فرادید نوشت؛ تاکاهیده هوری (Takahide Hori)، کارگردان ژاپنی، فیلم «جانک‌هد» یا «کلّه آشغالی» را تقریبا به تنهایی و در مدت هفت سال ساخته است. این فیلم که ساخت آن در سال 2021 به پایان رسید، به تازگی به صورت گسترده پخش شده و امکان تماشای آن فراهم شده است.
داستان فیلم در آینده‌ای بسیار دور اتفاق می‌افتد؛ زمانی که انسان‌ها با پیشرفت تکنولوژی توانایی استفاده از اندام‌های رباتی را پیدا کرده‌اند و بنابراین طول عمر بسیار زیادی یافته‌اند. اما همین پیشرفت‌ها به تدریج منجر به از دست رفتن توانایی تولید مثل در آن‌ها شده است.
به همین خاطر یک انسان با بدنی رباتی ماموریت پیدا می‌کند که به اعماق زمین برود و در آنجا راز توانایی تولید مثل را با مطالعۀ موجوداتی که در آنجا هستند کشف کند. موجودات زیرزمین در واقع جانوران هوشمندی هستند که انسان‌ها قبلا آن‌ها را تولید کرده بودند و آن‌ها بعد از شورش، در ساختمان‌ها و طبقات بسیار عظیمی که در زیر زمین ساخته شده بود ساکن شدند.
سفینۀ فردی که به ماموریت فرستاده می‌شود در همان ابتدای سفر در اثر برخورد یک موشک سرنگون می‌شود و در یکی از طبقات زیر زمین سقوط می‌کند. از بدن رباتی او فقط سرش باقی می‌ماند که هنوز کاملا زنده است، در حالی که حافظه‌اش را از دست داده و نمی‌داند در این دنیای هولناک چه می‌خواهد یا اصلا چه هویتی دارد. بعد از اینکه موجوداتی عجیب او را پیدا کرده و بدن تازه‌ای به او می‌بخشند، ماجراجویی رازآلود او در این دنیای مخوف آغاز می‌شود.
اولین نکتۀ چشمگیری که در مورد این فیلم باید به آن اشاره کرد، صحنه‌پردازی خارق‌العاده و فضای نفس‌گیر و حیرت‌آوری است که تاکاهیده هوری در آن خلق کرده. دنیای تاریک زیر زمین با طبقات بی‌شمار، دالان‌های تو در تو و پلکان‌های عظیمش پر است از انواع موجودات جهش‌یافتۀ عجیب و غریب و هولناک؛ از کرم‌های خونخواری که از دیوارهای سیمانی بیرون می‌آیند تا هیولاهای چند سر که آمادۀ بلعیدن هر موجود زنده‌ای هستند.
فضای فیلم سرشار از صحنه‌های چندش‌آور، ترسناک و تکان‌دهنده است اما نه به صورتی که شما را از تماشای آن بیزار کنند؛ اتفاقا این‌گونه صحنه‌ها به قدری گیرا هستند که مخاطب را هر لحظه بیشتر و بیشتر تشنۀ ماجراجویی و جستجو در این جهنم زیرزمینی می‌کنند.
داستان فیلم روایتی بسیار هنرمندانه و پر فراز و نشیب دارد؛ آغاز تماشای فیلم برای بیننده مساوی با درگیر شدن او در پیچ و خم داستان است. مواجهۀ مرد رباتی با موجودات مختلف و همراهی‌اش با آن‌ها در قسمت‌های مختلف جهان زیرزمینی درست مثل یک افسانۀ جذاب و خیال‌انگیز است که جایی برای خستگی و کسالت مخاطب باقی نمی‌گذارد.
با وجود همۀ تیرگی و هول و هراسی که در فضای فیلم دیده می‌شود، این فیلم سرشار از طنز و لحظات خنده‌آور و شاد هم هست، به اضافۀ درخشش‌هایی از مهربانی و دوستی که مثل گل‌هایی خوش‌رنگ در تاریکی این فضای آخرالزمانی می‌درخشند. این ترکیب تاریکی و طنز و آمیختگی هراس و محبت حقیقتا شاهکاری است که فقط یک اثر هنری درجه‌یک و درخشان می‌تواند آن را در خود داشته باشد؛ این جادویی است که تاکاهیده هوری آن را به طور کامل در فضای فیلمش دمیده است.
در مجموع می‌توان گفت این فیلم که شباهت‌های زیادی با استاپ‌موشن Mad God (2021) دارد، یکی از بهترین فیلم‌های آخرالزمانی است که تا به حال دیده‌ایم؛ هر چیزی که از یک ماجراجویی معماگونه در یک دنیای کابوس‌وار بخواهید در این فیلم هست. بنابراین اگر به آثاری با طنز ظریف، فضاسازی تکان‌دهنده و داستان خلاقانه و نیرومند علاقه‌مند هستید، Junk Head فیلمی است که نباید از دستش بدهید.
