اواخر خرداد سال گذشته خبر نزاعی جمعی در یک ساختمان نیمه‌ساز به پلیس اعلام شد. در این درگیری یکی از کارگران به قتل رسید.
یکی از شاهدان گفت: صاحب ساختمان از نگهبان خواسته بود اجازه ندهد هیچ کودکی وارد ساختمان شود و جانش به خطر بیفتد. نگهبان هم خیلی مراقب این موضوع بود، اما بهرام که آرماتوربند ساختمان بود گاهی پسرش را با خود می‌آورد.
وی افزود: روز حادثه وقتی دوباره پسر بهرام آمد، نگهبان او را راه نداد و سر همین موضوع درگیری رخ داد و کار به نزاع جمعی کشید و در این میان یکی از کارگر‌ها کشته شد. من دیدم که بهرام با میلگرد به سر او زد.
در ادامه تحقیقات، بهرام به اتهام قتل دستگیر شد و با اینکه منکر قتل بود در شعبه ۱۲ دادگاه کیفری یک استان تهران از خود دفاع کرد.
در ابتدای جلسه، پدر مقتول که قیم نوه خردسالش است، درخواست قصاص کرد.
سپس متهم گفت: من قاتل نیستم. آن روز با نگهبان درگیر شدم، اما چند نفر به حمایت از من و چند نفر نیز به حمایت از نگهبان وارد درگیری شدند و در این میان یکی از کارگر‌ها کشته شد، ولی من او را نزدم.
با پایان دفاعیات متهم، قضات وارد شور شدند و با توجه به مدرک‌های موجود در پرونده و اظهارات شاهدان بهرام را به قصاص محکوم کردند.
