موجودی ۱۲ متری با دندان‌های تیز و بزرگ که «Traskasaura sandrae» نام گرفته است، ترکیبی از ویژگی‌های ابتدایی و تکامل‌یافته را در خود دارد. ترکیبی که آن را از تمام الاسموسورهای شناخته‌شده متمایز می‌کند.
اگرچه Traskasaura sandrae تازه نام‌گذاری شده، اما فسیل‌هایی که به شناسایی آن انجامید، قدمتی بیش از سه دهه دارند. اولین بقایای این موجود در سال ۱۹۸۸ در حاشیه رودخانه پانتلج در جزیره ونکوور کشف شد. در سال‌های بعد، فسیل‌های بیشتری از جمله استخوان بازوی راست و اسکلت ناقصی از یک نمونه جوان‌تر نیز پیدا شد.
فسیل‌ها نخستین بار در سال ۲۰۰۲ به صورت علمی توصیف شدند، اما به دلیل ویژگی‌های عجیب و ترکیبی‌شان، دانشمندان در آن زمان برای معرفی یک سرده (genus) جدید تردید داشتند.
چیزی که کار شناسایی تراسکاسورا را دشوار کرده بود، ترکیب عجیبی از ویژگی‌های بدوی و پیشرفته در ساختار اسکلتی آن است. از جمله فسیل‌های مهمی که برای تعیین هویت این گونه استفاده شده، ۳۶ مهره گردنی است. این مقدار نشان می‌دهد تراسکاسورا گردنی بسیار بلند داشته؛ مشخصه‌ای که یادآور تصویر موجودات افسانه‌ای دریایی است.
با نام‌گذاری رسمی Traskasaura sandrae، منطقه شمال‌غربی اقیانوس آرام اکنون یک خزنده دریایی خاص از دوران مزوزوئیک دارد. این منطقه امروز نیز به دلیل تنوع زیست‌دریایی غنی‌اش مشهور است.
