تجزیه و تحلیل جدیدی از غبار ماه جمع آوری شده توسط فضانوردان در طول ماموریت آپولو ۱۶، تصویر واضح تری از برخورد سیارک‌ها به ماه ارائه کرده است که به دانشمندان اجازه می‌دهد میلیارد‌ها سال از تاریخ ماه را بازسازی کنند.
دانشمندان می‌گویند یافته‌های آن ها می‌تواند به ماموریت‌های سرنشین دار آتی کمک کند تا منابع طبیعی با ارزش برای ایجاد پایگاه‌های قمری را شناسایی کنند.
پس از فرود در منطقه دکارت در ارتفاعات ماه، فضانوردان جان یانگ، چارلز دوک و کن متینگلی حدود ۹۶ کیلوگرم مواد را از سطح ماه جمع آوری کردند.
تجزیه و تحلیل شیمیایی شن‌های خاک مانند در آن نمونه ها که فضانوردان با شانه کردن محل فرود جمع آوری کردند، وجود گاز‌های نجیب مختلف را نشان داد (گروهی از عناصر شیمیایی با خواص مشابه که در شرایط شدید، همگی بی بو و بی رنگ هستند). این گاز‌های به دام افتاده به عنوان نشانگر‌های زمانی مفید برای فرآیند‌های آب و هوای فضا، مانند باد‌های خورشیدی و برخورد سیارک ها که به شکل گیری سطح ماه در طول میلیارد‌ها سال کمک کردند، عمل می‌کنند.
دانشمندان می‌گویند که در مطالعه جدید گاز‌های ماه به دام افتاده در حال حاضر فصل‌های جدیدی را در تاریخ ماه آشکار می‌کند.
مارک ناتینگهام، نویسنده اصلی مطالعه از دانشگاه گلاسکو در بریتانیا، در اظهاراتی گفت: ما می‌توانیم تصویر کامل تری از تاریخ این بخش از ماه در دوران اولیه منظومه شمسی بسازیم؛ زیرا تجزیه و تحلیل‌ها نشان می‌دهند که ماه در یک میلیارد سال اول ضربه‌های شدیدی را تجربه کرده و به دنبال آن دوره‌های کوچکتری در حدود دو میلیارد سال پیش آمد.
ناتینگهام و همکارانش در بیانیه خود خاطرنشان کردند که در طول تجزیه و تحلیل نمونه‌های جمع‌آوری‌شده در ماموریت آپولو ۱۶، از تکنیک‌های طیف‌سنجی جرمی برای طبقه‌بندی گاز‌های نجیب مختلف و فراوانی آن ها در نمونه‌ها استفاده کردند که به آن ها کمک کرد تا مدت زمانی را که طی آن نمونه‌های ماه روی سطح ماه یا نزدیک آن وجود داشت. این تخمین به این دلیل مهم است که به درک تاریخ زمین شناسی ماه و رویداد‌هایی که نمونه‌ها در طول زمان خود روی سطح در معرض آن ها قرار گرفته اند، مانند برخورد‌های ناشی از سیارک‌ها یا قرار گرفتن در معرض باد خورشیدی کمک می‌کند.
ترکیب شیمیایی گاز‌های به دام افتاده در رگولیت (نوعی سنگ قمری که در نتیجه ادغام غبار ماه در سنگ‌ها تحت نیروی عظیم برخورد سیارک جمع شده است) نشان می‌دهد که در معرض باد‌های خورشیدی و سیارک باقی مانده است، برای مدت طولانی تاثیر می‌گذارد.
مطالعه جدید بیان کرد که سن قرارگیری خاص بین نمونه‌ها بسیار متفاوت بوده است، از ۲.۵ میلیارد سال پیش تا کمتر از یک میلیارد سال پیش که نشان می‌دهد خاک ماه در اطراف منطقه فرود خوب مخلوط شده است و برخی از آن توسط ضربه‌های جدید به سطح می‌روند.
ناتینگهام می‌گوید مطالعاتی مانند این به دانشمندان کمک می‌کنند تا مقادیر و مکان گاز‌های نجیب و سایر عناصر در ماه را بهتر درک کنند و به بشریت کمک می‌کند تا برای اکتشافات آینده در ماه بهتر برنامه ریزی کند.
مقاله تحقیقاتی در مجله Meteoritics & Planetary Science منتشر شده است.
