راهنماتو- هر سال در سیزدهمین روز فروردین، سبزه‌های هفت‌سین را به آب می‌سپاریم، گره می‌زنیم و آرزو می‌کنیم. اما آیا این فقط یک رسم کهن است یا پشت آن، فلسفه‌ای عمیق نهفته است؟ گلشیفته فراهانی، این پرسش را مطرح می‌کند: چرا سبزه را به آب می‌اندازیم؟
به گزارش راهنماتو، سیزده‌بدر، آخرین پرده‌ی جشن نوروز، جایی که طبیعت و انسان در هم می‌آمیزند و امیدها به جریان آب سپرده می‌شوند. سبزه‌هایی که روزهای آغازین سال را با طراوت‌شان زینت داده‌اند، در این روز راهی رودها و جویبارها می‌شوند، تا شاید در خاکی تازه ریشه بدوانند. این آیین، تنها یک خداحافظی ساده با نوروز نیست، بلکه بازتابی از باور دیرینه‌ی ایرانیان به چرخه‌ی حیات، امید و نوزایی است. اما چرا این رسم همچنان پایدار مانده؟ آیا در دنیای امروز، مفهومی فراتر از یک سنت دارد؟ شاید پاسخ را بتوان در نگاه گلشیفته فراهانی، جست‌وجو کرد.
ترجمه متن روی ویدئو؛ چرا سبزه را به آب می‌اندازیم؟
روز سیزدهم سال نو ایرانی؛ گره زدن، سپردن سبزه‌ی هفت‌سین به رود. باشد که در مزرعه‌ای بروید و رشد کند، باشد که رؤیاهایمان محقق شوند.
انداختن سبزه به آب به روایات کهن
ریشه‌ی آیین به آب انداختن سبزه در سیزده‌بدر به فرهنگ ایران باستان و باورهای زرتشتی بازمی‌گردد. در این سنت، سبزه که نمادی از سرسبزی، برکت و زندگی است، به ایزدبانوی آب‌ها، آناهیتا تقدیم می‌شود تا سال جدید با باران‌های پربرکت همراه باشد. این عمل، بیانگر پیوند عمیق طبیعت و انسان در تفکر ایرانیان کهن بوده و نشانی از امید به رونق و باروری در سال پیش‌رو داشته است. همچنین، در اسطوره‌ها آب همواره عنصری مقدس و زاینده محسوب می‌شده و ارتباط آن با باروری و حیات، فلسفه‌ی این آیین را عمیق‌تر می‌کند.
