لاکهید مارتین، جنگنده F-۲۲ را به عنوان جایگزینی برای ناوگان قدیمی F-۱۵ و F-۱۶ و برای مقابله با تهدیدات پیشرفته شوروی سابق توسعه داد. این هواپیما با قابلیت‌های رادارگریزی فوق‌العاده، سرعت بیش از ۲۴۰۰ کیلومتر بر ساعت و توانایی حمل ترکیبی از سلاح‌های هوا به هوا و هوا به زمین، یک شکارچی بی‌رقیب است. با این حال زمانی که رپتور در سال ۲۰۰۵ عملیاتی شد، دیگر تهدید هم‌سطحی از سوی شوروی وجود نداشت و میدان نبرد جهانی تغییر کرده بود.
در دهه ۲۰۰۰، ارتش آمریکا درگیر جنگ‌های نامتقارن در خاورمیانه بود. تمرکز این درگیری‌ها بیشتر بر مقابله با گروه‌های شورشی بود و عملا هیچ نیروی هوایی متخاصمی برای جنگیدن وجود نداشت. به همین دلیل ماموریت‌های رپتور در مناطقی مانند سوریه و عراق، بیشتر به حملات زمینی علیه مواضع داعش یا پروازهای نمایشی برای اثبات قدرت محدود شد. هزینه‌های عملیاتی بسیار بالا و ظهور جنگنده F-۳۵ به عنوان گزینه‌ای ارزان‌تر و همه‌کاره‌تر، باعث شد تولید جنگنده اف-۲۲ به تنها ۱۸۷ فروند محدود شود.
رپتور سرانجام در اوایل سال ۲۰۲۳ اولین پیروزی‌های هوایی خود را به ثبت رساند اما نه آنطور که انتظار می‌رفت. اولین هدف یک بالن نظارتی چینی بود که بر فراز اقیانوس اطلس شناور بود و با یک موشک سایدوایندر سرنگون شد. چند روز بعد، یک رپتور دیگر یک شی ناشناس را بر فراز آلاسکا ساقط کرد. این دو مورد از نظر فنی پیروزی هوا به هوا محسوب می‌شوند اما قطعا آن چیزی نیستند که این جنگنده برای آن ساخته شده بود.
تولید این هواپیما در سال ۲۰۱۱ متوقف شد و نیروی هوایی آمریکا تمرکز خود را به سمت جنگنده‌های نسل ششم معطوف کرده است. با این حال، ارتقاهایی برای رپتور در نظر گرفته شده تا بتواند تا دهه ۲۰۴۰ در خدمت باقی بماند. در نهایت به نظر می‌رسد میراث این جنگنده نه یک کارنامه پر از پیروزی‌های نبرد هوایی بلکه تبدیل شدن به یک عامل بازدارنده قدرتمند است.
