گئورگی اوسپنسکی، دانشمند روسی، اشاره می‌کند که سفر به کهکشان راه شیری و کهکشان‌های مجاور به فناوری‌ها و انرژی جدید نیاز دارد.
او می‌گوید: بخش مهندسی و فضانوردی در حال حاضر ابزار فنی لازم برای سفر به ستاره‌ها و سفر‌های درون کهکشانی را ندارد؛ زیرا این امر به انرژی جدید، وسایل ارتباطی، فناوری‌ها و تجهیزات جدید برای حفظ ایمنی فضانوردان نیاز دارد.
او می‌افزاید: یکی از راه‌های ممکن برای حل این مشکلات، ناوبری فضایی گرانشی است که در این صورت، ابتدا منظومه شمسی کاوش می‌شود و سپس سفر به ستارگان نزدیک انجام می‌شود و تنها پس از آن می‌توان سفر‌های درون کهکشانی و بین کهکشانی را سازماندهی کرد. این مشکلات ظرف ۲۰۰ تا ۵۰۰ سال آینده قابل حل است.
به گفته وی، فراتر رفتن از مرز‌های منظومه شمسی برای بشریت، برای گسترش فضای حیاتی و در عین حال دستیابی به یک پیشرفت علمی مشابه پرتاب اولین ماهواره زمین به فضا در سال ۱۹۵۷ ضروری است.
اوسپنسکی اشاره می‌کند که اکتشاف مریخ قبل از سال ۲۱۰۰ انجام نخواهد شد؛ زیرا فناوری‌های لازم برای استعمار آن کافی نیست.
او می‌گوید: هزینه‌های کاوش مریخ بسیار بیشتر از هزینه‌های استقرار سکونتگاه‌ها در ماه خواهد بود، به گونه‌ای که طبق محاسبات من این امر در آغاز قرن آینده امکان‌پذیر خواهد شد.
به گفته وی، انسان در مقایسه با ماه به زمان بیشتری برای سازگاری با شرایط مریخ نیاز دارد، زیرا مریخ دورتر است و جو دارد. علاوه بر این، وسایل نقلیه جدید، ماژول‌های فرود بادوام و وسایلی برای محافظت از فضانوردان در برابر پرتو‌های کیهانی باید اختراع شوند. همه این مشکلات هنوز حل نشده است.
