ایسنا نوشت؛ چرخه ۸۱۹ روزه تقویم مایاها برای دهه‌ها دانشمندان را گیج کرده است اما پژوهش جدیدی نشان می‌دهد که این تقویم با چرخه‌های سیاره‌ای در یک بازه زمانی ۴۵ ساله مطابقت دارد. این دیدگاه، بسیار گسترده‌تر از هر دیدگاهی است که پیشتر برای بررسی آن تلاش کرده بود.
دو پژوهشگر «دانشگاه تولین»(Tulane University) در این پروژه تأکید کردند که پژوهشگران تا زمانی که دیدگاه خود را گسترش نداده‌اند، هرگز نمی‌توانند تقویم شمارش ۸۱۹ روزه را کاملا توضیح دهند.
پژوهشگران در توضیح این پروژه نوشتند: اگرچه پژوهش‌های پیشین به دنبال نشان دادن اتصالات سیاره‌ای برای شمارش ۸۱۹ روز بوده‌اند اما طرح چهار قسمتی و جهت رنگ آن برای تطابق با دوره‌های سینودیک سیارات قابل مشاهده بسیار کوتاه است. با افزایش طول تقویم به ۲۰ دوره ۸۱۹ روزه، الگویی پدیدار می‌شود که در آن دوره‌های سینودیک تمام سیارات، متناسب با نقاط ایستگاه در تقویم ۸۱۹ روزه بزرگتر است.
این بدان معناست که مایاها یک دیدگاه ۴۵ ساله از هم‌ترازی سیاره‌ها داشتند و آن را در تقویمی رمزگذاری کردند که دانشمندان مدرن را به تعجب واداشت.
اگرچه فرهنگ مایاهای باستان انواع گوناگونی از تقویم را ارائه کرده اما چیزی که دانشمندان را بیش از همه گیج کرد، این تقویم ۸۱۹ روزه بود. پژوهشگران مدت‌ها بر این باور بودند که این تقویم با حرکات سیاره‌ای به ویژه دوره‌های سینودیک مرتبط است. با وجود این، هر سیاره کاملا متفاوت حرکت می‌کند و به نظر نمی‌رسد که تطبیق چندین سیاره در یک بازه ۸۱۹ روزه منطقی باشد اما زمانی که به آن در طول ۱۶۳۸۰ روز (تقریبا ۴۵ سال) نگاه کنید، منطقی است. این در مجموع، یک ۲۰ جدول زمانی ۸۱۹ روزه است.
سیاره عطارد همیشه نقطه آغاز این خط زمانی پیچیده بوده است زیرا دوره سینودیک آن که ۱۱۷ روز است، به خوبی با ۸۱۹ مطابقت دارد. در هر حال، از آنجا باید برون‌یابی عدد ۸۱۹ را آغاز کنیم و اگر ۲۰ چرخه ۸۱۹ را ترسیم کنید، می‌توانید هر سیاره کلیدی را در ترکیب قرار دهید.
مریخ ممکن است کلیدی برای طول کلی باشد. با یک دوره سینودی ۷۸۰ روزه، ۲۱ دوره دقیقا با ۱۶۳۸۰ یا ۲۰ چرخه ۸۱۹ روزه مطابقت دارد. سیاره زهره برای مطابقت با پنج شمارش ۸۱۹ روزه، به هفت دوره نیاز دارد. زحل دارای ۱۳ دوره متناسب با شش شمارش ۸۱۹ روزه و مشتری دارای ۳۹ دوره برای رسیدن به ۱۹ دوره ۸۱۹ روزه است.
ستاره‌شناسان مایا که شمارش ۸۱۹ روز را ایجاد کردند، به جای محدود کردن تمرکز خود به یک سیاره، آن را به عنوان یک سیستم تقویمی بزرگتر در نظر گرفتند که می‌توان از آن برای پیش‌بینی تمام دوره‌های سینود سیاره و همچنین نقاط تناسب با چرخه‌های آنها در سیاره استفاده کرد.
این پژوهش، در مجله Ancient Mesoamerica به چاپ رسید.
