حافظ اسد، با زیرکی و دقت، راه قدرت را در سوریه پیمود. او که در ابتدا یک افسر نیروی هوایی بود، با کودتای ۱۹۶۳، که حمایت حزب بعث را در پی داشت، وارد عرصه سیاسی شد. از همان ابتدا به عنوان وزیر دفاع، توانست با استفاده از شبکه‌ای از افسران وفادار در ارتش، پایه‌های قدرت خود را مستحکم کند. در سال ۱۹۷۰، با یک کودتای غیرخونی که به «جنبش اصلاحی» معروف شد، او موفق شد زمام امور را به دست گیرد و سوریه را به‌عنوان یک حکومت استبدادی تحت رهبری خود درآورد.
در درون خانواده اسد، باسل، بزرگ‌ترین پسر حافظ اسد، از همان ابتدا جانشین قطعی پدر به‌شمار می‌رفت، اما مرگ ناگهانی باسل در یک سانحه رانندگی در سال ۱۹۹۴، مسیر جانشینی را تغییر داد. در حالی که ماهر اسد، برادر کوچک‌تر، به عنوان جانشین محتمل مطرح بود، اما به دلیل سن کم او، بشار اسد به‌عنوان جانشین انتخاب شد.
بشار، متولد ۱۱ سپتامبر ۱۹۶۵، ابتدا در رشته پزشکی از دانشگاه دمشق فارغ‌التحصیل شد و پس از آن در ارتش سوریه به خدمت پرداخت. اما پس از فوت برادرش، به سوریه فراخوانده شد تا نقشی مشابه برادر مرحوم خود را ایفا کند. پس از مرگ پدر در ژوئن ۲۰۰۰، بشار اسد با سرعت به صحنه قدرت وارد شد و در تاریخ ۱۷ ژوئیه همان سال، رهبری سوریه را به دست گرفت.
اگرچه او در ابتدا به‌عنوان یک اصلاح‌طلب معرفی شد و برخی اصلاحات سیاسی و اجتماعی را به نام «بهار دمشق» آغاز کرد، ولی این تغییرات محدود و در نهایت ناکام ماندند. در سال‌های بعد، سوریه در جنگ داخلی غرق شد، که به مدت بیش از یک دهه کشور را درگیر بحران کرد. سرانجام، در نوامبر ۲۰۲۴، ائتلافی علیه بشار اسد شکل گرفت و حملات متعددی به قصد سرنگونی او آغاز شد. در نهایت، در ۷ دسامبر ۲۰۲۴، بشار اسد مجبور به ترک سوریه شد و دمشق به تصرف معارضین مسلح درآمد.
