پژو از سال ۲۰۱۰ در چین از نام "۴۰۸" برای نسخه سدان هاچ بک ۳۰۸ استفاده می‌کند. این مدل به شکلی عجیب‌ومتفاوت برای اروپا تغییر کاربری داده و ۴۰۸ به طور رسمی به عنوان یک فست‌بک شناخته می‌شود.
این خودرو بر آخرین نسخه از پلتفرم EMP ۲ Stellantis که با ۳۰۸ هاچ‌بک و استیشن‌واگن مشترک است، سوار می‌شود؛ البته پژو استدلال می‌کند که این خودرو محصولی پیچیده‌تر است که در بالای سگمنت C قرار می‌گیرد. با طول ۴۶۸۷ میلی‌متر (۱۸۴.۵ اینچ)، مدل جدیدی که نشان شیر را حمل می‌کند، کمی طولانی‌تر از ۳۰۸ استیشن واگن با شکل سنتی است.
با در نظر گرفتن صندلی‌های عقب، صندوق عقب می‌تواند ۵۳۶ لیتر و با جمع کردن آنها، ۱۶۱۱ لیتر ظرفیت داشته باشد.
در مورد فضای داخلی آوانگارد، چیز زیادی برای گفتن وجود ندارد، چرا که تا حد زیادی شبیه به مدل ۳۰۸ است. این خودرو دارای یک جفت صفحه نمایش ۱۰ اینچی و فرمان معمولی پژو است. یک سیستم صوتی Focal با ۱۰ بلندگو (شامل ساب ووفر) در طول سه سال به طور خاص برای ۴۰۸ توسعه داده شده است.
پژو در ابتدا ۴۰۸ جدید را با دو پیشرانه پلاگین هیبریدی به فروش رساند. هر دو، دیفرانسیل جلو همراه با گیربکس هشت سرعته اتوماتیک و موتور الکتریکی ۱۰۹ اسب بخار (۸۱ کیلووات) هستند. چیزی که آنها را متمایز می‌کند، موتور بنزینی ۱٫۶ لیتری توربوشارژ است که دارای ۱۵۰ و ۱۸۰ اسب بخار هستند. با ترکیب قدرت موتور احتراقی و موتور الکتریکی، نسخه کوچکتر PHEV حدود ۱۸۰ اسب بخار قدرت و ۳۶۰ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. نوع قوی تر، قدرت را به ۲۲۵ اسب بخار افزایش می‌دهد در حالی که همان مقدار گشتاور را حفظ می‌کند.
از طرف دیگر، یک نسخه پایه با یک موتور بنزینی ۱٫۲ لیتری سه سیلندر کوچکتر با قدرت ۱۳۰ اسب بخار و ۲۳۰ نیوتن متر گشتاور وجود دارد. این پیشرانه قدرت خود را از طریق یک گیربکس هشت سرعته اتوماتیک به چرخ‌های جلو می‌فرستد. نسخه‌ای الکتریکی این خودرو در راه است.
