راهنماتو- «روز عشق فقط یه روزه! چیه این همه اسم!»
اگر شما هم خواهان برجسته شدن فرهنگ کشورتان باشید سعی می‌کنید اتفاقات و مراسم‌هایی که در گذشته و ایران باستان پاس داشته می‌شده است را جدی بگیرید و به آنها احترام بگذارید! این به معنای اهمیت ندادن به روزهایی که در تقویم جهانی گرامی می‌دارند نیست، اما اگر خوب کلاهتان را قاضی کنید نکات خیلی ریزی وجود دارد که حیف است آنها را نادیده بگیرید!
به گزارش راهنماتو، آیا شما عید نوروز را کنار می‌گذارید؟! آیا شب یلدا را پاس نمی‌دارید؟ آیا چهارشنبه سوری برایتان با ارزش نیست؟! آیا شناختی از 13 بدر ندارید؟! حتی اگر در آن روز سنتی را اجرا نکنید؟! اینها بخشی از فرهنگ ایرانی بودن ماست، نمادی از تاریخ و اصالت ماست که پشت هر کدام دنیایی از معنا خوابیده است.
«سپندارمذگان» هم در این دایره قرار دارد. روزی که عشق معنای واقعی خودش را پیدا می‌کند و حیف است گرامی داشته نشود!
شاید با خودتان بگویید حرفی از آن زده نمی‌شود، در تقویم گنجانده نشده، آنطور که باید و شاید به آن پرداخته نمی‌شود، تمام اینها درست است! اما آن کسی که در زنده نگهداشتن یک فرهنگ، آن هم از نوع اصیل و نابش باید کمر همت ببندد ما هستیم! روز عشق جهانی را دوست دارید؟ اشکالی ندارد! سپندارمذگان را هم ارزش بگذارید! قرار نیست شاخ غول بشکنید، فقط قرار است نسل‌های بعد داستان‌های باستانی و سنت‌های ارزشمند ایرانی بودن ما را از یاد نبرند و با آنها بیگانه نشوند. رسیدن روزی که سپندارمذگان هم در کل دنیا عزیز دانسته شود لذت زیادی دارد. شاید آن روز هم رسید! مگر غیرممکن است؟!
سپندارمذگان چیست؟!
در تاریخ باستان علاوه بر اینکه هر ماه یک نام داشته است هر روز هم نام مخصوص به خود را داشته و این یکی از زیبایی‌های فرهنگ و زبان ماست. جای قشنگ ماجرا آنجاست که اگر زمانی می‌رسید که نام روز با ماه یکی می‌شد جشن برپا می‌کردند! لذتی بالاتر از این که از هر فرصتی برای شادی استفاده بشود؟! چه تاریخچه‌ی جذابی داشته‌ایم ما و چه از آن غافلیم، حیف!
سپندارمذگان روز پاسداشت حرمت زن و زمین است. در گاه شمارهای باستانی 5 اسفند ماه را جشن می‌گرفتند اما با تغییراتی که در تقویم و 31 روزه شدن بعضی ماهها اتفاق افتاد سپندارمذگان به 29 بهمن رسیده است و حالا ما وارثان این روز هستیم.
«سپندار مذ» لقب زمین است. زمین نمادی از عشق و تقدس که با مهر و تواضع و گذشت خود به همه عشق می‌ورزد. برای همین که زمین به مادر تشبیه می‌شده است در این روز مردان به سپاسگزاری از همسران خود می‌پرداختند. مقام زن گرامی دانسته می‌شد و هدیه‌هایی برای آنها تهیه شده تا اهمیت وجود آنها در طی یک سال بیشتر موردتوجه قرار بگیرد و ارج و قربشان را یادآوری کنند.
در این روز زنان هم لباس‌های زیبا می‌پوشیدند و از هر نوع کار کردن معاف بودند! (چقدر عالی!) و مردان تمام کارهای منزل را برعهده می‌گرفتند. دختران جوان می‌توانستند به اراده خودشان اگر فردی را مناسب ازدواج می‌دانند انتخاب کنند و آزادی کامل داشتند.
به بیان بهتر سپندارمذگان عید زنان به حساب می‌آمده است! خبری از شکلات و کیک و خرس‌های قرمز نبوده است. هرکسی به هر شکلی که در توانش بوده با هدیه‌ای از زحمات همسر خود قدردانی می‌کرده است. روز گرامی داشت وجود زنانه که شاید در تقویم امروز ما شدیدا جای خالی‌اش توی چشم است! شاید بگویید روز زن و روز مادر هم به صورت وطنی و هم جهانی وجود دارد، ولی هیچ کدام رنگ و بوی احترام و عشقی را که در «سپندارمذگان» است ندارند.
آقای گرامی اگر تا امسال نسبت به این روز شناخت کافی نداشتید همین امسال قدم اول را بردارید. به بانوی خود ثابت کنید که وجودش مبارک است! نه با جواهر و مادیات، که با اخلاق و عشق! عشق واقعی از ورای هر مال و منالی خودش را نشان می‌دهد. عشق بدهید تا عشق بگیرید!
