راهنماتو- در دل اقیانوس آرام، جزیره‌ای دورافتاده به نام ایستر قرار دارد که مجسمه‌های غول‌پیکر و اسرارآمیزی به نام «موی» را در خود جای داده است. این مجسمه‌های سنگی در بین قرن های ۱۲ تا ۱۵ میلادی ساخته شده‌اند و نماد اجداد و بزرگان قبایل بومی پلینزی هستند.
به گزارش راهنماتو، ده‌ها سال بود که همه فکر می‌کردند این مجسمه‌ها فقط سر دارند، اما کاوش‌های باستان‌شناسی نشان داد که این سرها در واقع به بدن‌هایی کامل متصل‌اند که طی قرن‌ها در اثر فرسایش، در زیر خاک دفن شده اند. مجسمه‌ها از سنگ‌های آتشفشانی تراش خورده تشکیل شده اند و برخی از آنها بیش از ۱۰ متر قد و ۱۸ تن وزن دارند.
اینکه مردمان باستان چطور چنین تندیس‌هایی را جابه‌جا کرده‌اند، هنوز مشخص نیست. نظریه‌های مختلفی وجود دارد: از کشیدن با طناب گرفته تا حمل با سورتمه چوبی. اما جالب‌ترین روایت، همان است که بومیان نسل‌به‌نسل نقل کرده‌اند: «موی‌ها خودشان راه می‌رفتند!»
یکی از باستان‌شناسان به‌نام «جو آن ون تیلبورگ» پروژه‌ای عظیم برای مستندسازی این تندیس‌ها به راه انداخت و می‌گوید: «فکر می‌کردم فقط سر هستند، اما حالا می‌دانیم بدن دارند. مثل این بود که رازی بزرگ را کشف کرده باشم.»
