طلا برای میلیاردها سال روی زمین وجود داشته است. از آنجایی که عناصر سنگین در زمین فرو می‌روند، طلا هم به اعماق زمین رفته است. اما همچنان، فعالیت‌های لرزه‌ای و یا برخورد سیارک‌ها می‌تواند این عنصر را جابه‌جا کند. نظریه‌ای که جاافتاده این است که طلا در مایعات داغی که معمولاً غنی از آب است، هنگام عبور از شکاف‌های پوسته زمین رسوب می‌کند. تحت تأثیر تغییرات شیمیایی، طلا از این مایعات جدا می‌شود و در رگه‌های کوارتز به دام می‌افتد.
این نظریه پذیرفته‌شده است اما اصلاً توضیح مناسبی برای تشکیل شدن قطعه‌های بزرگ طلا نیست، با توجه به اینکه غلظت طلا در این مایعات بسیار کم است.
با استفاده از قدرت برق و پیزوالکتریک و با اعمال تنش الکتریکی، درست مثل پدیده‌ای که در ساعت و فندک رخ می‌دهد، بار الکتریکی تولید می‌شود. بنابراین محققان به این فکر افتادند که آیا این اثر می‌تواند باعث شود که طلا با تنش مکانیکی ناشی از زلزله، تکه‌تکه کنار هم جمع شود.
محققان برای آزمایش این ایده، کریستال‌های کوارتز را در سیالی غنی از طلا غوطه‌ور کردند، سپس از موتوری برای شبیه‌سازی نوع استرسی که کانی ممکن است در اثر زلزله متحمل شود، استفاده کردند و بعد با استفاده از میکروسکوپ رشد طلا را بررسی کردند.
نتیجه این آزمایش بسیار هیجان‌انگیز بود، طلا به‌صورت الکتروشیمیایی بر سطح کوارتز رسوب کرد و علاوه بر آن، نانو ذرات طلا نیز به وجود آمد و انباشته شد. چیزی که قابل‌توجه بود، این بود که طلا به‌جای تشکیل دانه‌های جدید تمایل به رسوب بر روی دانه‌های طلای موجود داشت.
احتمالاً نکته کلیدی این پدیده این است که کوارتز عایق است و طلا رسانای عالی الکتریسیته، بنابراین هر شوک کوچک پیزوالکتریک، طلای بیشتری از سیالات اطراف بیرون می‌کشد و انباشت می‌کند. در اصل کوارتز همچون باتری و طلا به‌عنوان الکترود عمل می‌کند و با هر لرزه، طلای بیشتری جمع می‌کند. این کشف توضیح قابل‌قبول، برای نحوه تشکیل قطعات بزرگ طلا در رگه‌های کوارتز است.
