این ششمین مجسمه زن است که در اولوکاک یافت می‌شود، اما این مورد اخیر با موارد کشف‌شدۀ قبلی تفاوت مهمی دارد: این مجسمۀ تازه «دهان» دارد! دهان این مجسمه در واقع سوراخی است که تا گردن امتداد یافته و احتمالاً برای عبور نخ گردنبند تعبیه شده است. نمونه‌های قبلی فقط چشم و بینی داشتند.
این تندیسه کمی کمتر از ۱۰.۱۶ سانتیمتر ارتفاع دارد و به راحتی کف دست جای می‌گیرد. این تندیس کنار یک آتشدان داخل یک خانه کشف شد، در حالی که کنار تنورها در گودالی زیر آستانه‌ی در دفن شده بود. سنگ‌های آسیاب و سنگ‌های چخماق نیز در گودال یافت شدند.
باستان‌شناسان معتقدند شاید این تندیس نمایانگر زنی قدرتمند در جامعه بوده، برای مثال یک مورخ شفاهی یا یک قصه‌گو و به همین دلیل، این دهان بزرگ را دارد یا شاید کاربرد آیینی داشته که در این صورت، هیچ ارتباطی با هیچ یک از افراد زنده جامعه نداشته است.
تپه اولوکاک یکی از نخستین سکونتگاه‌های کشاورزان در غرب آناتولی بود که نخستین لایه‌های آن به ۸۸۵۰ پیش باز می‌گردد. این سکونتگاه تا ۱۱۵۰ سال بعد بدون وقفه دارای سکنه بوده است.
