این پایگاه مداری بسیار لوکس‌تر از ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) است که در سال ۱۹۹۸ به فضا پرتاب شد.
ماژول مرکزی، جایی که فضانوردان بیشتر وقت خود را در آن سپری می‌کنند، محل مرکز کنترل مدیریت است. اما برخی امکانات رفاهی مانند میز ناهارخوری کوچک، مایکروویو، یخچال و دستگاه آبسردکن را نیز دارد.
فضانوردان از غذای «سفارشی» در مدت اقامت تقریباً ۶ ماهه خود لذت می‌برند. هر فضانورد یک تخت خواب شخصی دارد که برخلاف ISS، بسیار جادار است و یک پنجره برای دیدن مناظر بی‌نظیر زمین هم دارد.
این فضای منظم‌تر از ایستگاه فضایی بین‌المللی است؛ جایی که فضانوردان باید خود را در کیسه‌های خواب به دیوارها ببندند. تیانگونگ برای میزبانی از حداکثر ۳ فضانورد طراحی شده است؛ درحالی که ISS معمولاً ۷ نفر را در خود جای می‌دهد.
ایستگاه فضایی چینی ۲ ماژول آزمایشگاهی مداری به نام‌های «منگ‌تیان» و «ون‌تیان» دارد؛ جایی که فضانوردان درحال رشد موفقیت‌آمیز چند گیاه از جمله گوجه‌فرنگی و کاهو هستند.
همچنین بخش‌هایی برای آزمایش تأثیرات میکروجاذبه بر گیاهان و حیوانات مانند ماهی زبرا وجود دارد. فضانوردان باید به طور منظم ورزش کنند تا از کاهش تراکم استخوان که به دلیل میکروجاذبه و عدم وزن بر ماهیچه‌ها و استخوان‌ها رخ می‌دهد، جلوگیری کنند.
چین ساخت تیانگونگ را در نوامبر ۲۰۲۲ به پایان رساند و به همین دلیل، این ایستگاه پیشرفته‌تر از ایستگاه فضایی بین‌المللی است.
