پارسینه نوشت: در بسیاری از افسانه‌های محلی چاه برهوت را «زندان ارواح و اجنه» دانسته‌اند. برخی از مردم معتقدند اگر بیش از حد به این گودال نزدیک شوند، توسط اجنه به درون غار کشیده می شوند.
گودال طبیعی چاه دوزخ در یمن میلیون ها سال قدمت دارد. این سازه عجیب طبیعی با افسانه ها و داستان های فولکلور محلی احاطه شده است.این چاه منحصربه‌فرد را در استان المهرا یمن، نه چندان دور از مرز با عمان، خواهید یافت.
خود چاه مانند بیشتر چاه‌ها است و یک حفره تاریک عمیق در وسط بیابان است. چاه دوزخ در یمن، فرو چاله ای است که حدود ۳۰ متر عرض دارد. گمان می رود عمق این چاه بین ۱۰۰ تا ۲۵۰ متر باشد.
افسانه های محلی به ما می گوید که این مکان به عنوان زندانی برای شیاطین ایجاد شده است، و این افسانه زمانی تایید شد که بوی ناخوشایندی از حفره به مشام می رسید.
نگاهی علمی به فروچاله ها
فیلیپ ون بینن، کارشناس در فلوریدای جنوبی درباره فروچاله ها می گوید: فروچاله ها انواع مختلفی دارند. شایع ترین آنها فرو ریختگی و فروچاله های فرونشست است.
فروچاله‌های انحلالی زمانی تشکیل می شوند که غارهایی در زیر زمین به‌قدری بزرگ ایجاد می‌شوند که دیگر چیزی پشتیبان زمین در بالا نیست و سنگ و رسوب ناگهانی به داخل غار فرو می‌روند. در حالی که فروچاله‌های فرونشست به تدریج رخ می‌دهند، زمانی که رسوبات نزدیک به سطح به آرامی به داخل یک فضای خالی زیرزمینی فرو می‌ریزند و به آرامی پیش از باز شدن یک فروچاله، فرورفتگی در زمین ایجاد می‌کنند.
هر دوی این فروچاله ها به نوع خاصی از مناظر متکی هستند که عمدتاً از سنگ بستر کربنات مانند سنگ آهک و دولومیت تشکیل شده است که البته می دانیم که محلول در آب است که به راحتی به شما یک غار یا چشمه می دهد و سپس از طریق قدرت فرسایش، یک فروچاله شکل می گیرد.
افسانه ها درباره چاه دوزخ
همان طور که پیشتر اشاره شد، افسانه هایی محلی درباره چاه دوزخ وجود دارد که تقریبا همه آنها حاوی اطلاعات مشابهی هستند؛ به این معنا که چاه یک سلول زندان برای ارواح اهریمنی است و کسانی که در این نزدیکی زندگی می‌کنند، مدت‌ها بر این باور بوده‌اند که اگر چیزی حتی از راه دور به دهانه نزدیک شود، جن‌های محبوس شده در داخل، آنها را می‌مکند و هرگز نمی‌توانند فرار کنند.بسیاری از مردم محلی حتی از ترس اینکه بدشانسی بیاورند، از صحبت کردن در مورد چاه دوزخ اجتناب می کنند.
در اینجا آنچه سنت شفاهی یمن که قرن ها است درباره چاه دوزخ یا چاه برهوت نقل شده، می آید :زندانی از ارواح تاریک در پناه بوهای غیرقابل تحملی که از درونش می آمد.
محمد الکندی، استاد زمین‌شناسی از دانشگاه آلمان در عمان، آنچه را که از مردم محلی شنیده به ما می‌گوید:
«بله، [مردم محلی] همیشه در مورد [افسانه ها] به ما می گفتند. از حیوانات وحشی نیز یاد می کنند. آنها به صداهای عجیب و غریب یا افرادی که فریاد می زنند اشاره کرده اند. آنها همچنین اشاره کردند که هوای آنجا واقعاً بد است به طوری که نخواهید توانست نفس بکشید».
مقامات یمنی اعتراف کردند که خودشان هیچ سرنخی از ته گودال نداشتند، اگر اصلاً ته گودال وجود داشته باشد. آنها فکر می‌کنند که این چاه می‌تواند میلیون‌ها سال قدمت داشته باشد، اما هیچ‌کس به اعماق زمین نرفته و زندگی نکرده است تا از ماجرا بگوید.
گروهی از غارنوردان، با شجاعت در اعماق این چاله ناشناخته گام برداشتند تا اولین افرادی باشند که به پایین چاه می رسند.
طبق گزارشات، آنها هیچ نشانه ای از چیزی ماوراء طبیعی پیدا نکرده اند.
الکندی، درباره پایین رفتن از چاه دوزخ و اکتشافات می گوید: مرواریدهای غار؛ رسوبات کربنات کلسیم متحدالمرکزی هستند که در اطراف هسته های در حال ریزش آب تشکیل می شوند. این حلقه ها با حرکت ریزش آب برای هزاران سال صاف می شوند تا زمانی که شکل های مروارید زیبایی را تشکیل دهند.
مارهایی وجود داشتند، اما تا زمانی که آنها را اذیت نکنید، شما را آزار نمی‌دهند... این هم نوع اکوسیستم خاص خود را دارد... ما نمونه‌هایی از آب، سنگ، خاک و چند حیوان مرده جمع‌آوری کردیم، اما هنوز آنها را تجزیه و تحلیل نکرده‌ایم...
پرندگان توسط مارهای عظیم الجثه مرده بودند و بوی بدی ایجاد کرده اند.
الکندی با گذراندن حدود شش ساعت در غار توانست نگاه خوبی به داخل چاه دوزخ داشته باشد. او و تیمش دریافتند که چاه در واقع تنها حدود ۱۱۲ متر عمق دارد و از میان دو لایه سنگ عبور کرده است. لایه بالایی سنگ «متخلخل و نفوذپذیر»، که به طور بالقوه به آب اجازه می داد تا به لایه دوم با نفوذپذیری کمتری برسد، و درست به سمت غار جریان می یابد و یک آبشار ۴۵ متری روی آن ایجاد می کند.
چشم انداز غار به طرز شگفت انگیزی بکر است، زیرا قبلاً هیچ کس به آنجا نرفته بود، مطلقاً هیچ مدرکی از وجود انسان وجود نداشت، همه چیز کاملاً طبیعی و بکر است.
اگرچه الکندی می‌گوید که ما نمی‌توانیم به طور قطع بدانیم که آیا مردم در قرن‌های قبل در آنجا بوده‌اند.
