ماریون لارمون ۱۰۳ ساله که در فاصله سال‌های ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۱ در دانشگاه نبراسکا تحصیل کرده بود، چند روز پیش در جشن پایان سال این دانشگاه از سوی مسئولان مدرک دکترای افتخاری هنرهای زیبا را دریافت کرد. ماریون در مورد حس و حالش بعد از دریافت این مدرک می‌گوید: این یک افتخار غیرمنتظره است، تکمیل مدرک من یکی از چیزهایی است که همیشه آرزو داشتم به آن برسم.
در پاییز ۱۹۴۱، ماریون سال سوم دانشگاه را می‌گذراند و تمام تمرکز و تلاشش روی کسب مدرک لیسانس موسیقی بود. در پاییز همان سال ماریون با هارولد لارمون، دانشجوی بازرگانی دانشگاه نبراسکا آشنا شد؛ آشنایی که به ازدواج این دو جوان منجر شد. در این میان، حمله ۷ دسامبر ۱۹۴۱ به پرل هاربر، زندگی این دو نفر را نیز به طور کلی تغییر داد. هارولد بعد از ثبت‌نام در سپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده، حدود ۲۵ ماه در جنگ بود و از خانواده دور شد. ماریون نیز تحصیل را رها کرد و به سن دیگو در کالیفرنیا رفت تا در کنار خانواده‌اش باشد.
بعد از پایان جنگ، این زوج به نبراسکا برگشتند و زندگی‌شان را در آنجا شکل دادند. هارولد در صنعت بانکداری شروع به کار کرد و ماریون نیز نقش پررنگی در فعالیت‌های اجتماعی داشت. رئیس گروه کر موسیقی کلیسای شهر و عضویت هیئت مدیره دانشگاه، بنیاد بیمارستان، صندوق متحد و بنیاد دانشگاه نبراسکا از جمله فعالیت‌های او بود. او در اواخر دهه ۶۰ نیز آموزش پرواز را شروع کرد و خیلی زود گواهینامه خلبانی تجاری را به دست آورد.
ماریون اگرچه نتوانست چند واحد پایانی مدرک تحصیلی خود را تکمیل کند، اما از حامیان سرسخت آموزش عالی بود. او و هارولد مطمئن شدند که فرزندانشان بتوانند در دانشگاه تحصیل کنند. این زوج همچنین یک صندوق بورسیه ایجاد کردند که از دانش‌آموزان دبیرستان مک کوک که به دنبال مدرک در تجارت یا هنرهای زیبا و نمایش هستند، حمایت می‌کند.
ماریون در مورد تمام این سال‌ها می‌گوید: بسیار خوشحالم که توانستیم به مردم شهر کمک کنیم تا مدرک خود را کسب کنند. من مدرکم را کامل نکردم، اما در مدتی که آنجا بودم همه چیزهایی را که لازم داشتم یاد گرفتم. ما به خاطر چیزهایی که در دانشگاه نبراسکا آموختیم، در زندگی خود موفق بودیم.
