اصفهان از گذشته تا امروز به باغ‌های زیبا و سرسبزش معروف بوده است. اما با گسترش شهر، بسیاری از این باغ‌ها جای خود را به خیابان‌ها و محله‌ها داده‌اند و از آنها فقط اسم و خاطره‌ای باقی مانده است. با این حال هنوز هم در حاشیه‌های شهر باغ‌هایی وجود دارند که زندگی در آنها جریان دارد.
در یکی از این شهرک‌ها در اطراف اصفهان، پروژه‌ای ساخته شده که هدف اصلی آن ایجاد تجربۀ زندگی در دل یک باغ بوده است؛ جایی که بشود سکوت طبیعت را شنید و آرامش عمیق آن را احساس کرد.
طراحی این خانه با محدودیت‌هایی نیز روبه‌رو بود؛ مثلا ارتفاع ساختمان نمی‌بایست بیشتر از ۸ متر باشد و از سوی دیگر، خواسته کارفرما ساخت خانه‌ای بزرگ‌تر از این حد بود. برای حل این مشکل، طراحان خلاقیت به خرج دادند و زیرزمین را به بخشی از باغ تبدیل کردند. این بخش که "گودال‌باغچه" نامیده شده، فضایی خصوصی و پنهان را ایجاد کرده است که نه تنها از دید بیرون محفوظ می‌ماند، بلکه به خنک کردن هوای داغ تابستان‌های کویری هم کمک می‌کند.
ساختمان این خانه از ترکیب ساده و هوشمندانه دیوارهایی بتنی ساخته شده است که مانند بلوک‌هایی در کنار هم قرار گرفته‌اند. این دیوارها طوری طراحی شده‌اند که فضاهای عمومی، خصوصی و نیمه‌خصوصی خانه را شکل دهند. طراحی به شکلی است که وقتی در خانه قدم می‌زنید، از هر طبقه می‌توانید باغ و چشم‌اندازهای زیبایش را ببینید.
این بنا کاملاً مینیمال و خنثی است، یعنی خود ساختمان ساده و بی‌تزیین است، اما فضای اطرافش، به آن رنگ و زندگی می‌بخشد. نمای خاکستری ساختمان در تضاد با سبزی باغ، تضادی ایجاد می‌کند که در عین حال می‌توان آن را یک هماهنگی کامل دانست؛ درست مثل یک بوم سادۀ نقاشی که آمادۀ پذیرفتن رنگ و نقش است. این خانۀ بتنی نیز مثل یک بوم برای برجسته‌تر کردن زیبایی و رنگ گیاهان باغ است.
در نهایت، این خانه نمادی است از تلاقی طبیعت و معماری مدرن؛ جایی که آرامش باغ و سکوتش با زندگی روزمره ترکیب شده و فضایی منحصر به فرد و دلپذیر خلق کرده است.
