علف چشمه طعمی تند و فلفلی دارد و یکی از سبزیجات مهم در تمدن‌های باستانی یونان، ایران و روم بوده است.
یک سیستم امتیازدهی ارزش غذایی سبزیجات را بر اساس غلظت ویتامین‌ها و مواد معدنی ضروری آنها تعیین می‌کند. سبزیجات سالمی مانند اسفناج و برگ چغندر حدود ۸۰ امتیاز دارند.
تنها سبزیجاتی که امتیاز ۱۰۰ را کسب کرده است علف چشمه است! علف چشمه ارتباط نزدیکی با کلم، کلم پیچ، تربچه و خردل دارد. علف چشمه فواید زیادی برای سلامتی دارد. ویتامین آ و پتاسیم آن بیشتر از کاهوی معمولی است و همچنین حاوی ویتامین سی بیشتری نسبت به پرتقال است.
تنها مشکل این سبزی فوق‌العاده این است که پیدا کردن آن می‌تواند دشوار باشد و تنها در بازارچه‌هایی خاص به فروش می‌رسد. جوانه‌های جوان‌تر علف چشمه طعم ملایم‌تر و ساقه‌های لطیف و توخالی دارند. آنها برای مصرف خام و افزودن به سالاد‌ها ایده‌آل هستند. علف چشمه رسیده طعمی تند و فلفلی دارد و ساقه‌هایش نیز سفت هستند، بنابراین حتماً باید پخته شوند.
این سبزی را می‌توان به عنوان غذا‌های سرخ کردنی یا آش و سوپ‌ها اضافه کرد، اما مانند هر سبزیجات دیگری مهم است که از پختن بیش از حد آنها خودداری کنید. سبزیجات هر چه بیشتر در معرض گرما قرار بگیرند ویتامین بیشتری از دست می‌دهند.
با این حال بهترین روش مصرف علف چشمه به صورت خام نیست! مخصوصاً برای علف چشمه رسیده، شکستن برخی از ساقه‌های فیبری از طریق پخت و پز کمک می‌کند تا مواد مغذی بیشتری در دسترس قرار گیرند. بدن برای هضم این سبزی و تجزیه و جذب آن به زمان زیادی نیاز دارد. علف چشمه مدت زمانی طولانی در سیستم گوارشی بدن باقی می‌ماند که در واعق برای بهبود عملکرد این سیستم بسیار مفید است.
علف چشمه همچنین حاوی مقادیر زیادی آهن، کلسیم و اسید فولیک است و مصرف آن به درمان کم خونی نیز کمک می‌کند. این سبزی به طور طبیعی در محیط‌های مرطوب ومعتدل آسیایی و اروپایی رشد می‌کند. به این دلیل بیشتر افراد آن را با علف هرز اشتباه می‌گیرند و از فواید بی‌نظیرش برای سلامتی بی‌خبر هستند.
