ترمز دستی یکی از اجزای مهم برای توقف کامل است. وظیفه سیستم ترمز دستی این است که چرخ‌ها را قفل کرده و مانع حرکت خودرو در زمان توقف شود. علاوه‌بر زمان توقف، از این بخش می‌توان در زمان اضطراری و سرعت‌های پایین نیز استفاده کرد. در طول سال‌ها و با پیشرفت فناوری، انواع مختلفی از ترمز دستی در خودروها به کار رفته است.
به صورت کلی ما دو نوع ترمز دستی داریم: مکانیکی و برقی. ترمز دستی مکانیکی خود به دو دسته اهرمی و پدالی تقسیم می‌شود. ترمز دستی اهرمی که در بسیاری از خودروها دیده می‌شود، با کشیدن یک اهرم در کنسول وسط خودرو فعال می‌شود. این اهرم به سیم‌هایی متصل است که به لنت‌های ترمز در چرخ‌های عقب متصل می‌شوند. با کشیدن اهرم، سیم‌ها کشیده شده و لنت‌ها به دیسک یا کاسه ترمز فشار آورده و خودرو را ثابت نگه می‌دارند.
نوع دیگر ترمز دستی پدالی است؛ این نوع ترمز دستی در برخی از خودروهای قدیمی‌تر به ویژه خودروهای آمریکایی، استفاده می‌شد. عملکرد این نوع ترمز مشابه ترمز دستی اهرمی است، با این تفاوت که به جای اهرم، از یک پدال استفاده می‌شود.
ترمز دستی برقی، جدیدترین نوع ترمز دستی است که در چند سال اخیر فراگیر شده است. در خودروهای امروزی دو نوع ترمز دستی برقی وجود دارد. نوع اول، ترمز دستی برقی با دکمه بوده که در این نوع ترمز دستی، به جای اهرم یا پدال، از یک دکمه برای فعال و غیرفعال کردن ترمز استفاده می‌شود. یک موتور الکتریکی نیروی لازم برای کشیدن لنت‌های ترمز را تامین می‌کند.
نوع دوم، ترمز دستی برقی خودکار است. در برخی از خودروهای مدرن، ترمز دستی برقی به صورت خودکار فعال شده و به عنوان مثال، زمانی که خودرو خاموش شده و راننده از آن خارج می‌شود، ترمز دستی به صورت خودکار فعال می‌شود. این نوع ترمز دستی به دلیل راحتی و امنیت بیشتر و همچنین مجهز بودن به قابلیت‌هایی مانند نگه داشتن خودرو در سربالایی و سرپایینی، فعال‌سازی خودکار و غیره، مزیت بیشتری دارد.
