فرادید نوشت؛ این پابندها از قدیمی‌ترین نمونه‌های کشف‌شده در منطقه مدیترانه و ازجمله یافته‌های بسیار نادر در مصر هستند. این کشف اطلاعات جدیدی درباره کارگران این معدن ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد آن‌ها ترکیبی از کارگران آزاد و اجباری بودند.
این پابندها در منطقه‌ای در حاشیه شرقی روستا به نام «بخش ۴۴» یافت شدند. از ساختمان‌های این بخش گویا برای انبارداری، تهیه غذا و تعمیر اشیای فلزی استفاده میشده است. دو مجموعه پابند در این بخش کشف شده است. مجموعه اول شامل هفت حلقه پابند با دو اتصال متحرک میشود که در گودالی داخل کف یک راهرو بودند. مجموعه دوم شامل چهار حلقه اتصال و دو قطعه حلقه‌ای میشود که همراه سایر اشیای آهنی روی کف اتاقی دیگر پراکنده بودند. این پایندها بدون شک برای بستن پای انسان‌ها استفاده می‌شدند، زیرا حیوانات معمولاً با طناب بسته می‌شدند.
طراحی این پابندها شباهت زیادی به پابندهای کشف‌شده در معادن نقره لاوریون در حدود ۴۸ کیلومتری جنوب آتن دارد. همچنین شباهت آن‌ها به یکی از اندک تصاویر باقی‌مانده از فردی با پابند در هنر یونان قابل‌توجه است: مردی با پاهای بسته شده با پابند که یک سطل و اسفنج در دست دارد. این تصویر روی یک سبوی دسته‌دار سفالی به سبک ساده مربوط به حدود ۴۹۰-۴۸۰ پیش از میلاد نقاشی شده و اکنون در موزه ملی آثار باستانی هلند نگهداری میشود.
کشف پابندها در مصر نشان می‌دهد دست‌کم بخشی از نیروی کار در معدن متشکل از بردگان بوده است. با این حال، شرایط دقیق زندگی این افراد هنوز روشن نیست زیرا محل زندگی آن‌ها شناسایی نشده است. در حقیقت به نظر می‌رسد روستا طوری بوده که جمعیت به طور کلی آزادی حرکت داشته است. تاکنون بیش از نیمی از این روستا کاوش شده و حفاری‌ها برای یافتن مناطق احتمالی نگهداری کارگران اجباری ادامه خواهد داشت.
کشف این پابندها یادآور واقعیت‌های سختی است که کارگران معادن طلای بطلمیوسی با آن مواجه بودند. در پس ثروت عظیم مصر و کوه‌های باشکوه صحرای شرقی، تاریخ تلخی از استثمار نهفته است. طلایی که از این معادن استخراج میشد، جاه‌طلبی‌های حکام مصر را تأمین می‌کرد، اما این امر هزینه انسانی سنگینی به همراه داشت.
