شمیران همیشه مقصد گردشگری پایتخت نشین ها بوده است. طبق آخرین برآوردها، ۱۲ رود دره یا مسیر کوهپیمایی در ارتفاعات شمال تهران وجود دارد که بیشتر آنها به ارتفاعات توچال منتهی می شود.
قله توچال در جنوب منطقه کوهستانی البرز مرکزی و روی خط الراس شرقی- غربی واقع شده است. مرتفع ترین قله تهران از شرق به قله های پیاز چال، سیاه بند، دارآباد و از غرب به قله های هومند چال، شاه نشین، سی و سه چم، بازارک، لوارک و روستای مورود در ۳۵ کیلومتری جاده چالوس منتهی می شود و دامنه جنوبی آن مشرف به تهران است.
داریوش شهبازی، تهران پژوه، قله توچال را یکی از نمادهای پایتخت می داند و می گوید: «کوهستان توچال در شمال تهران، عامل شکل گیری زندگی و تمدن در این منطقه شد و اغراق نیست اگر بگوئیم در ۲۵۰ سال اخیر ضامن بقای پایتخت بوده است. افزون بر این، توچال پدید آورنده شکوهمندترین چشم انداز تهران و فراهم کننده بزرگترین تفرجگاه این شهر به شمار می رود. ویژگی منحصر به فرد توچال این است که از بیشتر نقاط تهران می توان گوشه ای از آن را به تماشا نشست. در شهرسازی مبحثی با عنوان «دالان دید» وجود دارد که نگاه و احساسات شهروندان را به سمت نمادهای ارزشمند هدایت می کند. قله توچال این ویژگی را دارد چرا که از مناطق مختلف تهران مثل جاده قم و مسیر فرودگاه امام، از ورودی های شرقی و غربی تهران، از بزرگراه شهید چمران، از خیابان قدیمی و خاطره انگیز ولی عصر(عج)، از پارک شهر که قدیمی ترین بوستان تهران است، از باغ ملی، میدان آزادی و فرودگاه مهرآباد و دهها معبر و گذرگاه دیگر قابل رویت است.»
درباره وجه تسمیه و دلیل نامگذاری توچال روایت های مختلفی نقل می شود. داریوش شهبازی در این باره می گوید: «نامگذاری توچال به دوره باستان برمی گردد. تو به معنای یخ بوده و از آنجا که توچال همواره سرما و یخ بندان بوده چنین نامی را برای آن برگزیدند.»
صعود به قله توچال از مسیرهای مختلفی امکان پذیر است اما مسیر دربند، شیرپلا، سیاه سنگ طرفداران بیشتری دارد. صعود به این قله ۴ هزار متری از پارک جمشیدیه، پناهگاه کلکچال و قله پیاز چال هم امکان پذیر است و ایستگاه هفتم تله کابین توچال یا قله دارآباد - قله پیازچال یک مسیر جذاب دیگر است. برخی کوهنوردان تهرانی از منطقه شهرستانک در دامنه شمالی هم به توچال صعود می کنند که البته این مسیر کمتر مورد استفاده می گیرد.
