راهنماتو- «یهو اینطوری شد! خوب خوب بود!»
شاید شما هم فرزندی داشته باشید که به صورت ناگهانی شاهد به لکنت افتادن زبانش باشید. حتما هنگام این اتفاق ترس بزرگی توی دلتان افتاده و با خودتان فکر کرده‌اید که چه باید کرد؟ پیش چه متخصصی باید رفت؟ آیا همیشه زبانش لکنت خواهد داشت؟ هزاران سوال برایتان پیش می‌آید و همه اینها طبیعی است.
به گزارش راهنماتو، ممکن است کودک بین سنین 2 تا 5 سالگی به صورت موقت دچار لکنت زبان شود. این اتفاق در پسرها هم بیشتر از دخترها دیده می‌شود. البته که تمام اختلالات گفتاری کودک را نباید برچسب لکنت زد و ممکن است در این سنین دچار وقفه ناگهانی و عدم توان تکرار کلمات بشوند. گاهی اوقات صرفا اشتباهات گفتاری پیش می‌آید و خودبه خود برطرف می‌شود و اسم آن را نباید لکنت زبان گذاشت.
برای اینکه بهتر بدانید چه دلایلی می‌تواند زمینه‌ساز لکنت در کودک بشود این چند مورد را مطالعه کنید:
-
ژنتیک
یکی از مواردی که مثل خیلی از مشکلات دیگر می‌تواند زمینه‌ساز این اختلال باشد ژنتیک است. اگر شما در نزدیکان و بستگان خود فردی را داشته باشید که لکنت زبان دارد می‌تواند عامل این مساله در کودک شما هم باشد.
-
تنبیه بدنی
تعداد زیادی از کودکانی که در منزل توسط پدر یا مادر تنبیه بدنی می‌شوند دچار لکنت زبان خواهند شد! ترس ناگهانی و شوکی که به آنها دست می‌دهد باعث این اختلال خواهد شد.
-
فضای ناامن منزل
وقتی از نظر امنیت کودک در فضایی پر از تهدید و ترس بزرگ شود و پدر و مادر رابطه خوبی با هم نداشته باشند به علت آسیب روحی و عاطفی، ممکن است کودک دچار لکنت زبان شود.
-
آسیب مغزی
در پی بیماری شدید عفونی یا اتفاق افتادن یک تصادف که ممکن است مغز دچار اختلالاتی شود لکنت زبان خودش را نشان خواهد داد.
با لکنت کودک چه برخوردی باید کرد؟
به هیچ عنوان آرامش خود را از دست ندهید. عصبانی نشوید و از او نخواهید درست صحبت کند چون بیشتر دچار استرس و اضطراب خواهد شد و نتیجه معکوس می‌دهد.
به دنبال پیدا کردن راه و دلیل ایجاد لکنت باشید.
از روانشناس و روانکاو کمک بگیرید.
هرگز درصدد این برنیایید که کودک را مسخره کنید یا نشان بدهید که از این اتفاق بسیار ترسیده‌اید یا خجالت می‌کشید!
از کودک نخواهید که لکنتش را پنهان کند.
در کامل کردن کلمات کمکش نکنید.
وقتی موفق شد درست صحبت کند حتما او را تشویق کنید.
از نوع صحبت کردن او متعجب نشوید و تمام این حالات خود را کاملا کنترل کنید و خویشتن دار باشید.
وقتی صحبت می‌کند وسط حرفش نپرید و بعد از اینکه منظورش را کاملا بیان کرد جملاتش را تکرار کنید تا متوجه بشود که شما حرف او را فهمیده‌اید.
به او توجه کامل و تمام بدهید، هنگام صحبت کردن به او نگاه کنید و از او بخواهید که این اتفاق را موجب خجالتش نداند و صرفا به عنوان یک ویژگی به آن نگاه کند.
از او نخواهید آرامتر صحبت کند یا به او نگویید واضح تر حرف بزن! این جملات زمینه استرس را در او بالا خواهد برد.
حتما لکنت زبان او را جدی بگیرید و به گفتاردرمان مراجعه کنید. بعضی لکنت‌ها کاملا موقتی هستند و بعد از مدتی گفتاردرمانی از بین خواهند رفت. البته این را هم در نظر بگیرید که با فضای امن و آرام، بیش از 70 درصد کودکانی که دچار لکنت ناگهانی می‌شوند خودبه خود هم شاهد از بین رفتن لکنت خواهند بود.
