راهنماتو- کشف استخوان‌های قصابی‌شده متعلق به یک گلیپتودونت، یکی از خویشاوندان بزرگ آرمادیلو، نشان می‌دهد که انسان‌ها ۲۰,۰۰۰ سال پیش در آرژانتین زندگی می‌کردند.
به گزارش راهنماتو، مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که انسان‌های باستانی ممکن است حدود ۲۰,۰۰۰ سال پیش یک موجود بزرگ شبیه آرمادیلو را در جایی که اکنون آرژانتین است، قصابی کرده و خورده باشند.
کشف استخوان‌های بریده‌شده، از بدنه شواهدی که نشان می‌دهند انسان‌ها بسیار زودتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد، در سراسر قاره آمریکا پراکنده شده‌اند، حمایت می‌کند. در طول دوره پلیستوسن پسین (۱۲۹,۰۰۰ تا ۱۱,۷۰۰ سال پیش)، صفحات یخی و یخچال‌ها بخش زیادی از سیاره را پوشانده بودند؛ به ویژه در دوران اوج آخرین عصر یخبندان، دوره‌ای حدود ۲۶,۰۰۰ تا ۲۰,۰۰۰ سال پیش که عصر یخبندان در اوج خود بود.
در حالی که باستان‌شناسان پیش‌تر فکر می‌کردند که اولین آمریکایی‌ها، 13000سال پیش، از طریق پل زمینی که سیبری را به آلاسکا متصل می‌کرد، به این مکان آمده‌اند، مکان‌های باستان‌شناسی کشف شده در آمریکای شمالی و جنوبی در دهه گذشته نشان می‌دهد که انسان‌ها خیلی زودتر به این منطقه آمده بودند.
در مطالعه‌ای جدید که چهارشنبه (۱۷ ژوئیه) در مجله PLOS One منتشر شد، پژوهشگران نشان دادند که بر روی بقایای فسیلی یک گلیپتودونت معروف به نئوسکلروکالیپتوس - یکی از خویشاوندان بزرگ و منقرض شده آرمادیلو - نشانه‌های برش وجود دارد. این استخوان‌های نشاندار، که در منطقه پمپه‌ای آرژانتین پیدا شده‌اند، ممکن است از قدیمی‌ترین نمونه‌های تعامل انسان‌ها با موجودات غول پیکر در آمریکای جنوبی باشند.
اسکلت ناقص حیوان، که در کنار رودخانه رکنکوئیستا در حومه بوئنوس آیرس یافت شد، شامل بخش‌هایی از لگن و دم و همچنین قسمتی از کاراپاس - صفحات استخوانی که بالای بدن حیوان را پوشش می‌داده است - بودند. پژوهشگران قدمت یک تکه استخوان لگن را به بین 21090 تا 20811 سال قبل نسبت داده‌اند که با تاریخ‌های زمین‌شناسی رسوباتی که حیوان در آن یافت شده بود، مطابقت داشت. برای تعیین اینکه آیا نشانه‌های برش انسانی هستند، پژوهشگران از استخوان‌های حیوان عکس‌برداری و اسکن سه‌بعدی کردند. برخی از نشانه‌ها دارای مقطع V شکل بودند که تیم معتقد است به شدت نشان‌دهنده نشانه‌های قصابی با ابزار سنگی است. به طور کلی، پژوهشگران ۳۲ نشانه برش بر روی استخوان‌های حیوان پیدا کردند. آن‌ها با استفاده از تکنیک‌های آماری مختلف برای طبقه‌بندی و مقایسه نشانه‌ها به صورت کمی، نتیجه گرفتند که این الگو نمی‌تواند تصادفی باشد. بنابراین برش‌ها توسط انسان‌ها با استفاده از ابزار انجام شده است.
میگوئل دلگادو، یکی از نویسندگان مطالعه و دیرینه-انسان‌شناس در دانشگاه ملی لا پلاتا در آرژانتین، می‌گوید: «تیم تحقیقاتی، دیگر علل احتمالی نشانه‌ها از جمله خورده شدن گوشت حیوان توسط گوشتخوران دیگر و هوازدگی طبیعی استخوان پس از مرگ حیوان را رد کرد. دلیل رد شدن علت اول این بود که نشانه دندان گوشتخواران معمولا یو-شکل است و دلیل رد شدن علت دوم این بود که شواهد قابل توجهی وجود داشت که بدن حیوان پس از مرگ به سرعت دفن شده که از تخریب توسط هوا یا لاشخوران جلوگیری کرده است. مکان نشانه‌های برش در بخش‌های مختلف بدن، ترتیب قصابی را نشان می‌دهد و محققان نتیجه‌گیری می‌کنند که انسان‌های باستانی مقدار زیادی گوشت از عضلات لگن و دم آرمادیلوی بزرگ برش داده و احتمالاً مصرف کرده‌اند. ممکن است انسان‌ها به دلیل اندازه (تقریبا 300 کیلو) و بسته‌های عضلانی بزرگ، گلیپتودونت‌ها را هدف قرار داده باشند.»
علاوه بر آشکار کردن تعاملات بین انسان‌ها و جانورات بزرگ، نتایج این مطالعه «چارچوب زمانی حضور انسان و تعاملات انسان- جانوران بزرگ را نزدیک به ۶,۰۰۰ سال زودتر از آنچه در سایر مکان‌های آمریکای جنوبی ثبت شده به عقب می‌برد.»
لورن دیویس، باستان‌شناس دانشگاه ایالتی اورگان که در این مطالعه شرکت نداشته است، گفت: « رویکرد پیشرفته نویسندگان به این تحقیق ستودنی است اما نیاز به مطالعه بیشتری دارد، به ویژه که هیچ ابزار انسانی در مکان یافت نشده است.»
دیویس می‌گوید: «تعیین درجه شباهت و تفاوت اعمال انسانی قصابی با گستره فرآیندهای طبیعی که استخوان را تغییر می‌دهند، برای حمایت از ادعای حضور انسان در 21000سال قبل در این مکان ضروری است.»
پژوهشگران نیز اشاره کرده‌اند که نیاز است پیوند قوی‌تری بین استخوان‌های فسیلی با نشانه‌های برش و سوابق باستان‌شناسی برقرار شود.»
دلگادو می‌گوید: «هنوز ابرازی پیدا نکرده‌ایم اما گفتنی است که فقط بخش کوچکی از این محوطه را کاوش کرده‌ایم و ممکن است شواهد بیشتری مانند ابزارهای سنگی در این مکان وجود داشته باشند.»
