دویدن زیر باران؛ حرکتی عاشقانه یا عملی عاقلانه برای خیس نشدن؟

راهنماتو- همه ما یکبار بدون چتر زیر باران گیر افتاده‌ایم. ناگهان ابرها شروع به باریدن می‌کنند. چه بارش سبک باشد و چه سنگین، غریزه به ما می‌گوید که دویدن باعث می‌شود کمتر خیس شویم. اما آیا این واقعاً درست است؟ بیایید به این معمای رایج از دیدگاه علمی نگاهی بیندازیم.

به گزارش راهنماتو، وقتی بیرون هستید و باران می‌بارد و طبیعتاً چتری هم همراهتان نیست، به طور غریزی به جلو خم می‌شوید و سرعت خود را افزایش می‌دهید. همه ما باور داریم، با اینکه حرکت رو به جلو باعث برخورد قطرات بیش‌تر باران با بدن می‌شود، هر چه سریع‌تر حرکت کنیم، کم‌تر زیر باران می‌مانیم و باران فرصت کم‌تری برای خیس کردن‌مان دارد.  

اما آیا این غریزه درست است؟ آیا می‌توانیم یبا یک مدل ساده نشان دهیم که  سریع‌تر حرکت کردن واقعاً باعث کم‌تر خیس شدن‌مان می‌شود؟ آیا مقدار آبی که با ما برخورد می‌کند حقیقتاً با سرعت ما ارتباطی دارد؟ و آیا سرعت ایدئالی وجود دارد که میزان کل آبی که در مسیر از نقطه A به نقطه B با آن مواجه می‌شویم را به حداقل برساند؟

بیاید درحالیکه سناریو را ساده نگه می‌داریم، به این موضوع بپردازیم.  تصور کنید باران به صورت یکنواخت و عمودی می‌بارد. ما می‌توانیم بدن شما را به دو سطح تقسیم کنیم: سطوحی که عمودی هستند (جلوی بدن و پشت شما) و سطوحی که افقی هستند (سر و شانه‌هایتان).

وقتی در باران به جلو حرکت می‌کنید، سطوح عمودی مانند بدن شما با افزایش سرعت با قطرات بیشتری برخورد می‌کنند. از دیدگاه فردی که راه می‌رود، اینطور به نظر می‌رسد که قطرات با زاویه‌ای فرود می‌آیند که سرعت افقی آن‌ها برابر با سرعت راه رفتن خودشان است.

سریع‌تر راه رفتن به معنای برخورد بیشتر قطرات در هر ثانیه  و همینطور کاهش میزان زمانی است که فرد در باران می‌ماند.  در نتیجه، این دو اثر یکدیگر را متعادل می‌کنند: قطرات بیشتر در واحد زمان، اما زمان کلی صرف شده کم‌تر در زیر باران.

وقتی فردی بی‌حرکت است، باران فقط روی سطوح افقی مانند بالای سر و شانه‌ها می‌بارد. هنگامی که فرد شروع به حرکت می‌کند، قطراتی را دریافت می‌کند که اگر حرکت نمی‌کرد در جلوی بدنش می‌باریدند، در حالی که از برخورد با قطراتی که اکنون پشت سر می‌افتند، در امان می‌ماند. این وضعیت تعادلی ایجاد می‌کند و در نهایت، مقدار بارانی که روی سطوح افقی دریافت می‌شود، بدون توجه به سرعت حرکت ثابت می‌ماند.

با این حال، از آنجا که سریع‌تر راه رفتن، زمان کل سپری شده در باران را کاهش می‌دهد، مقدار کل آبی که روی سطوح افقی جمع می‌شود، کمتر خواهد بود.

به طور کلی، وقتی در باران راه می‌روید، بهتر است سرعت خود را افزایش دهید.

هرچه سریع‌تر حرکت کنید، آب کمتری به سر و شانه‌هایتان برخورد می‌کند.

آبی که به قسمت عمودی بدن شما برخورد می‌کند، بدون توجه به سرعت ثابت می‌ماند، زیرا زمان کمتر در باران با برخورد بیشتر قطرات در هر ثانیه جبران می‌شود.

به طور خلاصه:

 بهتر است هنگام گرفتار شدن در باران به جلو خم شوید و سریع‌تر حرکت کنید. اما مراقب باشید: خم شدن به جلو سطح افقی شما را افزایش می‌دهد، برای اینکه واقعاً خشک‌تر بمانید، باید سرعت خود را به اندازه کافی افزایش دهید تا این موضوع را جبران کنید.