اهمیت کیفیت در روند درمان
دکتر کالین مارشال، درمانگر ازدواج و خانواده و معاون خدمات درمانی مجموعه Two Chairs، در گفت‌وگویی اشاره کرده که در سال‌های اخیر، جامعه تلاش کرده دسترسی به خدمات درمانی را بهبود ببخشد. اما همچنان یک چالش بزرگ باقی مانده: اطمینان از کیفیت درمانی که افراد دریافت می‌کنند.
باوجود تعداد زیادی درمانگران، مارشال می‌گوید که تنها حدود ۲۰ درصد از آن‌ها میزان پیشرفت مراجعان را در طول جلسات بررسی می‌کنند، درحالی‌که این موضوع برای بهبود و روند درمانی بسیار مهم است. او برخی از رایج‌ترین دلایلی را که ممکن است یک درمانگر برای شما (یا حتی برای هیچ‌کس) مناسب نباشد، توضیح داده و همچنین نشانه‌هایی را مطرح کرده که می‌توانند نشان دهند زمان آن رسیده که از درمان فاصله بگیرید.
۱. درمان باید شما را به چالش بکشد، اما نه بیش از حد
جلسات درمانی گاهی می‌توانند کمی ناخوشایند باشند. ممکن است مجبور شوید درباره موضوعاتی صحبت کنید که قبلاً هرگز درباره آن‌ها حرف نزده‌اید یا در روش‌هایی مانند درمان شناختی-رفتاری تلاش بیشتری از خود نشان دهید. اما نکته کلیدی این است که درمانگر باید به مرزهای شما احترام بگذارد و مشخص کند که رویکرد او چگونه به نفع شما خواهد بود.
احساس امنیت بسیار مهم است. اگر درمانگر شما را وادار می‌کند تا با مسائل دشوار روبه‌رو شوید، باید این کار را با هدف کمک به شما انجام دهد، نه اینکه شما را بیش از حد تحت‌فشار بگذارد.
مارشال این احساس را به یک مربی خوب تشبیه می‌کند؛ کسی که شما را به چالش می‌کشد و تشویق می‌کند که فراتر بروید، اما نه تا جایی که از توانتان خارج باشد.
۲. درمانگر بی‌توجه یا خسته به نظر می‌رسد
درمانگران هم ممکن است با مشکلات شخصی مواجه شوند. برخی ممکن است درگیر مسائل مربوط به سوءمصرف مواد یا مشکلات سلامت روان خودشان باشند. اگر احساس می‌کنید درمانگر شما در جلسات حواس‌پرت یا خسته به نظر می‌رسد، این موضوع را جدی بگیرید. یک درمانگر که انرژی کافی ندارد یا ظاهراً در جلسات حضور ذهن ندارد، احتمالاً نمی‌تواند کمکی به شما بکند.
۳. رابطه خوبی با درمانگر دارید، اما ارتباط عمیقی حس نمی‌کنید
ممکن است با درمانگر خود رابطه‌ای دوستانه داشته باشید، اما همچنان حس کنید که ارتباط عمیقی بین شما وجود ندارد. این مسئله می‌تواند باعث شود که جلسات برای شما کسل‌کننده به نظر برسند یا احساس کنید که درست درک نشده‌اید.
اگر قبل، حین، یا بعد از جلسات احساس ناامیدی یا سردرگمی می‌کنید، بهتر است کمی درباره انتظارات خود فکر کنید. چه سبک درمانی را می‌پسندید و آیا این نیاز در طول زمان تغییر کرده است؟
آیا درمانگری می‌خواهید که پرانرژی و ابرازگر باشد؟ یا کسی که جلسه را بیشتر کنترل کند؟ آیا به دنبال درمانی عمیق‌تر هستید یا ترجیح می‌دهید تکالیفی برای انجام داشته باشید؟
گاهی سبک درمانی درست است، اما شما به یک دیدگاه متفاوت نیاز دارید. برای مثال، اگر فرزند یک خانواده مهاجر هستید، ممکن است درمانگری که پس‌زمینه فرهنگی مشابهی دارد، بهتر بتواند شرایط شما را درک کند.
درنهایت، اگر احساس می‌کنید درمانگر شما را قضاوت می‌کند یا درک درستی از شما ندارد، احتمالاً ارتباط درستی بینتان شکل نگرفته است. بسیاری از افراد هنگام انتخاب درمانگر، به‌درستی بررسی نمی‌کنند که آیا از نظر شخصیتی و سبک کاری با او هماهنگ هستند یا نه. سپس، اگر درمانگری را که از طریق دوستان یا همکاران معرفی شده را انتخاب کنند و ارتباطی با او برقرار نکنند، ممکن است خودشان را مقصر بدانند یا همچنان در جلسات حضور یابند، حتی اگر تأثیری نداشته باشد.
مردم از دوستان و خانواده خود درخواست معرفی درمانگر می‌کنند، اما این موضوع شبیه به این است که از خواهرم بخواهم کسی را که با او قرار می‌گذارد، به من معرفی کند! قرار نیست سلیقه ما یکسان باشد.
۴. تغییری در زندگی‌تان احساس نمی‌کنید
مارشال معتقد است که درمانگران باید پیشرفت مراجعان خود را بررسی کنند، مثلاً با استفاده از پرسشنامه‌هایی مانند PHQ-9 (که میزان افسردگی را اندازه می‌گیرد). اما ازآنجایی‌که همه درمانگران این کار را انجام نمی‌دهند، بهتر است خودتان تغییرات را زیر نظر بگیرید. حتی پیشرفت‌های کوچک می‌توانند نشانه مؤثر بودن درمان باشند. برای مثال، اگر به دلیل افسردگی تحت درمان هستید و قبلاً فقط یک بار در هفته از خانه خارج می‌شدید، اما حالا هر روز برای پیاده‌روی بیرون می‌روید، این نشان‌دهنده بهبود وضعیت شماست.
درمان ناموفق همچنین می‌تواند به شما نشان دهد که سبک درمانی متفاوتی برایتان مناسب‌تر است. مثلاً اگر به اختلال وسواس رابطه‌ای (ROCD) مبتلا هستید، گفتاردرمانی ممکن است باعث افزایش نشخوارهای فکری شود، درحالی‌که درمان رفتاری متمرکز بر وسواس ممکن است تأثیر بیشتری داشته باشد.
