پروژه مذکور چیزی فراتر از خیال‌پردازی ساده و ایده‌های فانتزی است. برای جزئیات بیشتر این موضوع در ادامه با گجت نیوز همراه باشید.
ساخت راه آهن در کره ماه با همکاری نورثروپ گرامن
بنا بر جزئیاتی که از این قرارداد منتشر شده، نورثروپ گرامن متعهد شده است که منابع و تجهیزات مورد نیاز جهت احداث راه آهن در ماه را بررسی کند. این فرآیند شامل فهرست جامعی از مجموع هزینه‌ها و بودجه مورد نیاز پروژه و همه خطرات و موانع احتمالی مربوط به اجرای پروژه خواهد بود.
این شرکت همچنین موظف شده تا هرچه زودتر طرح مفهومی و طراحی اولیه خود از خط آهن کره ماه را ارائه کند و ایده‌اش برای احداث راه آهن با ربات‌ها را نیز شرح دهد.
نورثروپ گرامن همچنین ضمن این قرارداد متعهد شده که برای حل مشکلاتی از قبیل تنظیم شیب زمین برای ساخت مسیر، ساخت زیربنای ریل‌های خط آهن ماه، مشکلات مربوط به جای‌گذاری ریل‌ها و مواردی مانند شرایط بازرسی، نگهداری و حتی تعمیر ریل‌ها در صورت بروز مشکلات احتمالی نیز چاره‌اندیشی کند.
این شرکت مدعی است که سرمایه‌گذاری در چنین پروژه‌های بزرگ و مهمی باعث می‌شود تا فناوری نورثروپ گرامن، پیشتاز حل مشکلات نسل‌های آینده باشد. نورثروپ گرامن قصد دارد با استفاده از تجربه خود در توسعه انواع سامانه‌های پیچیده اتوماتیک نظامی و صنعتی، روش‌هایی برای ارتباطات پایدار یک اکوسیستم فضایی پیشنهاد و توسعه دهد.
با این اوصاف، ایده احداث خط آهنی در ماه که بتواند پایگاه‌های متعدد انسانی در قمر زمین را به هم متصل کند، به‌نظر بسیار ضروری و حتی منطقی می‌رسد.
چرا کره ماه نیاز به یک راه‌آهن دارد؟
منطق راه اندازی راه آهن در ماه بر خلاف ظاهر ساده‌لوحانه‌اش، بسیار قوی است. اولین بار در سال ۱۹۶۹ و زمانی که انسان‌ها روی ماه فرود آمدند، متوجه شدند که حضور دائمی انسان در ماه و حفظ حیات جوامع انسانی در قمر زمین، نیاز به زیرساخت‌های بزرگ و مهمی دارد که عبارتند از معادن استخراج یخ، نیروگاه‌های هسته‌ای برای تامین انرژی، کارخانه‌ها و در نهایت راه‌های ارتباطی مانند راه‌آهن.
با وجود این‌که به‌نظر می‌رسد مساحت قمر زمین زیاد نیست، اما باید بدانید که وسعت سطح کره ماه با قاره آفریقا برابری می‌کند. با این اوصاف، اقامت در چنین سرزمین وسیعی، حتی در یک بخش کوچک آن، نیاز به یک سیستم حمل‌ونقل مدرن و پایدار دارد تا پایگاه‌های مختلف بشر را به هم وصل کند.
در چنین وضعیتی، راه‌آهن چه از نوع ریلی و چه از نوع مغناطیسی، یکی از بهترین گزینه‌ها برای این مقصود به‌نظر می‌رسد؛ دلیلش هم این‌که نه‌تنها سرعت بیشتری برای حمل‌ونقل فراهم می‌کند، بلکه به‌مراتب پایدارتر و ایمن‌تر است و مشکلات مربوط به غبار روی ماه را نیز تا حد زیادی کاهش می‌دهد.
غبار کره ماه خاصیت خورندگی و فرسایندگی شدیدی دارد. همچنین از آنجایی که آبی روی این کره وجود ندارد، الکتریسیته ساکن موجود در غبارها سبب می‌شود تا به‌سادگی به البسه و تجهیزات فضایی بچسبند و نه‌تنها شدیدا آن‌ها را کثیف کنند، بلکه منجر به استهلاک شدیدتر و کاهش طول عمر آن‌ها شوند. خوشبختانه سفر با قطار می‌تواند تا حد زیادی از سطح تماس بین انسان و غبار در سطح ماه و مشکلات احتمالی بعدی بکاهد.
مزیت دیگر روش حمل‌ونقل ریلی، حفظ سلامت ظاهر و سطح کره ماه است. بر خلاف سطح زمین که رد وسایل نقلیه‌ای مانند خودرو و درشکه به تدریج و با باد و باران از بین می‌رود، در ماه این ردها مانند خرد شدن سطح ماه ظاهر می‌شوند و ممکن است تا میلیاردها سال بدون تغییر باقی بمانند. اما با احداث راه آهن در کره ماه و جابجایی ریلی، نه‌تنها هیچ اثر منفی از تردد مداوم وسایل نقلیه بر جای نمی‌ماند، بلکه زیبایی و بکر بودن سطح ماه نیز حفظ می‌شود.
