راهنماتو- باستان‌شناسان در اسپانیا شواهدی پیدا کرده‌اند که نشان می‌دهد انسان‌های باستانی اجساد را 6000سال قبل مثله و گوشت آن‌ها را از استخوان جدا می‌کردند.
به گزارش راهنماتو، اما این‌ها سرنخ‌هایی از قتل‌های باستانی نیستند بلکه جراحات استخوان احتمالا به نوعی شیوه تدفین مرتبط است که بعد از مرگ انجام می‌گرفته است.
دو دهه قبل، باستان‌شناسان دو مقبره سنگی متعلق به عصر نوسنگی را در شمال اسپانیا کشف کردند که به هزاره چهارم ق.م تعلق داشت و حاوی بقایایی از ده‌ها زن، مرد و کودک، به‌علاوه سرنیزه‌هایی از جنس چخماق، درفش‌های استخوانی، ابزار سنگی و شکسته‌های سفال بود.
اکنون روی استخوان مردگان تحلیل‌های تازه‌ای انجام شده که نشان می‌دهد تعداد زیادی از این استخوان‌ها ـ در نزدیکی یا مدتی بعد از مرگ ـ شکسته و قطعه‌قطعه شده بوده است.
محققان یافته‌های تازه به دست آمده از این مقبره‌ها را در لوس زوماکلس و لا کابانا در روز اول دسامبر در نشریه International Studies of Osteoarcheology منتشر کردند.
برطبق این تحقیق‌ها، در حدود 70 تا 90درصد از استخوان‌ها شکسته شده بودند که شامل شکستگی‌های «پروانه-شکل» در ناحیه بازو بود که ناشی از اعمال فشار عمودی به استخوان تازه بوده است.
آثاری از فشار روی برخی از استخوان‌ها نیز مشاهده شد که نشان می‌دهد نیرویی به شکل ضربه به آن‌ها وارد شده است. آثار بریدگی‌های وی-شکل نیز کشف شد که احتمالا به واسطه استفاده از ابزار سنگی برای جدا کردن گوشت از استخوان ایجاد شده‌اند.
مطالعات قبلی پیشنهاد داده بودند که اسکلت‌ها حاکی از وجود گورهایی هستند که بعد از مدتی تمیز و محتویات آن‌ها به کناری ریخته می‌شدند اما محققان در جریان مطالعات تازه کشف کرده‌اند که آثار شکستگی و بریدگی بخشی از «فرایند مدیریت مرگ» بوده که انسان‌ها به کار می‌گرفتند زیرا نیاز داشتند تا با مرگ هم‌قطارهایشان کنار بیایند.
آنجلیکا سانتا-کروز، باستان‌شناس دانشگاه والادولید در اسپانیا، می‌گوید: «تفسیر انگیزه قطعی از انجام این روش‌ها دشوار است. این شیوه‌ها احتمالا با هدف تسریع فرایند تجزیه جسد در زمان‌هایی که به این کار نیاز بوده انجام می‌شده است. برخی از استخوان‌ها نیز احتمالا به عنوان اشیاء یا بازمانده‌های گور ستایش می‌شدند.»
اما این تحقیق قادر نیست مرده‌خواری به عنوان یکی از آیین‌های تدفین را رد کند.
خوردن گوشت مرده یکی از رفتارهای انسان‌های باستانی بوده است و مثال‌های زیادی در اروپا به خصوص در دوران پارینه‌سنگی فوقانی (35000 تا 10000سال قبل) می‌توان مشاهده کرد.
الگوهای شکستگی در روی استخوان‌هایی که در مقبره لوس زومالکس پیدا شده به خصوص مرده‌خواری به عنوان آیین تدفین را بازتاب می‌دهد. اما نویسندگان می‌گویند که چنین ادعایی باید با احتیاط بیشتر صورت بگیرد.
مرده‌خواری تدفینی با عناوینی مثل آنتروپوفاژی یا درون‌خواری نیز شناخته می‌شود.
این محوطه سرنخ‌های اندکی برای تأیید آیین‌های تدفین دارد. اطلاعات اندکی درباره زندگی مردمان نوسنگی وجود دارد زیرا مناطق مسکونی اندکی از این دوران پیدا شده است.
سانتا کروز می‌گوید که مردمان محلی احتمالا محصولات پرورش می‌دادند و دنبال غذا می‌گشتند و درواقع سبک زندگی نیمه-عشایری با تمرکز بر حشمداری یا پرورش حیوانات داشته‌اند.
