راز بقا نوشت: «بدلینگتون تریر» یک نژاد سگ کوچک است که نام آن از شهر معدنی بدلینگتون در نورثامبرلند، در شمال شرقی انگلستان گرفته شده است.
«بدلینگتون تریر» یک نژاد سگ کوچک است که نام آن از شهر معدنی بدلینگتون در شمال شرقی انگلستان گرفته شده است. بدلینگتون تریر که در اصل برای شکار پرورش داده شده بود، از آن زمان در مسابقات سگ‌ها، ورزش‌های متعدد مربوط به سگ‌ها و همچنین در نمایش‌های ترکیبی و به‌عنوان سگ همراه استفاده می‌شود. این سگ ارتباط نزدیکی با دندی دینمونت تریر، ویپت و اوترهاوند دارد.
این سگ یک سگ همه کاره و در عین حال متناقض است. آن‌ها مهارت‌های شنای قدرتمندی دارند که با سگ‌های آبی مانند نیوفاندلند قابل مقایسه است و به داشتن سرعت و استقامت بالا مشهور هستند. آن‌ها عاشق برف هستند و می‌توانند با استفاده از پاهای قدرتمند خود به خوبی سگ هاسکی روی یخ و برف راه بروند.
بدلینگتون‌ها به دلیل شباهت ظاهری به بره‌ها مورد توجه قرار گرفته‌اند. این سگ‌ها دارای رنگ آبی، جگری یا شنی هستند که هر سه رنگ ممکن است دارای نقاط برنزه باشند. خز آن‌ها یک گره متمایز روی سر سگ ایجاد می‌کند. بدون ریزش مو و با حداقل بو است، اما برای از بین بردن مو‌های مرده به نظافت هفتگی نیاز دارد.
نام بدلینگتون تریر که در ابتدا به نام «روتبری» یا «رادبری تریر» شناخته می‌شد، تا سال ۱۸۲۵ به این نژاد اطلاق نمی‌شد، اما برخی از سگ‌ها دارای شجره نامه‌هایی هستند که می‌توان آن‌ها را تا سال ۱۷۸۲ ردیابی کرد. اولین نمایش سگ با کلاس بدلینگتون تریر‌ها در سال ۱۸۷۰ در بدلینگتون برگزار شد. بدلینگتون تریر‌های نمایش داده شده در نمایشگاه‌های اولیه اغلب برای بهبود ظاهر خزشان رنگ می‌شدند.
در سال ۱۹۴۸، یک بدلینگتون تریر معروف به Rock Ridge Night Rocket برنده بهترین سگ در نمایشگاه «کنل کلاب وست‌مینیستر» شد. این نژاد شیوع بالایی از مسمومیت با مس دارد.
ویژگی‌های ظاهری بدلینگتون تریر
بدلینگتون تریر شبیه یک بره است. همچنین با نسخه مینیاتوری سگ شکاری اسکاتلندی مقایسه شده است. برخی متخصصان بر این باورندکه این نژاد، سگ‌های بسیار خوب و دارای روحیه یک اسب مسابقه اصیل هستند.
سگ‌ها دارای رنگ آبی، جگری یا شنی هستند که هر سه رنگ ممکن است دارای نقاط برنزه باشند. بدلینگتون‌ها حامل ژنی هستند که به عنوان ژن خاکستری شناخته می‌شود. این ژن باعث می‌شود توله‌هایی که با خز سیاه یا قهوه‌ای تیره به دنیا می‌آیند با افزایش سن به رنگ خاکستری یا کبدی روشن شوند.
خز بدلینگتون شکلی را در بالای سر سگ ایجاد می‌کند که به عنوان گره بالایی شناخته می‌شود. اگرچه در اکثر استاندارد‌های نژاد مدرن گره بالای سگ از بدنش روشن‌تر است، اما زمانی که این نژاد برای اولین بار شکل گرفت، حداقل یک پرورش‌دهنده برجسته به نام «آقای پیکت» وجود داشت که معتقد بود گره بالایی باید تیره‌تر باشد، نه روشن‌تر.
پوشش این سگ فرفری و شلخته و ناهموار است و همچنین از نظر بافت پرزدار است که باعث شده به این نژاد لقب «تریر مو کرکی» بدهند. پوشش آن از ترکیبی از مو‌های سخت و نرم تشکیل شده است. گرفتن یک «کلیپ نمایش» از این سگ حتی برای حرفه ای‌ها بسیار دشوار است، و نظافت آن می‌تواند بسیار گران باشد.
اگر نظافت به طور منظم انجام نشود، وضعیت پوشش به سرعت بدتر می‌شود. به همین دلیل، بیشتر سگ‌های بدلینگتون که به‌عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شوند، به لحاظ انجام وظایف آرایشی هزینه نگهداری پایین‌تری دارند.
بدلینگتون تریر‌ها - مانند پودل - به عنوان نژادی بدون ریزش و بدون حساسیت‌زایی شناخته می‌شوند. تا زمانی که پوشش و گوش آن‌ها سالم باشد و مرتباً تمیز و آراسته شوند بوی بد ندارند.
سر سگ یک حالت بیضی شکل دارد. چشمانشان بادامی و کوچک و لب‌ها به هم چسبیده هستند. پشت بدن سگ باید قوس دار باشد و طول بدن کمی بیشتر از ارتفاع باشد. اگرچه داشتن قد ۴۲ سانتی متر برای سگ‌های نر معمول است، اما برخی از این سگ‌ها به محدوده قد بین ۴۱ تا ۴۴ سانتی متر نیز می‌رسند. برای ماده ها، قد ترجیحی ۳۹ سانتی متر و محدوده قابل قبول از ۳۸ تا ۴۲ سانتی متر است. هر دو جنس باید بین ۷.۷ تا ۱۰.۴ کیلوگرم وزن داشته باشند. آن‌ها راه رفتن سبک و فنری مانندی دارند.
خلق و خوی بدلینگتون تریر
بدلینگتون‌ها تیز و خوش دست هستند. واق واق آن‌ها مانند واق واق یک سگ شکاری است و آن را با شلیک مسلسل مقایسه می‌کنند. سگی سریع با استقامت بالا و در آب به همان اندازه سریع است که در خشکی، و به لحاظ سرعت شنا با نیوفاندلند رقابت می‌کند. بدلینگتون تریر‌ها «سرعت خارق العاده‌ای دارند و به راحتی می‌توانند با اسب رقابت کنند».
همه کاره بودن آن‌ها مورد ستایش قرار گرفته به گونه‌ای که برخی از سگ‌ها می‌توانند به عنوان یک سگ خانه، یک سگ تفنگدار، یک موش گیر، یک سگ گورکن‌گیر، یا در صورت نیاز، یک روباه‌گیر به انسان‌ها کمک کنند.
آن‌ها همچنین به دلیل هوش و سرسختی خود در مورد گرفتن حیوانات موذی معروف هستند. آن‌ها کاملاً به جنگیدن علاقه دارند و زمانی که در اطراف سگ‌های دیگر هستند مستعد حسادت هستند. در قدیم از آن‌ها به عنوان سگ شکاری استفاده می‌شد.
