روزیاتو نوشت؛ زنانی که احساس نارضایتی پنهان دارند، می‌خندند، سخت کار می‌کنند و به نظر می‌رسد که بهترین زندگی را دارند. اما ممکن است که درون آن‌ها طوفانی در حال وقوع باشد
در ادامه، به بررسی رفتار‌های زنانی که سعی در پنهان کردن احساس نارضایتی خود در زندگی دارند، می‌پردازیم.
۱) آن‌ها دائماً مشغول هستند
مشغله اغلب می‌تواند نقابی برای پوشاندن احساسات عمیق‌تری مانند ناراحتی باشد.
زنانی که ناراضی هستند اما این حس را به خوبی پنهان می‌کنند، ممکن است که سر خود را بیش از اندازه شلوغ کنند.
آن‌ها همیشه در حال حرکت هستند، از سحر تا پاسی از شب.
تقویم این زنان همیشه پر است و همواره عجله دارند. انگار که از رویارویی با احساسات خود فرار می‌کنند.
در میان این همه شلوغی، آن‌ها فراموش می‌کنند که برای خود وقت بگذارند و کمی تامل کنند.
ترس از غرق شدن در افکارشان می‌تواند آن‌ها را وادار کند که دائماً خود را درگیر فعالیت‌های مختلف کنند، مهم نیست که این کار‌ها چقدر پیش پا افتاده یا طاقت‌فرسا باشند.
۲) هرگز نه نمی‌گویند
برخی از زنان هیچ گاه «نه» نمی‌گویند. انگار که این کلمه در دایره واژگانشان وجود ندارد.
آن‌ها می‌ترسند که دیگران را ناامید کرده یا به عنوان فردی بی فایده دیده شوند و اغلب از خود غافل می‌شوند.
به نظر می‌رسد که نیاز همیشگی به راضی کردن دیگران، ناشی از احساس عمیق‌تر ناراحتی بوده که سعی می‌کنند آن را نادیده بگیرند. مهم نیست که چقدر کار می‌کنند یا برای دیگران مفید هستند، آن‌ها در بیشتر مواقع با احساس پوچی دست و پنجه نرم می‌کنند.
در حالی که کمک به دیگران رضایت‌بخش است، موافقت مداوم و نه نگفتن می‌تواند نشانه‌ای از ناراحتی و نارضایتی پنهان باشد.
زمان آن فرا رسیده که همه ما قدرت نه گفتن را بدون احساس گناه یاد بگیریم.
۳) کمال‌گرایی، سرپوشی روی نارضایتی
شاید در ظاهر کمال‌گرا بودن یک ویژگی مثبت به نظر برسد. یک فرد کمال‌گرا همیشه کار‌ها را به درستی انجام می‌دهد و مراقب تمامی جزئیات است.
اما نیاز به کامل بودن، می‌تواند سپری برای پنهان کردن احساس نارضایتی باشد.
شاید شما به خاطر انجام کوچک‌ترین اشتباهی استرس بگیرید و بی خواب شوید.
در جست و جوی بی وقفه کمال، دائماً خود را در معرض ناامیدی و غم قرار می‌دهید، زیرا هیچ کسی کامل نیست.
کمال‌گرایی گاهی تلاش برای رسیدن به بهترین‌ها نیست، بلکه ریشه در اجتناب از احساس کافی نبودن دارد.
۴) خندیدن به عنوان مکانیسم دفاعی
همه ما عاشق خندیدن هستیم. می‌گویند که خنده بر هر درد بی درمان دواست!
اما آیا می‌دانید که می‌توان از خنده به عنوان یک مکانیسم دفاعی استفاده کرد؟
زنانی که از زندگی خود ناراضی هستند اما در پنهان کردن آن مهارت دارند، اغلب برای سرپوش گذاشتن روی احساسات واقعی خود از طنز استفاده می‌کنند.
خنده می‌تواند راهی برای دور نگه داشتن افراد باشد، برای جلوگیری از گفتگو‌های جدی که ممکن است آن‌ها را مجبور به مقابله با احساس ناراحتی خود کند. این یک راه فرار هوشمندانه است.
با این حال، چه کسی می‌تواند حدس بزند زنی که همه را به خنده می‌اندازد، از درون گریه می‌کند؟
۵) هرگز در مورد خود صحبت نمی‌کنند
آخرین باری که با کسی صحبت کردید و چیزی در مورد خودتان فاش نکردید کی بوده است؟
برخی از زنان از بیان هرگونه موضوع شخصی دوری می‌کنند. آن‌ها همیشه مشتاق گوش دادن به صحبت‌های دیگران هستند، اما هنگام به اشتراک گذاشتن تجربیات خود مردد می‌شوند. چراکه صحبت کردن در مورد خودشان می‌تواند منجر به اعتراف به حس ناراحتی و نارضایتی شود.
پنهان شدن در پشت داستان‌های دیگران و غوطه‌ور شدن در دنیای آن‌ها آسان‌تر از رویارویی با احساسات خود است.
۶) استاد تغییر موضوع هستند
می‌توانید از این زنان درباره هر چیزی سؤال بپرسید. از آخرین کتابی که خوانده‌اند تا دستور پخت جدیدی که امتحان کرده‌اند، اما آن‌ها نمی‌خواهند که به سؤالی در مورد احساسات خود پاسخ دهند.
این زنان در تغییر موضوع و منحرف کردن توجه از هر چیزی که ممکن است آشفتگی درونی‌شان را آشکار کند، مهارت دارند.
این یک مکانیسم دفاعی است، زرهی در برابر آشکار کردن ناراحتی و نارضایتی پنهان.
۷) همه چیز را تحت کنترل دارند
این زنان همیشه همه چیز را تحت کنترل خود دارند. حتی وقتی که همه چیز در اطرافشان از هم فرو می‌پاشد، آن‌ها همه مشکلات را حل می‌کنند.
آن‌ها همه چیز را کنترل می‌کنند، زیرا روی احساس نارضایتی خود کنترلی ندارند.
نیاز دائمی به کنترل، راهی برای منحرف کردن حواس از رویارویی با مبارزات و مشکلات درونی است.
هر چه بیشتر بر مدیریت شرایط بیرونی تمرکز کنید، کمتر با آشفتگی‌های درونی خود مقابله خواهید کرد.
۸) در لحظه زندگی نمی‌کنند
شاید این زنان به ظاهر در کنار شما باشند، اما ذهنشان جای دیگری است.
آن‌ها می‌توانند در کنار افراد مورد علاقه‌شان باشند، اما در عین حال احساس کنند که ارتباطشان با لحظه حال کاملاً قطع شده است.
گویی از دور به شکل یک تماشاگر نگاه می‌کنند تا یک فرد حاضر در جمع.
این حالت ربطی به درونگرا بودن یا به فکر فرو رفتن ندارد، بلکه نشانه آشفتگی عاطفی عمیق‌تری از نارضایتی پنهان است.
