در دنیای خودروهای مدرن، تنوع رنگ‌های بدنه به یکی از جذاب‌ترین امکانات برای خریداران تبدیل شده است. از رنگ‌های استاندارد گرفته تا گزینه‌های سفارشی خاص، خودروسازان امروزی گزینه‌های بی‌شماری را پیش روی مشتریان قرار می‌دهند. بااین‌حال، در برخی موارد نادر، مدل‌های خاص و محدود تنها در یک رنگ عرضه شدند که این محدودیت، به‌جای کاهش جذابیت، به هویت و افسانه‌ای شدن آن‌ها کمک کرد. در ادامه، پنج خودروی پرقدرت و نمادین را معرفی می‌کنیم که فقط در یک رنگ خاص به بازار آمدند.
بیوک GNX
در اوایل دهه ۱۹۸۰، بیوک برای جلب‌توجه و احیای جایگاه خود، تصمیم گرفت پرفورمنس را به محصولاتش تزریق کند. نتیجه این تصمیم، معرفی مدل بیوک گرند نشنال در سال ۱۹۸۲ بود که به‌افتخار موفقیت بیوک در سری مسابقات نسکار گرند نشنال نام‌گذاری شد. این مدل ابتدا به‌صورت یک نسخه محدود یک‌ساله عرضه شد اما موفقیت چشمگیر آن باعث شد بیوک از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۷ به تولید گرند نشنال ادامه دهد. در سال آخر تولید، بیوک نسخه نهایی و قدرتمند این مدل را با نام GNX معرفی کرد. این خودرو که با همکاری مک‌لارن پرفورمنس تکنولوژی توسعه یافت، در ظاهر شبیه گرند نشنال معمولی بود اما زیر کاپوت، یک موتور V۶ توربوشارژ ۳.۸ لیتری کاملاً بازطراحی‌شده قرار داشت. این موتور ۲۷۶ اسب بخار قدرت و ۴۸۸ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد و GNX را قادر می‌ساخت تا در ۵.۵ ثانیه از صفر به ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد و مسافت ۴۰۰ متر را در ۱۳.۴ ثانیه طی کند. GNX که یکی از سریع‌ترین خودروهای آمریکایی دهه ۸۰ بود، تنها در رنگ مشکی یکدست عرضه شد. این رنگ تیره و مرموز، به‌خوبی با شخصیت خشن و قدرتمند خودرو هماهنگ بود تا جایی که تصور GNX در رنگی دیگر تقریباً غیرممکن است.
لوتوس کارلتون
در اواخر دهه ۱۹۸۰، جنرال موتورز اروپا با هدف ارتقاء اپل اومگا (در بریتانیا با نام واکسهال کارلتون) از لوتوس طراحی نسخه‌ای قدرتمند و پرفورمنس از این خودرو را خواست. پایه این پروژه، نسخه اسپرت اومگا CSi با موتور ۳ لیتری شش سیلندر خطی تنفس طبیعی بود. مهندسان لوتوس این موتور را به یک نیروگاه ۳.۶ لیتری توئین توربو تبدیل کردند که ۳۸۲ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد؛ قدرتی که حتی از موتور LT۵ V۸ کوروت C۴ ZR۱ (که آن‌هم توسط لوتوس طراحی شده بود) بیشتر بود. کارلتون با شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت در ۵.۲ ثانیه و حداکثر سرعت ۲۸۵ کیلومتر بر ساعت، در زمان معرفی یکی از سریع‌ترین سدان‌های جهان بود. علاوه بر موتور قدرتمند، لوتوس کارلتون به دیفرانسیل لغزش محدود، ترمزهای بزرگ‌تر، سیستم تعلیق تقویت‌شده و کیت بدنه تهاجمی‌تر مجهز شد. این خودرو که بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۲ تنها در ۹۵۰ دستگاه تولید شد، فقط در رنگ سبز امپریال (مشابه سبز مسابقه‌ای بریتانیایی) عرضه شد. این رنگ، یادآور خودروهای مسابقه‌ای افسانه‌ای بریتانیا بود و به هویت خاص این سدان افزود.
