دو ماهیگیر در ژانویه ۲۰۲۲ از مشاهدۀ بقایای یک کشتی غرق‌شده در سواحل ذخیره‌گاه طبیعی وندیکاری گزارش دادند. این کشتی غرق‌شده تقریباً ۷۰ متر زیر آب بود و هرگز در مورد آن بررسی نشده بود تا اینکه تیمی از باستان‌شناسان دریایی تصمیم گرفتند این کار را انجام دهند.
این باستان‌شناسان حین غواصی در محل غرق شدن کشتی، کف دریا انبوهی از ۴۰ کوزه نادر از دوران روم باستان پیدا کردند. برخی از آن‌ها تا حدی در شن و ماسه مدفون شده بودند و بر روی آن‌ها گیاهان دریایی رشد کرده بودند، اما بسیاری از آن‌ها قابل مشاهده بودند و هنوز در موقعیت اصلی‌شان روی هم قرار داشتند.
غواصان انبوه کوزه‌های روم باستان را پیدا کردند
قدمت کوزه‌های این کشتی غرق‌شده بین ۱۹۰۰ و ۲۱۰۰ سال پیش است. عکس‌ها مجموعه‌ای از کوزه‌های بلند و باریک را نشان می‌دهند. این کوزه‌ها دهانه‌های پهن، طرح مارپیچ و پایه‌های نوک‌تیز دارند. بسته به نور، کوزه‌ها رنگ بنفش-نارنجی دارند.
باستان‌شناسان این کوزه‌ها را نوعی سفال نادر شناسایی کردند که به نوع ریچبِرو ۵۲۷ معروف است. گنجانه‌های ریچبرو ۵۲۷ نخستین بار در ریچبِروی انگلستان شناسایی شدند و به همین دلیل ریچبرو نامیده شدند، اما از آن زمان در جاهای دیگر انگلستان و لیپاری ایتالیا نیز یافت شدند. کارشناسان بر مبنای مطالعات قبلی، گمان می‌کنند کوزه‌های ریچبرو ۵۲۷ برای حمل زاج سفید، نوعی ماده معدنی استخراج‌شده در لیپاری، استفاده می‌شدند.
چندین کوزه نیمه‌مدفون باستانی از نوه ریچبرو ۵۲۷
باستان‌شناسان نمی‌دانند آیا کوزه‌های کشف‌شده در سواحل سیسیل نیز برای تجارت باستانی زاج استفاده می‌شدند یا خیر، اما قصد دارند این احتمال را بررسی کنند. باستان‌شناسان در طول غواصی‌ها، لاشه این کشتی را یک کشتی حمل و نقل باستانی شناسایی کردند.
ذخیره‌گاه طبیعی وِندیکاری در امتداد ساحل جنوب شرقی سیسیل، جزیره‌ای در انتهای جنوبی ایتالیا و تقریباً ۸۸۴ کیلومتر رانندگی از جنوب شرقی رم است.