سوبارو ایمپرزا ۲۲B STi
سری WRX STi یکی از معروف‌ترین خودروهای تاریخ سوبارو است و نسخه ۲۲B بدون شک محبوب‌ترین مدل این سری به شمار می‌رود. این مدل در سال ۱۹۹۸ برای جشن چهلمین سالگرد آغاز تولید خودرو توسط سوبارو و سومین قهرمانی متوالی این شرکت در مسابقات رالی WRC معرفی شد. ۲۲B که بر اساس WRX تایپ R کوپه ساخته شد، از کیت بدنه عریض الهام گرفته از رالی بهره می‌برد که توسط طراح افسانه‌ای، پیتر استیونز، طراحی شده بود. قلب تپنده این خودرو، یک موتور تخت چهار سیلندر توربوشارژ EJ بود که از ۲.۰ لیتر به ۲.۲ لیتر ارتقا یافته بود. این موتور به‌صورت رسمی ۲۷۶ اسب بخار قدرت داشت اما در واقعیت، نزدیک به ۳۰۰ اسب بخار تولید می‌کرد و شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر بر ساعت را در ۴.۶ ثانیه ممکن می‌ساخت. این خودرو که تنها در ۴۲۴ دستگاه با فرمان چپ تولید شد، فقط در رنگ آبی سونیک میکا عرضه شد؛ رنگی که به نماد این مدل تبدیل شد و طرفداران سوبارو را شیفته خود کرد.
فراری F۴۰
فراری در طول تاریخ خود، خودروهای بی‌نظیری تولید کرده است اما اگر از طرفداران بپرسید کدام مدل بهترین است، اغلب F۴۰ در صدر فهرست قرار می‌گیرد. این سوپراسپرت که بین سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۲ تولید شد، دومین پرچم‌دار فراری پس از ۲۸۸ GTO محسوب می‌شد و یکی از افسانه‌ای‌ترین طراحی‌های پینین‌فارینا را به نمایش گذاشت. F۴۰ به یک موتور ۲.۹ لیتری V۸ دو توربو با ۴۷۸ اسب بخار قدرت مجهز بود و بدون هیچ‌گونه سیستم الکترونیکی کمکی، رانندگی با آن چالشی هیجان‌انگیز بود. فراری ۱, ۳۱۱ دستگاه از F۴۰ تولید کرد و به‌صورت رسمی، تمام آن‌ها تنها در رنگ قرمز مسابقه‌ای عرضه شدند. بااین‌حال، پینین‌فارینا برای سلطان برونئی حدود هفت دستگاه F۴۰ را به رنگ‌های دیگری درآورد. این نمونه‌ها ابتدا به‌صورت فرمان چپ و با رنگ قرمز از کارخانه خارج شدند اما به درخواست سلطان، به فرمان راست تبدیل شده و رنگ‌های متفاوتی از پالت فراری روی بدنهٔ آن‌ها پاشیده شد.
پورشه ۹۱۱ GT۳ RS نسل ۹۹۶.۲
نسل ۹۹۶ پورشه ۹۱۱ به خاطر چراغ‌های جلوی جنجالی‌اش ملقب به تخم‌مرغ نیمرو، چندان محبوب نیست اما دراین‌بین یک استثنا وجود دارد. GT۳ که در سال ۱۹۹۸ معرفی شد، اولین نسخه از سری افسانه‌ای GT۳ بود و برای هومولوگیشن ۹۱۱ در مسابقات کلاس GT۳ فیا طراحی شد. GT۳ با تیونینگ گسترده و کاهش وزن، نسخه‌ای متمرکز بر پیست بود. در سال ۲۰۰۳، پورشه نسخه‌ای حتی پیست محورتر به نام GT۳ RS را بر اساس نسخه فیس‌لیفت‌شده ۹۹۶ (معروف به ۹۹۶.۲) معرفی کرد. این مدل از همان موتور ۳.۶ لیتری تخت شش سیلندر تنفس طبیعی GT۳ معمولی استفاده می‌کرد اما با ارتقاهایی، قدرت آن به ۳۸۱ اسب بخار رسید. برخلاف GT۳ استاندارد، نسخه RS تنها در رنگ سفید عرضه شد. البته پورشه به مشتریان این امکان را داد که برای رینگ‌ها و نوارهای کناری، بین رنگ‌های قرمز یا آبی انتخاب کنند.
